Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









vrijdag 17 augustus 2018

Hij-serie....Androlyns avontuur.

👤 en 👥 in één.

Even een korte toelichting over het hoe en waarom van de verdeling in ( tijdelijk) 3 verhalen.
Androlyns, Orlando's en Henry's verhaal.
Drie blijkt inderdaad een magisch getal te zijn en elk van deze avonturen
gaat iets belangrijks vertegenwoordigen in ons 'mens-zijn, mens-worden'.
Een niet bedachte serie die spontaan gegroeid is.

Androlyn, terug in het Gebouw;

Eenmaal bij het station aangekomen, stond daar weer die zelfde taxichauffeur, dit keer sprak hij me met Meneer aan, niet zo gek, want ik was ongeschoren en droeg geen make-up.
Toch maar weer terug, meneer?
Ja, hoor...Ik heb er gewoon iets uit te zoeken en als dat gelukt is, vertrek ik weer.
Nou, U heeft nog vast mijn nummer wel, zodra u belt, kom ik gewoon weer!
Lyn wist dat ze op hem kon rekenen en bij het uitstappen bedankte ze hem hartelijk.
Deze taxichauffeur deed haar ineens denken aan een boeddhistische anekdote; De taxichauffeur raakte verlicht...en wat deed hij daarna?
Hij bleef gewoon taxichauffeur.
Dit keer was het een stuk lichter en Andro ontwaarde een inscriptie boven de de deur, alleen het jaartal 1939 was duidelijk te lezen.
De naam leek wel een beetje 'weggehakt'? Een vrij lange naam, waarvan de eerste letter de G geweest moest zijn. De tweede leek haar een E, daarna was het niet meer te ontcijferen.Alhoewel de laatste letter een R geweest had kunnen zijn.

Haar Sleutel pastte nogsteeds, alsof ze nooit was weg  geweest.
Gelukkig was het veel lichter dan toen in die gang! In ieder geval licht genoeg en tot haar grote schrik zag ze de Vrouw die met een schele stem riep; hier is je kamer! En weg was ze...
Dit keer waren de gordijnen open, veel licht kwam er niet binnen, de bomen groeiden als een soort onkruid tegen de ramen aan!
Omdat ze van plan was, langer te blijven, maakte ze van een zijtafeltje haar buro...Of was het misschien ooit een buro geweest, want er stonden wat namen gekrast in het houten blad...
Bijna alsof ze er met de nagels waren ingekrast...

Wat een verademing, gewoon haar mobiel en haar laptop installeren.
Het lampje op het buro deed het ook zowaar!
Zo te zien een echt Art-Deco lampje... Nu eerst maar eens wat rusten, later zie ik wel weer.
Dat later werd 2:30 in de nacht...maar dat deerde haar niet.

Slapen zou er deze nacht niet van komen, want er kwam een stroom van vragen in haar op!
Waar stond dit Gebouw eigenlijk voor en waarom deed het zo aan de oorlog van 40-45 denken?
Natuurlijk ver voor haar tijd, maar de geschiedenis zat in haar geheugen gegrifd alsof ze het zelf had meegemaakt....( Er was haar bekend dat ze wat Joods bloed in zich had...)
Haar buro lampje flikkerde ineens, net als de spaarzame verlichting in haar kamer...
Misschien toch nog even de boel verkennen hier, want de slaap was ver te zoeken.
Hij trok zijn badjas aan en ging aan de wandel, weliswaar met de nodige spanning in het lijf!
Er bleken veel meer kamers te zijn dan ze destijds vermoed had, waren er dan nu toch meerdere logees?
Van een kamer stond de deur wagenwijd open...er zaten 3 vrouwen rondom een kleine tafel.
Donker en duister, die gedacht kwam bij Andro op...Drie zwijgende vrouwen, één ervan liep naar de deur en deed hem angstvallig dicht, zonder en woord te wisselen.
Twee deuren verderop kwam een vrij jonge man naar buiten, hij vroeg; Bent u hier pas?
Voordat Lyn kon antwoorden was hij alweer zijn kamer ingegaan.
Er hing een grote oude klok in de gang die vermelde dat het reeds 4 uur was!

Snel terug en toch maar m'n bed in, dacht hij/zij...
Het was voor nu wel genoeg geweest.




4 opmerkingen:

  1. ik krijg ook zin om terug in bed te kruipen als ik dit lees ;-)
    nee, nee, ik wens je een fijn weekend
    Een @->- voor jou

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een goed idee, Lutje...gewoon nog even een kwartiertje lekker je bed in. Die mooie dag wacht graag op je! @@@

      Verwijderen
  2. Spannend hoor, zie uit naar het vervolg. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ook Karel, ben reuze benieuwd! En dat is nog waar ook.... Hihihi

      Verwijderen