Het leven is een makkie.

Waarom vroeg ik mij niet af, maar de behoefte om weer eens over verslavingen te schrijven is er weer.

In het stukje "Promoblog, enz." van gister, maakte ik een grapje over dat het leven een makkie is zodra je bevrijdt bent van verslaving.

Ik ging daar vanzelf wat dieper over nadenken en de waarom vraag, die ik mij niet stelde, werd ineens beantwoord. 

Vrij raken, geestelijk vrij, lijkt een soort sneeuwbal effect te hebben....

Af en toe gaat dat snel, soms gaat dat langzaam. Maar er blijven dingen gebeuren die in het verlengde liggen van dat vrijmakingsproces.

Juist vanwege dát gebeuren wil ik graag weer eens schrijven over het loslaten van verslavingen.

Uit eigen ervaring weet ik dat het loslaten, veel angst en onzekerheid in een mens kan oproepen. Bij veel medeverslaafden, en menig keer bij mijzelf, heb ik gemerkt dat die angst voor hetgeen er komen gaat, je weer terug doet grijpen naar de verslaving.

"Het leven is een makkie", aldus de kop van dit stukje.

Dat natuurlijk niet, het zou saai worden en je naar een verslaving doen verlangen (grapje?), maar vrij van de dode belemmering van een verslaving ga je de dingen totaal anders ervaren. Je wereld is groot en vol mogelijkheden....

Eigenlijk gaat alles er om, bewust in het leven te staan, waardoor je de dingen helder en "schoon" kunt ervaren.

Ergens in het liedje "Bedtimestory" van Madonna ( verder terug in mijn blog bij het label 'ontspannen', is er een stukje tekst dat zegt; "Let's get unsconcious"....

Af en toe is dat heerlijk, inderdaad.

Maar het liefst raak ik tegenwoordig zonder middelen in een roes.

De roes van schoonheid, creativiteit en liefde die er óók in het dagelijks leven te vinden is.