De kunst van het balorig zijn.

Dit sprak ons beiden erg aan, fotogeniek en niet van Kelley!

Een bezoek aan het stedelijk, gelukkig vanwege het nieuwe Stedelijk, want anders...

Anders wat? En wat verwacht je eigenlijk nog in een museum voor moderne kunst.

Eerst een kort verhaal;

Mijn zoon en ik, we gingen...we gingen omdat we samen een museum bezoeken nou eenmaal leuk vinden.

Een heel goede reden om samen een dag mee door te brengen, nou ja..een gedeelte van die samen-dag dan.

Beiden hadden we de nieuwe 'vervorming' van het Stedelijk museum te Amsterdam nog niet 'live' mogen aanschouwen.

Gelukkig waren we het er over eens, deze wanstaltige aanbouw deed ons veel deugd.

We vonden het prachtig!

Zeker ook hoe deze aanbouw van binnen zijn functie vervulde, ruimtelijk en apart, een ingetogen sfeer.

Oké, het zat tot op heden mee..

( Ik kort het verhaal wat in)

De tijdelijke expositie van...Mike Kelley  (klik), ach je kan je geen bult vallen aan die extra 2.50 bij de entreeprijs van 15.00 euro toch?

Eigenlijk is het achteraf niet eens zeker of dit ook van Kelley was...

'De nieuwe kleren van de keizer'....

Beiden liepen we er verdwaasd rond, net als de meeste bezoekers.

Een ondeugende suppoost had ons al gewaarschuwd; 'Als u er een oud stuk speelgoed ongemerkt tussen gooit, zal niemand het verschil zien'.

We hadden het niet bij ons, maar er gebeurde wel iets anders. In een balorige opwelling schoof mijn zoon een gordijn van een van de kunstwerken open. Het bleek inderdaad beweegbaar!

Waar hij zo snel vandaag kwam weten we niet, maar er dook meteen een serieus aan het museum getrouwe, suppoost in zijn nek!

Oei, mijn zoon heeft laconieke humor, anders dan de suppoost, hij kreeg een straffe waarschuwing en een tweede zou gevolgen hebben...

Mike Kelley, we werden er beiden baldadig van.

De kunst had zijn taak volbracht.