Als je er bewust voor kiest 'niemand' meer te zijn, gebeuren er rare dingen.
Noem het maar een natuurlijke selectie...een totaal ander soort leven wordt je in de schoot geworpen.
Gegarandeerd een veel rustiger leven, minder gehaast, minder stress en in ieder geval verlost van het waar moeten maken van wie je geacht wordt te zijn.
Hetzij in de ogen van jezelf, hetzij in de ogen van de ander.
Vooral dat laatste lijkt het één en ander te gaan bepalen....maar vlak ook het eerste niet weg.
'Iemand' menen te moeten zijn om mee te kunnen doen!
Het zal me best wel lukken om te verwoorden wat ik met dat 'niemand' meer zijn, bedoel.
Maar voordat je het weet ben je dan weer bezig toch weer iets te moeten bewijzen vanuit de iemand die je veronderstelt te zijn.
Vandaar dat ik het achterwege laat.
Zijnde gewoon die ik ben als je me tegen komt.
Het zou zomaar kunnen dat die ontmoetingen van korte duur blijken te zijn.
Of juist niet en dan hebben we elkaar 'werkelijk' ontmoet!
Zo'n gevoel heb ik ook over je Walter dat je gewoon bent wie je bent en je je niet anders voordoet dan je bent. Er zijn zoveel anderen die niet zichzelf zijn, daar prik ik zo doorheen.
BeantwoordenVerwijderenAls je er bewust voor kiest om niemand te zijn, je niet aansluit bij de grote mensenmassa dan krijg je inderdaad een ander leven, een solitair bestaan waarin je je happy voelt. Dat geld voor mij, ik kan niet voor anderen spreken.
Een gevoel dat mensen je niet kunnen geven.
Er zijn zoveel mensen die 'iemand' menen te moeten zijn om mee te kunnen doen. Ik zie ze zoveel in mijn omgeving.
Hun ego's, ze hebben daar zo'n last zo van, zeer vermoeiend. Laat mij maar 'niemand' zijn, ik loop niet mee, mij te vermoeiend.