Hij-serie. Tussendoor, de man en Henry.

Toch zat de oude man er mee...Henry en hoe hij vertelde over het Niets en over waarheid.
Het had Henry geen goed gedaan, want heel diep gaan, nee dat moet je eigenlijk niet zomaar met iedereen doen!

Henry, kan ik je even apart spreken vroeg de man.
Hij was verbaasd, maar vond het goed, even apart dus.
Weet je nog dat ik vertelde over het niets en over waarheid?
O ja, dat wist Henry maar al te goed, een teleurstelling waar hij nog niet overheen was en dat stak hij dit keer niet onder stoelen of banken!
Ik weet het Henry en nu begrijp ik het, want mijn mens zijn laat het soms even af weten...
Hij glimlachte en zelfs Henry deed dat even.
Tja, dacht Henry...de man heeft een rare manier van zijn excuus aanbieden.
En tegelijk had Henry 'waarheid' te pakken, dat voelde hij.

Weer even over dat Niets, Henry?
Ondanks dat hij er een hard hoofd in had, stemde hij toe.
Oké meneer, vertelt u maar.
Goed jongen, ik zal wat beter mijn best doen.
Stel je eens voor dat er werkelijk Niets is, totaal Niets en dat het alleen is wat het is?
Kun je je dat voorstellen, kan je daar werkelijk iets bij voelen?

Er kwam flistend een 'maar' op in Henry's denkende brein en hij dacht na.
Hij dacht over Niets.
Na een tijdje binnen zichzelf verkeerd te hebben, sprak Henry nog enigzins aarzelend;
Ik geloof dat ik u ineens begrijp.

Dus Henry, je gelooft!
En dat is nou precies waarom het draait.
Want juist dit geloof is Waarheid leren kennen, begrijpen én accepteren.

Even was het stil in Henry's denkende hoofd en 
was er niets dan waarheid.
Samen dronken ze wat en ze lachten...
Samen.