Als dit praten zou zijn, zou ik zeggen; "ik ga er maar wat op los kletsen".
Dan weet je het vast en kan je wat anders gaan doen als je geen zin hebt in slap ge-OH. (netjes afgekort, hè?)
Zwart/wit thema was leuk en heeft me wel doen nadenken over mijn manier van webloggen....zelfs over hoe ik in elkaar zit! Ja, wat dat aangaat heb ik een erg druk stel hersens in mijn hoofd. Het één leidt bij mij altijd tot het ander.
Dit kleurtje nam ik vanwege de "menselijke" uitstraling. Een naakt kleurtje dus.
Over wat ik geleerd heb?
Ach, wat ik eigenlijk al wist, maar waar ik zo nu en dan weer aan herinnerd moet worden.
Aanpassing; de psychoanalyse sla ik vandaag maar eens over en val met de deur in huis.
Ik heb moeite met "aanpassen". (ik ga over op paars, dat betekent diepgang)
Want ik "weet" dat er een soort veilig en aangepast gedrag bestaat.
En dat "weet" jij ook!
Tussen links en rechts van dat aangepaste gedrag, daar bevind ik "mijzelf".
Jij ook trouwens.
Tenzij je mijn weblog vanuit de gevangenis leest of vanuit een ziekenhuisbed omdat je wegens wangedrag in elkaar bent geslagen...
Nu ga ik iets doen dat ik wel zinnig vind, namelijk het schrijfsel beëindigen met een open vraag;
Hoe ga jij om met "aanpassen?"
Wat mijn eigen aandeel daarin betreft kijk ik elke keer weer hoe ik zo aangepast (sociaal) mogelijk mijzelf kan zijn. Tja......
(afgebeeld, een redelijk onaangepast werk)
Ik geraakte voor het eerst verzeild op dit bijzondere blog.
BeantwoordenVerwijderenVooral je stukje over de somberheid na de feestdagen sprak me erg aan.
...bijzondere blog, een compliment hoop ik ( smile) En ik schrijf inderdaad het liefst korte stukjes, zoals over die somberheid.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je interesse.
Ik pas me nogal gemakkelijk aan. Positief trekje volgens de maatschappij. Maar voor mezelf? Ik was dàt, wat men verwachtte dat ik moest zijn. Een rol die ik welwillend en ook met plezier vervulde. 'Mezelf' was er nog, heel bewust, maar enkel innerlijk. In de uiterlijke wereld kon dit 'zelf' niet functioneren (te dromerig, naïef, idealistisch, zelfs te spiritueel) maar het bleef binnenin knagen. Dat liep niet goed af.
BeantwoordenVerwijderenIk ben nu enkele jaren verder. 'Ik' is meer aanwezig, doet zijn ding. Maar het is een moeizaam proces. Het vergt veel zelfzekerheid om dingen te doen die volgens 'men' zinloos zijn. Maar voor mezelf (mijn Zelf) zijn ze van levensbelang.
En dus probeer ik (laat me toe jouw perfecte omschrijving te gebruiken) 'elke keer weer hoe ik zo aangepast mogelijk mijzelf kan zijn'.
Volgende week verschijnt er bij mij ook een stukje over dit thema (waardoor deze reactie wat lang uitgevallen is, vrees ik :-)).
een zeer open en eerlijke reaktie, waarvoor mijn dank!
BeantwoordenVerwijderen