( Roerbak poëzie )
Met geen pen te beschrijven.
( Schrijven kan ik trouwens niet.)
Wat ik allemaal met hem heb mee gemaakt
en hoe hij mij vasthield!
Dan weer vrolijk en geïnspireerd
dan weer onverschillig als noodzaak.
Soms behoorlijk dronken
en vaak ook spiritueel enthousiast.
Mijn slanke hals liet ik gewillig aan zijn handen over.
Altijd dicht bij het vuur,
mocht ik zijn grillige kookkunsten aanschouwen.
Ooit ben ik zelfs wat aangebrand toen hij mij
over de rand liet hangen.
De rand van de wok.
Toch blijf ik van hem houden.
En hij van mij.
Leuk!
BeantwoordenVerwijderenschattig hoor :-)
BeantwoordenVerwijderenHoe zo? Schrijven kan ik niet, valt wel mee, toch?
BeantwoordenVerwijderenKuch, kuch, het was de spatel die 'sprak'... ;-)
Verwijderen