Voor wie van korte berichten houdt.

Kort bericht.

Met een foto en een weekendgroet.

Mocht je het toch iets te kort vinden, zak dan maar even door..

(Niet op mijn kosten hoor!)

Wakker worden, wakker blijven.

 Hoe breng je een onderwerp als dit zo positief mogelijk?

Als één ding de zaken alleen nog maar verergert dan is het wel mopperen.

Aankaarten is van een andere orde, aankaarten zonder teleurgesteld moppergedrag.

( Even op mijn hoofd krabben en een slokje koffie nemen..)

Oké, iets waar we op dit moment letterlijk samen mee bezig zijn, internetten!
Zolang je alert blijft kan je er leuke dingen mee doen, binnenkort zullen we er allemaal aan moeten geloven. De brievenpost is langzaam aan het verdwijnen, persoonlijk (?) contact gaat steeds vaker via het net, opgevrolijkt door 'likes' en grappige smiley's. Een gewone tekst, goed bedoeld maar kurkdroog getypt, kan tot veel misverstanden leiden.. Elkaar in de ogen kunnen zien werkt toch heel anders.

( Jeuk aan m'n neus, een teken dat ik met mijn hoofd bij deze tekst moet blijven..) ;-)

Maar waarom zou de tekst eigenlijk zo nodig lang en uitgebreid moeten zijn.
Wees je gewoon bewust dat het altijd belangrijk is zelf de eigen verantwoordelijkheid in de gaten te houden, opdat je geen slachtoffer wordt van misleidende internetpraktijken en ga ervan uit dat niets, via internet verspreid, veilig is.

Ach, dat laatste kun je ook positief gebruiken.

Wees je gewoon bewust van wat je zegt en of je daar werkelijk achter staat en ook of het kwetsend of beledigend is.

Kortom, je best blijven doen voor integriteit kan nooit kwaad, niet op internet en zeker ook niet in ons dagelijks leven!

Mijn eigen best is helaas regelmatig niet goed genoeg, maar ik blijf er wel bewust aan werken...
Uiteindelijk keert negativiteit zich altijd tegen de persoon zelf.
Amen. (of zoiets)
Namasté is eigenlijk ook wel mooi...(klik)
Ik groet je met respect is weer zo'n mondvol!

;-)

Zittend plassen op een damesfiets.

Vanwege een poging tot humor heb ik het woordje 'en' er tussenuit gelaten.
Kijk, die stang bij een herenfiets, waarom eigenlijk als het ook zonder kan?
Toevallig heb ik dit keer een damesfiets, een derdehandse voor 60 eurootjes.
Mijn vorige sportfiets had het totaal begeven!
Omdat ik geen auto bezit (goddank) heb ik wel eens iets achterop waar ik moeilijk mijn been overheen kan zwaaien!
(Linnenkast of bankstel, laminaat voor m'n hele benedenverdieping..)
Lang leve de damesfiets voor heren die daar geen probleem van maken.
Vraag me eigenlijk af of er werkelijk nog mannen zijn die het gênant vinden om op een damesfiets te rijden.



Om je gerust te stellen, ik zit niet te plassen op mijn damesfiets...maar je zal toch een lange tocht maken en niet durven 'wildplassen'!


Mannenemancipatie of gewoon een kwestie van wc schoonhouden, als het geen spoedgeval-plassen is, zit ik. Alleen bij haast spetter ik, ehh, ik bedoel sta ik!

Wat wel héél erg is, ik gebruik dagcrême! (-_-)
En dat al jaren voordat het voor mannen via de reclame gepromoot werd!
Of het helpt? Het maakt me eigenlijk niks uit. Ik doe gewoon alsof ik er daardoor beter uitzie.
Gelukkig is er tegenwoordig gezichtscrême speciaal voor mannen, die zorgt ervoor dat je toch nog een beetje een rotkop houdt...

Hoe kwam jij tot bloggen?

Bloggen, je eigen 'boek' op internet hebben of noem het je eigen 'magazine'.
Eerst moest je er achter komen dat het bestaat, bij mij ging dat via mijn schoondochter, ik mocht daar zelfs een tijdje 'gastschrijver' zijn. Dus dat is gelijk het moment geweest dat ik van bloggen hoorde en toen mijn schone dochter mij de tip gaf om  over mijn werk te gaan bloggen, heb ik dat na een tijdje gedaan. Blog gestart met behulp van beide zoons. Een super handige internetter was ik nou eenmaal niet.
Inmiddels, na 5 jaar, een stuk handiger geworden.

