 |
| 60 werd ik toen.. |
Mijn huis...is mijn huis niet...Er aan hechten zal ik zeker niet doen, want...ik hoor hier niet!
Het is zoals het is en zo was het!
Toen mijn moeder overleed, raakte ik stuurloos.
Ik werd mij ervan bewust dat mijn ex-partner mijn hart gebruikt had als opstapje...
Een opstapje naar een toekomst die zonder zijn gehersenspoelde verleden zou zijn...
Maar ik bleef leeggeroofd achter...en toch wist ik achteraf; Ik heb er goed aan gedaan!
In het begin lukte het mij redelijk om me er doorheen te slaan en er het beste van te maken...
Totdat het op was...
Kort samengevat...toen kwam de 'hulpverlening'...
( En het 'leegroven' ging gewoon door..)
Het meest trieste stuk sla ik even over, mezelf kwellen lost niks op!
10 jaar later en ik ben er nog...maar toch is dit huis mijn huis niet.
Binnenkort 70 ( 23-12-2019) en ik laat komen wat er komt.
Van spullen en huis beroofd?
Ach, ik ben er nog.
Want dat kan niemand mij afnemen!
je moet het zien als een nieuwe start en het oude achter je alten, al zal je er altijd aan herinnerd worden...
BeantwoordenVerwijderenmaar het lukt je wel
.* Een @->- voor jou.
'Niet lukken'is geen optie....
Verwijderenheel erg wat je is overkomen
BeantwoordenVerwijderenjammer genoeg kan niemand de klok terug draaien om het anders aan te pakken
verandering aanvaarden is niet eenvoudig
net zo min als loslaten
stuurloos, k hoop dat ik dat niet meemaak, want ook hier blijft het lastig, het gemis
vreselijk wat je overkomen is walter, maar dat komt omdat je zo'n lieve goedgelovige man bent, daar maken sommige mensen misbruik van, en dat misbruik vergeet je nooit meer, maar zie het als een wijze les, duur leergeld, een gebroken hart, maar de zon gáát weer schijnen, als is het misschien niet vandaag of morgen,
BeantwoordenVerwijderendikke knuffel
xxx
Soms kan je zeggen; wat moet dat moet...en ondanks dat ik een aardige man blijf, blijf ik ook een doorzetter. Als de keuze blijkt te zijn; ten onder gaan of doorgaan, dan is mijn keuze duidelijk!
VerwijderenIk hoop zo dat je je nieuwe huis toch ook een beetje als thuis gaat voelen. Wanneer ik de foto's zie en ik vergelijk het met ""Gouds eerste huis"" dan voelen ze zo allemaal als Walteriaans aan. je hebt zo vaak afstand moeten nemen. Vrijwillig en onvrijwillig. Respect voor hoe je het toch weer oppakt. Misschien je toch opnieuw weer een beetje proberen te hechten?
BeantwoordenVerwijderenGeri, je doet op deze manier meer voor mij dan enige 'professionele' ooit voor mij heeft kunnen doen. Dank je!@@@
VerwijderenMoeilijk om bemoedigende woorden voor je te vinden. Ik hoop oprecht dat je een nieuwe koers kunt vinden.
BeantwoordenVerwijderenBemoedigender dan dit hoeft niet Fer..Het is prima! Ben wel altijd dankbaar voor het feit dat ik 'genoeg' in huis heb om mee verder te gaan...
VerwijderenJa Walter je hebt een vreselijke tijd achter de rug en toen je hier weer terugkwam heb ik je erg bewondert hoe je de draad weer opnam. Natuurlijk. Het zal nooit meer hetzrlfde zijn maar je hebt al zveel weer opgepakt en je bent weer zo herkenbaar Waltet. Er zit vast nog meer groei in. Wat zo kapot gemaakt werd kan niet in korte tijd weer als thuis bij jezelf aanvoelen maar dat komt vast nog wel. Jou kennende
BeantwoordenVerwijderen