De depressie is beter voor een nachtbericht...

Soms haalt een reactie mij weer over de streep om er toch weer eens over te schrijven...
Het kan nooit een algemeen verhaal zijn in de trant van;
Zo is het, zo gaat het...dit is dus depressie.
Daarom heb ik anti-depressiva als vergif ervaren, ze maakten mij geestelijk 'ziek'.
Een abnormaal en onwezenlijk gevoel gaven ze mij...
Ik raakte enkel meer en meer de weg kwijt.
Elke depressie is bij ieder mens anders en kan een heel andere oorsprong hebben.
Toch worden mensen nog vaak over één kam geschoren
Bij mij is de basis in feite Hooggevoeligheid en een bipolaire aard.
Mens van uitersten...van mijn geboorte af aan!
Gek genoeg, hoe beter ik mijzelf ken, hoe moeilijker het wordt om er vat op te krijgen.
Het denken en voelen in uitersten is inmiddels 'gewoon' voor mij geworden.
Voor mij wel!

Juist daardoor voelt het meer en meer aan als een 'eenzaam' bestaan.
Maar het spel dat men het 'gewone leven' noemt kan ik nog steeds redelijk meespelen.
'Als zwemmen in een grote zee en steeds verder van de kant raken.'
Gelukkig(?) kan ik nog zwaaien naar de kant en roepen;
"Met mij gaat het goed, hoor!"

Het zwembad in zee....