De luxe van Stil.

Terug geworpen op een basis van alleen maar zijn, ervaar ik het 'Zijn' heel anders.

Alleen-zijn is op dit moment een bewuste keuze van me, alhoewel ontstaan door omstandigheden.

Ik hoef er dus niks extra's voor te doen.

Sober als ik toch al kan leven is het zelfs nog 'stiller' geworden.

Inzichten en geleerde levenslessen hangen als een kleed om me heen.

Ze beschermen me tegen alles waar ik klaarblijkelijk nog tegen beschermd moet worden.

Tijdens èchte diepe stiltes leg ik dat 'kleed' af en gebeurt mij niks.

Mijn kleed, het doet me denken aan de symboliek van een boeddhistisch gewaad.

Toch kan dat mijn kleed niet zijn.

Mijn kleed heeft slechts de kleur van die ik ben.

Is het misschien niet veel anders dan mijn 'energieveld'?

Mijn kleed?

De luxe van een niet-gericht energieveld is dat het gewoon maar is.

Meer niet.

Een energieveld dat niets moet.