HIJ en Henry ging verder...

Henry in zijn jonge jaren.

De vermoeidheid was toegeslagen, maar toch wilden ze verder gaan met dit gesprek.
Lyn richtte zich tot Henry en vroeg hem hoe hij zijn portret vond, ze had er immers 3 toegestuurd gekregen!
"Ach, wel grappig, beter dan die van Orlando...dat lijkt mij te veel op een heilige en trouwens Hij  heeft nu een korte baard!"
Gelukkig werden ze alledrie weer wat helderder en Orlando zei dat ze niet over de e-mail portretten moesten gaan speculeren, maar dat Henry beter gewoon zijn verhaal kon gaan doen...
Na een flinke slok thee en wat koekgesmak, begon Henry;
Ëerlijk gezegd stoorde me het in het begin, toen Androlyn vertrokken was behoorlijk dat Orlando te pas en te onpas, steeds over mijn alcohol gebruik begon! Hij overdreef ook nog eens, want zo een zware drinker was ik niet eens.
En bijna waren Orlando en Henry in de oude discussie vervallen.
Een geluk dat Androlyn er weer bij was..ze hoefde er niet eens iets over te zeggen, want haar aanwezigheid had de heren weer even tot de orde gebracht.

Na een korte stilte (de zwoele zomernacht voorzag ze van nieuwe, dorstige muggen) begon Henry gelukkig weer;
"We misten je wel, Andro...maar kwamen al snel in een ritme van twee, want beiden gingen we vaak op onze kamer wat schrijven, ik voor m'n werk en Orlando voor Joost mag weten wat".             Orlando lachte wat schaapachtig en zei verder niks.
"Onze dagelijkse bezigheden deden het contact wat soepelder verlopen... tot de eerste ruzie, want die was behoorlijk!
Het begon met over en weer verwijten maken, zomaar schijnbaar uit het niets!
Je bent gewoon een lul!, Orlando had ik nooit zo horen praten, dus noemde ik hem een schijnheilige zakkenwasser.
Hij mocht me dan een zuipschuit noemen, maar tegen een glaasje wijn had hij nu ineens helemaal niks, integendeel zelfs.
Want Orlando was eigenlijk niet eens een drinker en dat was inderdaad zo.
De sfeer werd weer wat rustiger en HIJ ging nu serieus op mijn kritiek in!
Orlando,de heilige mensenredder had ik hem genoemd, Hij gaf toe dat er inderdaad een vleugje hoogmoed bij had gezeten en zei dat hij me daarvoor eigenlijk dankbaar was geweest.
Een beetje meer down to earth zijn had hem goed gedaan.
Dat hij dit toegaf vond ik best dapper van hem, zelf was ik me waarschijnlijk een stuk langer gaan rechtvaardigen, en na mijn derde slok wijn bekende ik mijn verliefdheid op Androlyn.
Was bijna vergeten dat hij/zij er nu weer gewoon bijzat en met een blos op de wangen keek ik haar afwachtend aan.
Er was niet meer te zien aan haar gezicht dan de rustige glimlach, hetgeen ook mij tot rust bracht.
Ik richtte me weer tot Orlando en vertelde Hem eerlijk dat ik in het begin juist erg onder de indruk was geweest van zijn preken en dat mijn bewondering voor hem stilletjes uit de hand gelopen was.
Ja, ik had er werkelijk zelf deel aan gehad dat HIJ steeds meer zelfingenomen raakte.
We realiseerden ons dat  wij zelf degenen waren die elkaars gedrag versterkt hadden.
Aan mijn kant steeds vaker de borrel en aan zijn kant het steeds heftiger wordende preekgedrag.
Dit in te zien bracht ons steeds dichter bij elkaar, vertelde ik aan Lyn.
Fijn om te horen mannen...ik ben echt blij dat we weer verder kunnen!
Het was inmiddels half 3 in de nacht geworden en...
we besloten te gaan slapen.
Morgen maar eens een boswandeling doen, heren?
Dit was een goed idee van Andro.
Welterusten !
Het was bedtijd.