Toen eenmaal mijn fotohobby erbij kwam en ik merkte dat ik schrijven erg leuk vond, raakte mijn schilderwerk achterop. Ook letterlijk, ik schilder nog zeer weinig...maar dat is een ander onderwerp.

Inmiddels is het bloggen voor mij een soort gezonde verslaving geworden, niet buitenshuis werkende geeft bloggen mij een structuur.
Door te bloggen motiveer ik mijzelf mijn maatschappelijke interesse en mijn andere hobby's levendig te houden.

Dus eindig ik met de vraag;
Hoe kwam jij tot bloggen en wat betekent het voor jou?

En in de Stilte van mijn bestaan...

In die Stilte zegt een vriend van me;
"Je moet nodig weer eens iets gaan doen!"
 

  

Erg hè!

En weet je waarom?

Omdat hij gelijk heeft.

Vandaag heb ik een alibi,

het is Stilte-dag.

Vette vis.

Omega 3, het zou goed zijn voor van alles en nog wat.

Je moet uiteindelijk ergens in geloven toch.

Heerlijke vette haringen, verstopt in een bietensalade en ik ga je niet eens het recept geven!

Ik ben in een bevooroordelende bui en hoor in gedachten al mijn lezers al roepen,

Gatverdamme, haring/bietensalade...

Maar het was heerlijk en de volgende dag had ik reeds meer haar...

Op mijn tanden, vandaar dit stukje over..

Vette vis.

Ik begrijp je niet?

 Oké, dat kan gebeuren.

En als je me niet begrijpt of ik jou niet begrijp,

is het dan heel erg moeilijk om elkaar gewoon even aan te kijken,

te knipogen en vriendelijk te glimlachen?

Herkenning.

Of het tijdelijk is of een langere periode gaat duren, ik weet het niet.Ik ben niet zo'n type die gewoontes bewust vast kan zetten, volgens mij noemen ze dat 'gedisciplineerd' zijn.
Maar wat maakt het ook uit, op dit moment heb ik er erg veel plezier in. Lezen, en dit keer eens niet over allerlei levensfilosofieën , wijsbegeerte of inzichtgevende verhandelingen of zelfs de boeken van de spirituele 'leraren'. Alhoewel ik mij ook daar zeker weer in zal gaan verdiepen als de nieuwe bibliotheek een feit is en waarmaakt wat ze nu beloven. Het hebben van een zéér gevarieerde en uitgebreide collectie.
De bib in mijn buurt blijkt pas op 2 feb. te sluiten en op mijn vraag waar de boekenkluis zou komen kwam een lachende reactie; "Haha, wat een grappig woord, boekenkluis, dat moet ik mijn collega's vertellen!´
Het heet gewoon plug-in bibliotheek hoor, hahaha.
Waarop ik lachend antwoordde Haha, dat moet ik mijn collega's vertellen! Plug-in bibliotheek! Hoe verzinnen ze het!
Hihi, dat laatste verzin ik nu ter plekke hoor.

Over het gelezen boek, soms had ik wat moeite om gelijk te herkennen wie er van de personages aan het woord was, was het de schrijfster zelf of toch de vader, de moeder, de oom of tante.
Ik vond het een boeiend boek, het soort boek dat mij weer anders naar mijn eigen leven deed kijken.
De vader was tot chronisch psychiatrisch patiënt geworden...Een intens familie verhaal.
Het lot van chronisch patiënt is mij gelukkig bespaard gebleven, gek genoeg wel ten koste van, maar dat is nog geen boek.

Meer info HIER

Toen ik gisteren aan dit blogbericht begon..

....kwam er niets.













Ik hoop dat er héél veel op gereageerd wordt en dat op die manier mijn niets toch nog tot iets mag leiden...

Wat het niet haalde..

 
De serie van de Borgia's op tv...een mooi spektakelstuk, maar om zoiets te lezen, nee daar blijk ik niet het type lezer voor. Zeker niet nu ik het lezen pas weer (behoorlijk fanatiek) heb opgepikt.
Pure fantasy...Het lag naast mijn bed, ik vermoedde dat het een goede inslaper zou zijn.
Zelfs de eerste zinnen van elk kort verhaal konden mij niet boeien!


