Hoe dat werkt kan je niet uit een boekje leren, dat leer je het best door in je eigen hart te durven kijken en de dingen te kunnen zien die je misschien 'onbewust' bij een ander veroordeelt.
Het wel of niet doen zoals algemeen verwacht wordt zegt niets over je intenties.
Dwangmatige voorkomendheid is bepaald niet beter dan af en toe eens geen aandacht hebben voor de ander en dan vooral niet meteen oordelen als die ander er even niet voor jou is.
Elkaar ruimte laten in vertrouwen, ook als die ander eens niet is die jij hoopte dat hij of zij was!
Leren accepteren zonder onverschillig te worden, daar is een persoonlijke leerweg voor nodig.
Ruimte laten voor de imperfectie van de ander en vooral ook die van jezelf.
Geduldig zijn kan je daarin helpen.
Niet het wachtende soort geduld dat op resultaat uit is.
Valt me toch tegen dat ik niks meer van je hoor..
( Haha, grapje!)
Hoezo?
BeantwoordenVerwijderenMisschien mompelde ik nogal stil...
En voor dat stille mompelen ben ik altijd zeer dankbaar..
Verwijderen