Dat plusje achter de zestig..
Vroeger dacht ik echt dat je dan redelijk op leeftijd was en wellicht gesetteld.
'Settelen' is mij uiteindelijk niet gelukt na 2 serieuze pogingen.
Je moet het eerst meegemaakt hebben om te kunnen ervaren dat dat soort leven niet echt bij je past en in mijn tijd waren er geen opties die in ons gezin besproken werden, zo dachten mensen nog niet echt in de jaren 30, o nee ik ben jonger hihi, de jaren 60.
Als alleengaander kom ik regelmatig weer bizarre onzekerheden bij mezelf tegen die je minder zult ervaren als je een stabiele relatie hebt. Denk ik zo.
Onder de pannen zijn om je ouwe dag veilig te stellen...zoals het er nu naar uitziet zullen dat wel dakpannen gaan worden.
Het lijkt me beter dit stukje toch wat uit te breiden, ik word er bijna depressief van als ik het teruglees!
En om nou steeds 'hahaha' of 'hihihi' tussen te voegen, nee dat maakt het ook niet geloofwaardiger.
Misschien is het mooie wel dat dit een vreemd soort geschenk is....mezelf leren zijn op een andere manier dan binnen een relatie.
Overigens ben ik zeer dankbaar dat ik 2 zoons mag 'hebben', maar zij zijn van zichzelf, begrijp je?
In het leven geen garanties, ook niet voor de oude dag.
BeantwoordenVerwijderenEn beide relaties ( alleen of met zijn twee ) hebben zijn voor en nadelen, ( ik lijk wel Cruijf ).
Zolang je maar geen ruzie maakt, vooral niet met jezelf.
ik ben blij met m'n eigen dak boven m'n hoofd
BeantwoordenVerwijderenen de rest hoeft niet zo nodig
'stabiele relaties' zijn overroepen als ik dat zo hoor en zie :-))
zelden zou ik willen wisselen