Omdat het maandag is, is er een speciale koffie-pauze.
Geen partner?
Waar haal je dan je houvast uit?
Zoiets kan je volgens mij alleen maar bedenken
als je er geen hebt.
Op mijn prachtige rijpe leeftijd heb je meestal geen ouders meer,
want dat was voor mij altijd toch op de achtergrond,
dat onwankelbare houvast..
De bloedverwantschap lijkt vaak onontbeerlijk...
Toch zijn er mensen die ze wel hebben, maar er toch geen beroep op kunnen doen.
Waar ik mij nu bevind, kom ik ze massaal tegen.
Kinderen 'hebben' die niet meer naar je omkijken of gewoon geen zin meer in je hebben..
Broers of zussen die inmiddels al zijn overleden of...
ook geen zin meer in je hebben!
Als klap op de vuurpijl besef je dat de 'Verzorging' daar in wezen
ook niks mee kan, misschien wel niks werkelijk mee doet?
Dan kan je je, als individu nog meer tot één wenden;
De Onnoembare.
Grappig genoeg zorgt DEZE fantastisch goed voor je, beter dan wie dan ook zou kunnen.
Die Onnoembare die leeft in onszelf.
dat moet je dan bij jezelf zoeken, die houvast
BeantwoordenVerwijdereneenvoudig is dat niet, en zeker vaak confronterend
maar niks zegt met zekerheid dat als je een partner hebt dat echt een houvast is, dus uiteindelijk in je hoofd sta je er altijd alleen voor
Zo werkt dat inderdaad An, het houvast in onszelf leren vinden!@@@
VerwijderenJa, ook een partner hoeft niet altijd wat dat betreft een houvast te zijn. Vele zekerheden moet je binnen jezelf opbouwen. En er ook niet obsessief aan gaan denken...
BeantwoordenVerwijderenDat laatste kan inderdaad een boosdoener zijn! Fijn dat je er weer bent Lia. @
Verwijderen