Af en toe heeft een mens die neiging om uit te gaan leggen waarom zei/hij is die hij/zei is...
Het lijkt erop dat we dat het snelst doen als er de mindere eigenschappen besproken worden, ik betrapte mij erop dat ik dat ook doe.
In ieder geval vaak in mijn hoofd.
Dat laatste is zo gek nog niet, want je kunt dan even de ruimte nemen om te kijken of je er iets aan veranderen wilt óf kunt.
Jezelf aan anderen uitleggen heeft echter vaak de functie van iets "goed" willen praten, tenzij je bijv. door iemand de hemel wordt ingeprezen. Dan ga je vaak uitleggen dat het zo'n vaart niet loopt en dat je daar toevallig voor geleerd hebt of dat je zo genadig was dat het op je pad mocht komen.
Een soort bescheidenheid?
Ik vroeg mij af; Kan ik zijn die ik ben zonder mijzelf aan de ander te willen gaan verklaren,.... uitleggen?
Ja, dat vroeg ik mij af....
(antwoord alleen op speciaal verzoek :-) )
tuurlijk, wees jij maar wie je bent, zonder uitleg
BeantwoordenVerwijderenen ik vrees dat ik je de hemel in prijs ;-) maar nu nog niet hé, nog lang niet