De Levende Confrontatie. 2.

Waarom heet dit 'De Levende...?
Simpelweg omdat het gebaseerd is op werkelijke gebeurtenissen, er komt geen boekenwijsheid aan te pas!
Nog beter zou het zijn, als het me lukt om het zo te beschrijven dat een ieder er het hare of zijne uit kan halen...

Uiteindelijk gaat het erom wat 'men' met confrontaties zou kúnnen doen.
Want een kind krijgt soms harde lessen van het Leven en die lessen gaan door, en door, en door en....
Maar waar het om gaat, wat kan die mens ermee?

Laten we kijken naar dat kind dat voor de hoeren een boodschap deed!
Ging hij zich vies en schuldig voelen  of leerde hij juist een les toen het brood uit de zak op straat viel? Hij deed het er voorzichtig weer in en durfde het haar niet te vertellen..
Een schuldgevoel? Ja, maar bepaald geen trauma Hij leerde in vervolg beter maar eerlijk te zijn en het niet te verzwijgen. Geloof me, dat ging niet van de ene dag op de andere!

Met recht, één van de vele Levende Confrontaties die het leven voor 'ons' nog in petto zou hebben.

En dan, het opkomen voor je  gehandicapte oudere broer die vernederd werd door zijn leeftijds- genootjes.
Was hij me dankbaar?
Natuurlijk niet,ik  kreeg een ferme klap voor mijn kop!
Veel en veel later zou ik dat pas begrijpen...

Er volgt hieronder een ..Meer lezen>>




 

Het gaat geen persoonlijk levensverhaal worden en juist daarom heb ik deze serie 'De Levende Confrontatie' genoemd  Alleen door naar jouw eigen leven en eigen ervaringen  te kijken wens ik dat ook jij er iets mee kunt.

Boekenwijsheid is natuurlijk niet zinloos, het kan zeer ondersteunend werken
Maar de echte wijsheid kan alleen uit jezelf komen.
Proefondervindelijk is er een mooi en eenvoudig woord voor.

Kan je er nog bij?
Wanneer ben je gekwetst als kind en wat heeft dat met je gedaan?
Zelden is dat kind in je van de ene dag op de andere, een zeer wijs kind geworden.
Verbitterd, verdrietig en angstig is géén wijsheid. Dat heet gewoon; frustratie. 
Als je dit leest ben je waarschijnlijk niet echt een kind meer, dat kind leeft nog wel in je.
Voor altijd...

In mijn eigen kinderjaren ben ik veel tegengekomen, balancerend tussen enorm verdriet en uitzinnige vreugde.
Was dat dan zo bijzonder?  Voor mij wel want ik heb er veel door geleerd en veel tekens van frustratie totaal kunnen uitwerken.
En uitwerken is wat anders dan 'wegwerken'.
Mijn Levende Confrontatie is nu weer eens in alle heftigheid aan de gang.
Is dat erg dan? Nee, maar het is wel erg hard werken en dat voelt als een geschenk.