Gesprek met zoon.

Logisch dat ik dingen met hem deel, zoals hij dat met mij doet.
Het was mijn levensles dat ik zelf zo een vader niet had..
Maar aan het eind van zijn leven durfde hij eindelijk te bekennen:
Ik had je enorm lief, maar was niet met dat soort liefde opgevoed..
Hij wist er geen vorm aan te geven.
Mijn hart is gelukkig geheeld voordat hij deze wereld verliet.
Vergeving en begrip, diep van binnen uit.
Ik weet nog dat moment dat hij ineens zei..wie of wat je ook bent, als je maar gelukkig bent.
En dan mijn eigen zoons..wat een geschenk dat ik dat zelf allemaal heb kunnen overwinnen!
Weet je, ik had een ( zacht gezegd) moeilijke jeugd... maar er was liefde en dat maakt veel goed.

Oké, open gesprekken met mijn zoons..
En zomaar ineens zegt mijn zoon op een warme en vrolijke manier;
'Ben je verliefd op Jan?'





Tja, en dan ga ik weer grapjes maken ...










Nou ja, ik mag toch best verliefd zijn op een man.
Mijn liefde heeft zich immers al voort gepland.
Twee schitterende zoons.
Amen. 
Hihihi..