Voor mij best een aparte beleving, gewoon anoniem jezelf zijn.
Grappig, en zolang het geen 'onnatuurlijk' gebeuren wordt, laat ik het heerlijk zo.
De situatie is op zich een iets andere dan de algemene gang van zaken in de ingewikkeldheid van deze maatschappij; men schildert hier samen en toch volkomen los van elkaar!
Hier blijkt juist dat ik ben die ik altijd al meende te zijn!
Hahaha!
Een vrij rustig mens die eigenlijk aan weinig woorden genoeg heeft.
Op het open atelier ben ik op dit moment de enige die abstract werkt, het geeft me een gevoel van vrijheid en dat wat ooit mijn 'kruis' was ( het moet goed/perfect zijn) kan ik hier, nu ook net als thuis, volkomen los laten.
Maar zelfs nu blijft het een natuurlijke test in hoever ik ben in 'loslaten' en 'mezelf' zijn.
Ja ja, het klinkt weer allemaal erg therapeutisch, in ieder geval op Spijkerbed!
Ach, je moet jezelf daarin óók niet verloochenen, dat scheiden in 'blogs' is best een interessant gegeven, maar ik ben en blijf nou eenmaal het hele plaatje!
Gelukkig maar....(@)
Trouwens, weet je hoe ik mijn stukjes schrijf?
Met het toetsenbord! Geintje..
Ik schrijf ze eigenlijk per woord en per regel
en zo ontstaat er een soort geheel dat min of meer bij elkaar past.
Grappig hè?
(@)
Het maakt niet uit hoe je het allemaal doet.
BeantwoordenVerwijderenJe doet het en met plezier.
Dat is het belangrijkste, toch...
Geniet er volop van Walter.
je schrijft ze met je toetsenbord, maar ze hebben eerst toch daarboven in je hoofd een rondeke gehad....
BeantwoordenVerwijderen