Al met al, wat is het toch heerlijk dat er een bibliotheek is en je de dingen gewoon op je gemak kunt uitproberen.
Verder is er nog genoeg te verkennen wat leesaanbod betreft, en dat blijf ik ook zeker doen.
Lezen blijkt me te inspireren en vaak niet eens op een voor de hand liggende manier.

Pluk een bloem en zet em op je hoed!

De bloem.

Op deze maandag houd ik het simpel.

Create your own church.

Normaal gesproken ben ik er geen voorstander van om onnodig Engelse woorden of zinnetjes te gebruiken..

Vandaar dat ik het vandaag toch maar eens doe!

Het kan geen kwaad een beetje te variëren toch?

Op zondag je eigen kerk creëren dus.

Kerken waren voor mij ooit een soort taboe, ik ben zonder geloof opgevoed, maar blijkbaar wel met een soort ongrijpbaar fatsoen. Als je niet in God gelooft hoor je geen kerk in te gaan!

Natuurlijk kijk ik daar inmiddels heel anders tegenaan.

Nu doe ik het uit respect, waardering voor Al dat is.

De Stilte die ons alleen verbindt. 

Want zeg nou zelf, in Stilte zijn we allemaal gelijk.

Zondagrust in mijn eigen huis, mijn eigen kerk op zondag.

Geef me een echte winter!

 Net zoals  met zoveel dingen in het leven hebben we soms niks te vertellen.

Neem nou een relatie, dat kan je toch echt niet in je eentje tot een goede relatie maken, en dan je financiën. Met een goed beleid kom je een heel end, het lukt mij al jaren om geen schulden te hebben, zelfs niet die van een hypotheek. Toen mijn relatie bijna op de klippen liep, hadden we het huis kunnen kopen. Voordelig, omdat we al zo lang huurders waren! Wat een geluk dat dat toen niet gebeurd is!

Maar ook bij verstandig geldbeheer kun je voor onverwachte dingen komen te staan.

En wat gezondheid betreft is het ook maar beperkt als het om onze eigen invloed gaat, natuurlijk kan gezond leven nooit kwaad. De kat op het spek binden vraagt om moeilijkheden.

Ach, het leven blijft nou eenmaal onvoorspelbaar...

Zo ook het verloop der seizoenen.

Hoe vaak is het gebeurd dat je op de zomer wachtte en dat het dan plots ineens* herfst was!

Een lente die maar geen lente werd. Gek genoeg is de herfst nog het meest betrouwbare seizoen...

Meestal gewoon rotweer dus! (hihihi).

Laat ik dit vrolijke schrijfstukje nòg vrolijker beëindigen door er cliché foto's bij te zetten in de trant van, kijk zo hoort het!

Maar dan toch even nèt iets anders in beeld gebracht...

 * plots ineens is dubbelop, maar het staat wel leuk ;-)

 Winter

 Lente

(Het eerste kopje koffie buiten.)

 Samen genieten van een warm zonnetje.

Herfstgoud

Weekend, een nieuw label. Weekendpraat die eigenlijk nergens over gaat?

En ga nou niet zeggen;

'Het gaat toch nooit ergens over op je blog?'

Pas op hoor, ik heb nog zo'n ouderwetse mattenklopper liggen!

Geen griep.

Eerlijk gezegd wist ik niet echt dat er zoiets als een verkoudheidsvirus bestond.
Blijkbaar ben ik extra vatbaar vanwege mijn lichte vorm van astma. De paarse zuigschijf is de laatste tijd weer behoorlijk onmisbaar!
Eergisteren ineens weer een ander soort hoest dan die ik gewend ben..
Beetje duizeligheid en gevoelige huid.
Waarschijnlijk wist jij al helemaal hoe dit zit, ik nog niet!
Ik ga je een plezier doen met wat info!
Niet dat je er veel mee opschiet hoor, kwestie van rustig aan uitkwakkelen.

Informatie over dat virus vind je; HIER

Om in stijl te blijven heb ik er een echte winterfoto  bij gezet!

En toch kan ik mij nauwelijks voorstellen dat al die bezorgde moeders ongelijk hadden als ze riepen; Trek wel wat warms aan, anders vat je kou!
Ik dacht zelf toen ik me verkouden begon te voelen; Eigen schuld, had ik maar niet in m'n halve nakie de tuin in moeten gaan om iets in de grijze bak te gooien!

Tussen alle drukte door.

Druk, druk, druk...

Geen tijd hebben voor Stilte tussendoor?

Natuurlijk heb je die tijd!

Tijd maken voor Stilte geeft je weer wat kracht om de drukte aan te kunnen.

De imitatie rozen van geluk.

Er zijn methodes om 'gelukkig' te worden, cursussen van wonderen, een vrije vertaling van 'Course of Miracles'. Oftewel, via je denken gelukkig worden.
Maar is het leven dan niet een kwestie van ervaren en door dingen heengaan waar je als geworden individu nou eenmaal doorheen moet gaan?

Gebeurtenissen in je leven moeten een plek krijgen, een plek in die je bent.
Een cursus met methodes door anderen verzonnen...
De hebberigheid naar geluk.
Imitatierozen in plastic vazen in huizen van plastic, bewoond door plastic gelukkige mensen.
Onze plastic tablets gevuld met technisch geluk. 

En verder wens ik iedereen natuurlijk vast een echt prettig weekend. Desnoods met een gezellig kunststof bossie op tafel. Als je er van geniet is er niks mis mee!




Mijn witte plastic tulpen geef ik regelmatig water, net als mijn gele neproosjes in de keuken.
Zij hoeven er toch niet onder te lijden dat ze niet echt zijn! ;-)




 

De kunst van het persoonlijk bloggen.

Apie zit voor straf in de hoek...

Toen ik pas met bloggen begon zat ik midden in een genezingsproces en was mijn enthousiasme groot.
Hoe mooi is het om positieve dingen te kunnen delen.
Bijna naïef schreef ik over zeer persoonlijke dingen, over het mooie dat ik tegen kwam, maar ook over pijn en verdriet.
Het paste goed bij de periode waar ik toen in zat en het was fijn om te horen dat anderen er soms herkenning en troost in vonden.

Inmiddels voelt dat alles veel kwetsbaarder en tracht ik mijn blogberichten iets minder persoonlijk te maken en de persoonlijke dingen, daar waar ik er nog behoefte aan heb, met meer afstand te beschrijven.
Zo heel af en toe glipt er weer iets erg persoonlijks tussen mijn vingers door en nestelt het zich op mijn weblog.
Wat vroeger nooit gebeurde, gebeurt de laatste tijd steeds vaker. Ik bedenk me ineens en verwijder het bericht.
De reden is meestal dat ik dan later bedenk, wat draagt het eigenlijk bij en wat is het belang voor mijzelf?

De kunst van het persoonlijk bloggen begint voor mij langzaam te veranderen in;
De kunst van het bloggen.
Want bloggen op zich vereist toch best wat inzet en motivatie.
Niet dat het speciaal nodig is hoor, want dat moet ieder voor zich weten.
Je kunt er namelijk ook voor kiezen om gewoon wat leuke informatie te delen.

Een komische noot?
Ik ben benieuwd of dit bericht het daglicht haalt! :-)))

Tussen twee berichten in.

Wederom een vreemd soort Stilte.

Het leek een andere dimensie,

een andere wereld.

Bijna alsof je je bevond

op een vreemde planeet.

Ver weg van ons zonnestelsel.

25 Boeken tot 3 maart.

Vanwege het feit dat de bibliotheken in Gouda tot één nieuwe en grote bib worden teruggebracht, mogen er 25 boeken geleend worden tot 3 maart!
Dat heb ik dus gedaan, gelijk een goede gelegenheid om 'zo maar' iets te pakken en te merken welke schrijvers en verhalen er bij mij in de smaak vallen.
Dinsdag alweer een heel boek in een dag uitgelezen!
253 pagina's, gek genoeg doe ik door het lezen meer andere dingen dan normaal!.
Ted van Lieshout...Mijn meneer.
Een 'vriendschapsrelatie' tussen een jongen van 11 en een man van in de dertig..
Soms moest ik iets overwinnen om toch door te lezen. Het verhaal werd verteld door de jongen , inmiddels de schrijver van het boek zelf.
Erg confronterend... Zijn nawoord en eigen visie over het hele gebeuren maakte het uiteindelijk tot 'een goed boek'.

Info klik HIER

De makkelijke Stilte?

In Stilte kunnen zijn.

Is dat makkelijker als je een kloosterleven leidt?

