Hij....en het gesprek begint;

 

Nee, Hij is het niet, maar Hij doet me er in de schemering wel aan denken!

Natuurlijk laat ik Hem het woord doen, want een schrijver is Hij-zelf nou eenmaal niet,dus....

We beginnen rustig aan de thee en er is hasj cake bij! Persoonlijk vind ik dat niet zo een goed idee, ik word er misselijk van.

Hij; "Toch wel frappant dat we beiden tegelijk door zoveel heengegaan zijn, in de afgelopen 2 jaar.
Allebei door omstandigheden op een andere woonplek terecht gekomen en allebei nog steeds verdiept in mystieke zaken!"

Ik; ( Wat Hij als mystiek ervaart, tja daar kijk ik toch weer heel anders tegen aan. Hij maakt het vaak allemaal wel erg wonderlijk en mooi, alsof de mensheid op het punt staat een totale en positieve ommekeer te gaan meemaken. Dacht ik daar maar net zo over!)

Hij;"Je bent er niet echt met je gedachten bij, Mister Psycho! Hahaha, maar ik praat gewoon verder terwijl jij alles noteert zoals we dat hadden afgesproken.
Trouwens, dat manuscript waar jij zo benieuwd naar was, dat is inmiddels voor de hele groep  een manier van denken en leven geworden. Uiteindelijk bleek de ontknoping helemaal in het Hier en Nu zich reeds te voltrekken..."

Ik; ( Hij werd voor mij weer veel te ingewikkeld, dit kon ik niet meer echt volgen en ik vroeg Hem om uitleg en om mijn geheugen daaromtrent weer op te frissen.
Het begon al reeds te schemeren en bij Hem vliegt,zoals gewoonlijk de tijd!)

Hij; "Volgens mij gaat het weer een latertje worden tussen ons én ik heb eventueel een slaapplek voor je. Helaas zonder Poespas om ons heen, ze is vertrokken en leidt waarschijnlijk nu een nóg gelukkiger leven....Kom ik schenk ons nog een glas thee in en..de cake laat ik even voor wat hij is".

Ik; (Dat van die thee zónder cake vond ik een prima idee en ondanks mijn ingetreden slaperigheid, was ik zeer benieuwd naar zijn verhaal.
Andere keer verder dan maar...)