Wat leeft mij? Deze bizarre vraag komt ineens in mij op, althans de manier waarop hij in mijn hoofd gesteld werd.Mijn eerste gevoel bij deze bewoording was; bezetenheid en bij dat woord denk ik aan enge dingen...Dat heet "woord opvoeding". Maar mijn hele leven lang heb ik al het gevoel dat er een "brief"zou komen, een brief met een wonderlijke inhoud.Een gevoel dat mij de nodige onrust gaf omdat ik het op geen enkele manier kon verklaren. Wat ik niet besefte was, dat ik keer op keer die "brief" kreeg en deze fictieve brief las in mijn onderbewustzijn. Geboren met een opdracht, een bepaalde taak, net als iedereen. Toch ervaart lang niet iedereen dat zo, zeker mijn ouders hadden bevestigd gezien dat ik toch een aparte jongen was dat ik dat zo voelde...
Hun opdracht is mij steeds duidelijker geworden, een zeer bijzondere dat wel, maar nuchter gezien best een verdrietige.Mijn "brief" met opdrachten ben ik gaan herkennen...ik lees hem in ogen, ik lees hem tijdens een bezigheid en lees hem dagelijks in "de spiegel".Uiteindelijk was mijn grootste ontdekking het leren lezen van die ene brief die uit vele bestond.Zou het waar zijn dat sommige mensen deze brief niet herkennen of bijna bewust bij het oude papier gooien?
Wat leeft mij? De opdracht die ik ervaar, dat leeft mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten