Ook deze vaas ontkwam er niet aan...
En tot overmaat van ramp kunnen deze lampjes ook nog op de flikkerstand.
Dus je voelt al aan op welke stand ze meestal staan?
(@@@)
Laat dat geflikker in glas je niet uit de slaap houden.
Een welterusten gewenst, met of zonder 'geflikker'.
Worstelen met je gevoelens.
Los van mijn 'vrolijke' stukjes blijft mijn dip aan mij trekken.
Vandaag is het niet echt gelukt hem de baas te zijn, naar het Atelier gaan heb ik niet gered.
Soms als je hoofd de strijd aangaat, weigert je lichaam en word je bijvoorbeeld al 'verlamd' wakker.
Dat was vandaag het geval, alles voelt veel te groot om aan te pakken en zelfs de kleine dingen lijken op gigantische bergen.
Morgen,
hoe dan ook zal één van de twee het moeten doen, lichaam of 'hoofd',
dus dat betekent mij er dwars doorheen denken of...gewoon gaan lopen,
gewoon gáán.
M'n kinderen wil en mag ik niet meer teleurstellen in deze periodes.
Depressief
zijn is een vreemd gebeuren, zodra je met je denken de boel op een
rijtje tracht te krijgen en meent te kunnen doorzetten, gaat je lijf
pijn doen.
Ik
eet wat fruit en drink met tegenzin dat wat je nou eenmaal drinken moet
aan vloeistof om je lichamelijk in balans te houden, juist het drinken
gaat me slecht af in een dip.
Behalve toen ik nog 'dronk', dan gingen er wel 2 liter verkeerde vloeistof op een dag naar binnen.
En neem van me aan..het was geen 2 liter zure melk!
Die
tijd ligt gelukkig ver achter me, de verleiding is totaal uit mijn
systeem net zoals de behoefte mijn gevoelens te verdoven met
'pilletjes', het zou niet eens meer werken bij me.
Gelukkig
heb ik het bewustzijn ontwikkeld ( door veel ellendige ervaringen
ermee) dat ik, ik die ik werkelijk ben, er gewoon nog helemaal onder
aanwezig is.
De 'leuke' stukjes die ik ook schrijf zijn geen vervalsingen...
Een grijze deken, waaronder ik zo nu en dan gewoon even tevoorschijn kom.
Gister zei een vriend van me nog; 'jij bent in deze maanden gewoon extra gevoelig', en als ik terugkijk is dat ook wel zo.
Naar buiten kijkend zie ik de grijze deken van het weer.
De grijze deken is er 'weer'.
Mijn lichtjes laat ik gewoon branden, de stekker erin, klaar is Kees.
Of Kees nou vrolijk is of niet, het leven gaat gewoon door.
Vandaar ook het bovenstaande slaapbericht.
Een bericht van Walter, die even onder zijn grijze deken vandaan wist te kruipen.
ojee, samenwerking tussen hoofd en lichaam, best lastig
BeantwoordenVerwijderenals mijn hoofd niet buiten wil en toch weet dat dat nogthans het beste zou zijn dan probeer ik mezelf een schop onder m'n kont te geven :-) en achteraf ben ik dan superblij dat ik mezelf overtuigd heb om niet onder dat dekentje te blijven maar m'n leven in handen te nemen
maar soms, soms wint dat dekentje ook
Ik kom eens kijken hoe het met je gaat
BeantwoordenVerwijderenen ik lees wat er staat.
Terwijl je droevig (is het dat?) bent
vind ik een grijze deken juist
heerlijk, een zachte wereld van stilte en rust.
De tijd van het jaar
is ook een beetje waar
donkere dagen, stellen vragen
hoe, wat, waarom...
Leven gaat in golven
weet jij alles van
probeer in deze periode
overleven met je kracht
en liefde voor jezelf.
Een kaarsje, wat wierook en zachte muziek.
Verwen jouw, doe het,
overleef de dagen, eens wordt het lichter
in je hoofd en in de dag!
Maar hoe ik schrijf
wat ik ook schrijf
je moet het zelf doen
Walter-lief!
Sterkte