Nooit heb ik er aan gedacht om mijn oma te vragen of ze wel helemaal zichzelf kon zijn.
Het had niet in mij opgekomen...Laat staan dat ik het aan mijn opa gevraagd zou hebben.
Dichterbij....aan mijn moeder heb ik het wel eens gevraagd, natuurlijk wel in andere bewoordingen dan;
'Ma, ben jij wel helemaal jezelf?'
Van mijn vader weet ik het wel...hij kon het niet, hij was geen gemiddeld type en dan is het moeilijk om ongestraft jezelf te zijn in de maatschappij.
En hoe dat dan bij mij zit?
Ik was en ben redelijk mijzelf, maar niet 'ongestraft'.
Maar ja, beloond worden vanwege die je bent, ja ook dat overkomt en overkwam mij wel eens.
Mijn oma, tja ze was behoorlijk de oma zoals je je een oma zou voorstellen.
De gemiddelde Oma had denk ik geen tijd om zich dat af te vragen. Mijn Oma in elk geval niet. Toch heb ik de gelegenheid gehad om haar dingen te vragen. De antwoorden waren , op feiten en gebeurtenissen na, vrij stereotiep . Tegeltjes wijsheid. En daar schuilt veel waarheid in. Ik denk dat onze Oma,s het keven wisten te nemen zoals het kwam.
BeantwoordenVerwijderenhet lijkt me een lieve oma, maar dat zijn de meeste toch wel hé
BeantwoordenVerwijderenoma's zorgden voor iedereen en deden in nederigheid hun werk
ik denk eigenlijk dat ze niks anders waren dan zichzelf, geen tijd voor tierlantijntjes
Van die die nog maar een ongestraft zichtzelf zijn in onze maatschapij worden TV programma's gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenEn die oma's van vroeger zie je tegenwoordig niet veel meer.