Kat in vreemd pakhuis.

 Voor het eerst naar de nieuwe bibliotheek in Gouda.
Dertien boeken moest ik kwijt en gelijk al ging het mis..
Ik kan mij niet herinneren een plafond te hebben gezien in de entree zaal!
Chocolade fabriek, noemen ze het gebouw. Zal daar misschien ooit gestaan hebben, ik raakte gelijk al bij binnenkomst gedesoriënteerd...Het had inderdaad het uiterlijk van een fabriek, op eerste gezicht sfeerloos en vooral overweldigend. Nergens een herkenbare balie te vinden, tja een balie zullen ze wel hopeloos ouderwets vinden.
Aan de linkerkant van deze, buiten proporties grote zaal, bevond zich iets wat daar op leek.
Mijn evenwichtsorgaan stond mij niet toe die kant op te schuifelen en net op tijd ontwaarde ik ergens in het midden van deze zaal een dame die mij min of meer gastvrij en behulpzaam trachtte toe te lachen.
Bijna voelde het als uitlachen en het had me niet eens verbaasd als ze me gesommeerd had het pand onmiddellijk te verlaten!
Op mijn vraag waar ik de boeken kon inleveren sleurde ze me bij kop en kont naar de vermeende balie.
'Hier moet je zijn, sukkel!'.
O nee, natuurlijk zei ze dat niet, maar ik voelde me gewoon even een sukkel.
Bij een van de vele beeldschermen kon ik op inleveren drukken en met de boeken de plaat poetsen, oftewel over een waarschijnlijk radio-actieve ondergrond schuiven.
En ja hoor! De titel van het doorgeschoven boek verscheen in beeld, met alles d'r op en d'r aan.
Aangezien ik nog twaalf boeken te verschuiven had drukte ik licht paniekerig op een verkeerde opdracht.
Ik bleek het boek opnieuw geleend te hebben? Althans zo kwam het mij voor.
'Bent u klaar', hoorde ik een dame achter mij zeggen..Met het zweet op mijn voorhoofd stotterde ik dat het mis ging. De dame ging me helpen.
Ze pakte mijn wijsvinger en zette die behoedzaam op de juiste plekken en vermelde dat als het goed ging ze straks wat lekkers voor me had.
Haha, dat was even een fantasietje tussendoor!
Ik bedankte haar en het ging een tijdje goed.
Totdat..er iets op het scherm verscheen dat me verwarde...Ik had er toch 16 boeken doorheen gehaald?
Snakkend naar adem sleurde ik de bibliothecaresse erbij.
'Meneer, u hebt het helemaal goed gedaan hoor', wilt u een bon dan kunt u op 'bon' drukken'.
Ik drukte op 'bon' en kreeg een bon. Gratis, zonder extra kosten!

Hyperventilerend van pleinvrees verlies ik het vreselijke gebouw...
Over hoe de aanwezige boeken gepresenteerd werden aan de klant en over die vreemde uitvergrote trap naar boven die waarschijnlijk ook als tribune dienst kon doen, vertel ik volgende keer misschien.