Eerst maar eens een foto en dan...

Pizza, maar dan maak ik er wel een verse salade bij.

Ja, je ziet het goed, de reactiemogelijkheid is (nog) gesloten.
Gisteren was het weer eens zover, drie, best wel uitgebreide berichten werden bij nader inzien niet geplaatst. Veel te persoonlijk, veel te kwetsbaar.
Dit bericht eigenlijk ook...Misschien kom ik nog op lichtzinnige ideeën om hier neer te zetten, dan zet ik daarna gewoon de reactiemogelijkheid weer aan.
Ik merk aan Poppie dat ze 'nattigheid' voelt.
Normaal gesproken heeft ze haar vaste plekje in het atelier, een stoel met een lekker kussen, voor het raam. Regelmatig even op de vensterbank zittend naar haar soortgenoten kijken...
Aan een paar daarvan blijkt ze een ontzettende hekel te hebben, gelijk een dikke staart en dan vliegt ze naar beneden om te gaan zitten grommen en miauwen bij de tuindeur.
Maar ik had het over 'nattigheid' voelen.
Ook deze nacht is ze weer minstens 4x dicht naast mij komen liggen, ik hoor haar dan niet maar voel haar aanwezigheid, haar blik strak op mij gericht. Zodra ik dan het nachtlampje aanknip   ( niet met een schaar hoor), zie ik haar strakke blik die ik in het donker alleen maar kan voelen.
Het is alsof er een 'wat is er toch met je aan de hand' gedachte bij haar leeft.
Natuurlijk is dat mijn eigen gedachte over mijzelf de laatste tijd..Haar gedrag is waarschijnlijk...
Ach, ik zit hier ook alweer tegen mezelf te kletsen.

Eerst maar eens een foto en dan..
Dat dacht ik toen ik meende geen stukje te gaan schrijven.
Het stukje staat er inmiddels en de foto ook.
Een 'eetfoto'.

Tis  ongeveer en waarschijnlijk voor het eerst dat ik een bericht ter plekke schrijf en plaats.
Tja, zelf begin ik ook 'nattigheid' te voelen..