HIJ;...Androlyn en...de oude man.

😮😲😲

Daar stonden de drie dan, op een vreemde manier geconfronteerd met een oude man.
Nee, een boer leek hij zeker niet!
Met zachte hese stem nodigde hij deze drie uit om binnen te komen...
Androlyn meende hem ergens van te kennen, een vraag schoot haar te binnen en ze vroeg hem;
Woont en leeft u hier, in deze oude boerderij?

Bent u mij dan werkelijk vergeten?,  sprak de man...
Ik woon altijd hier, en glimlachend wees hij op zijn HART.
Terwijl Andro ineens doodstil werd, keken Orlando en Henry elkaar verbaasd aan, want ze hadden er geen idee van wat deze oude man bedoelde...en die vraag stelden zij hem;
Maar wat bedoelt u eigenlijk meneer, u wijst op uw borst...wordt u misschien behandeld voor hartklachten?
Dan zou u toch in een ziekenhuis of bejaardenzorg centrum horen!

De oude man keek hen vriendelijk aan en vroeg;
Wilt u misschien wat drinken en eten, ik heb van alles in huis...
Terwijl Lyn deze man feilloos begreep stotterde Henry;
Meneer, dat is niet echt een antwoord op onze vraag, maar we hebben best dorst en een beetje trek ook.
Nietwaar, vrienden?

In deze oude boerderij rook het sterk naar mint en...lavendel!
Androlyn ging vast zwijgend aan de tafel zitten terwijl Orlando en Henry volgden.
Na een kleine 10 minuten keerde de man terug met een trolley, waarop van alles stond uitgestald.
Lieve mensen, maak uw keuze en tast toe, zelf leef in van de lucht, sprak hij lachend.
Alleen de beide mannen meenden dat dit een grap was...Androlyn keek zwijgend toe en er ontstond een vreemd soort spanning, alsof er op iets groots gewacht werd.
Kom, lieve mensen, laten we van ons bijzondere samenzijn genieten...
En dat deden ze...
Zelfs de beide jongens,want als jongens waren de twee mannen ineens van binnen geworden.

👬