Vanwege mijn neiging tot waanzin fotografeer ik de gekte van de Leegte.
Een zin waar ik achteraf even over nadenk, want niets vloeit zomaar uit mijn toetsenbord, vooral als het spontaan verschijnt zonder voorbedachte rade of zelf maar een bewuste blik op mijn toetsenbord.
Mijn liefde voor de lege waanzin van de niet-fotografie neemt toe, terwijl de lege vlakken van mijn voormalige passie geduldig op mij wachten.
Zij hebben meer geduld dan ik, want regelmatig kijk ik ze hongerend aan en denk;
Roep mij tot U!
Helaas, op dit moment gaat er zelfs nog geen fluistering hunner kant door mij heen.
De trap op, wierp ik op vloerhoogte en blik in mijn atelier en slechts de niet-foto ontsproot uit mijn gewillige apparaat...
Kom, dacht ik...laat ik mijn fans ( van de niet-fotografie) daar weer eens mee verrassen.
Bij deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten