In mijn profiel beschreef ik zo'n beetje de inzet voor mijn weblog;
Mijn weblog inhoud geven vanuit de ontdekkingsreis over mijzelf, anderen en het leven...
Vanaf het begin van mijn weblog tot aan nu toe is er erg veel veranderd in mijn leven, maar vooral ook in mij.
De laatste 4 jaar ben ik eigenlijk versneld "milder", maar ook "harder" geworden en dat het alleen met mijn leeftijd te maken heeft, betwijfel ik.
Een leven beleven zonder verslaving werkt namelijk heel anders, intenser en confronterender, vooral omdat ik niet in de "veilige" (?) context van een relatie leef met de daarbij behorende afleiding van "hetzelf" die een relatie nou eenmaal met zich meebrengt.
Want zo werkt het natuurlijk wel...alleen levende, kun je noch het goede noch het slechte waar je doorheen gaat aan een partner wijten!
Na twee relaties van ieder 12 jaar ( samenwonend), was mijn daar op volgende relatie er een met de 'verslaving'. Was ik daar niet 4 jaar geleden mee gestopt, dan zou het er nu ook een van 12 jaar geweest zijn. (Grappig toeval, 3x 12 ?)
In zekere zin heb ik enorm veel gehad aan alle drie deze relaties!
Iets in mij voelt inmiddels aan als "klaar", ik merk het vooral door mijn afnemende behoefte om over bepaalde dingen nog te schrijven.
In hoeverre is een mens in staat, laten we zeggen intuïtief, te kunnen ervaren dat hij klaar is voor een nieuwe periode in zijn of haar leven?
Dat er altijd nog wel oude "rode draadjes" door dat nieuwe leven heenlopen, leidt geen twijfel, maar dat neemt niet weg dat er een andere richting in het verschiet kan liggen.
Mijn intuïtie vertelt me dat...
Laat ik het zo vertalen, het heeft te maken met in Stilte en rust werken..
Werken aan iets dat voor mij lijkt te zijn weggelegd.Wellicht gaat mijn andere weblog, Werkwijze, een grotere rol voor mij persoonlijk spelen. Maar op zich ligt dat niet in een 'strakke' planning vast.
Is het milder of harder?
BeantwoordenVerwijderenIs het niet meer dat je meegroeit in de tijd waarin je bent.
Nee je zal altijd dingen mee blijven dragen van voorgaande jaren. Ieder mens bouwt in haar of zijn leven een rugzak op.
Heb er een mooi gedicht over.
De Rugzak
Ieder mens draagt in zijn leven
Een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin op zijn vreugde en zorgen
Een verzameling van wel en wee.
Vaak is de rugzak haast niet te dragen
Maar soms ook vederlicht
Dan blijft er ruimte over
Maar meestal kan hij haast niet dicht.
Kijk in een verloren uurtje
Heel de inhoud nog eens door
Er kan heel vaak iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor.
En zo gaat het door de jaren
Je pakt iets op en gooit iets weg
Soms gebeurt dit vanzelfsprekend
Maar vaak ook na veel overleg.
Langzaam wordt de rugzak leger
De levensmiddag gaat voorbij
En bij het vallen van de avond
Werpt men de meeste last opzij.
Maar blijft nog wat van waarde
Wat je koestert en behoud
Al schijnen het soms kleinigheden
Het zijn herinneringen meer dan goud.
Ieder draagt zijn rugzak
Niemand die hem overneemt
En je hoeft ook niets te vrezen
Dat een dief hem ooit ontvreemd.
@onbekend.
Dikke knuffel en een mooie dag.
Daar kijk ik niet van op :-)
BeantwoordenVerwijderenXije
xxx
Ik probeer te reageren met mijn Google of open ID maar dat mislukt steeds, dan maar ANO
elly
Good for you!!!!
BeantwoordenVerwijderenEen nieuw weblog?????? Ik ga het volgen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb al gekeken. Het niets, dat waar je zo mee bezig bent. Heel interessant om het te gaan volgen. Ik hou erg van dit soort creatieve dingen. Succes met je nieuwe blog!!!!!