Misschien is het wel moeilijker.

Buiten het kloosterleven is Stilte een luxe.

Verdere info over dit klooster
HIER

Ophangen en lezen.

 Ophangen?
Aan de telefoon; Na een tijdje zeg je dan soms; "Nou, ik hang maar weer eens op, moet de was nog ophangen".
Hoe zou je de term 'ophangen' kunnen vervangen door een moderne eigentijdse versie?
"Nou, ik druk je maar weer weg, moet nog boodschappen doen".
(Waarschijnlijk binnenkort nog alleen via de bestelservice van internet?)
Maandag is mijn huisdoedag, soms lukt dat en vooral omdat het dan echt wel moet!
Een beetje vrijgezel wil toch niet dood gevonden worden in z'n eigen bende?
Het is mij ooit bijna gelukt trouwens...dat waren de slechte tijden van voor de goeie tijden.
Maar ik dwaal ontzettend af, want eigenlijk wil ik gewoon vertellen dat mijn 'leeskookwekker' reeds bijna gebruikt moet worden om een keer te stoppen met lezen en mijn huishoudtaak af te ronden.
Was ophangen!

Het afgebeelde boek, ik ben er gister in begonnen.
'Kommer & Karma. 
Hoofdstuk 1.
'De dag dat ik dood ging was niet echt en superdag. En dat was niet alleen vanwege het feit dat ik doodging. Sterker nog, dat haalde amper de zesde plaats op de ranglijst van 'beroerdste momenten van de dag'.....'

Heel anders dan bij Mulisch, waande ik mij al snel iemand die met de krulspelden in het haar en roze badslippers, met opgetrokken knieën zich zat te verkneukelen bij het derde kopje koffie..
David Safier maakte iets anders in mij wakker dan Harry.
Inmiddels ben ik zonder kookwekker reeds in hoofdstuk 13 terecht gekomen en de gedachte aan krulspelden en roze slippers was volkomen verdwenen!
Wat een heerlijke en verrassende wending nam het boek!
In hoofdstuk 6 komt de absurde confrontatie met..
Dat zeg ik natuurlijk niet, maar ik kan nauwelijks wachten met verder lezen!

De was ophangen is niet mijn lievelingsklus, als beloning daarna dan maar weer wat hoofdstukken verder lezen?

Schokkende update!
Uiteindelijk het hele boek (268pag.) uitgelezen in twee  adems op één dag!
Het was alles behalve teleurstellend.
Ergens tegen het einde van het boek meende is het plot te voorzien, bijna met grote zekerheid!
Tja, en dan merkte ik, het is inderdaad en roman...ontroerend einde.
Verder zeg ik er niks meer over.. ;-)

Terug het klooster in.

 Naar aanleiding van mijn 'leegte' van gisteren dacht ik weer aan mijn bijzondere klooster ervaring van 2 jaar geleden...

Een beetje leeg.

Dilemma op zondag.

Het bijbehorende dilemma heb ik uiteindelijk verwijderd.

Op negativiteit zit ik zelf ook niet te wachten!

De foto mocht blijven.

Poppie heeft groot gelijk, gewoon je pootje likken en niet zeuren.

Een rustige zondag dus. 

Alhoewel je dat eigenlijk pas achteraf zal kunnen zeggen.

Toeristenprijsje?

Zonder kaneelijs en vanillesaus...1.75?

Alleen kaneelijs...2.75?

Strudel zonder appel, maar met vanillesaus?

Oftewel, hoe maak je een kort blogbericht iets langer.

Er zijn nog legio mogelijkheden te verzinnen. ;-)

Slaap kindje slaap.

 Een schattige baby...
Vooral als hij slaapt!

Nuttig en zinnig.

'Onder druk van het nuttig en zinnig bezig willen zijn kom ik vaak tot niks'.

Wat dat oplevert is een nutteloos en zinloos gevoel.

Zoals heel vaak bevindt zich ook hier de oplossing  in het probleem zelf.

Toch tovert dit 'neerschrijven' een glimlach op mijn lippen.

Mijn test op facebook.

 Mijn kritiek uiten op het hele gebeuren en dan maar eens kijken wie zich allemaal tegen mij keert?

Soms heb ik van die recalcitrante buien, en ik ben niet eens een wereldverbeteraar.

Maar laten we toch alsjeblieft opletten wat er met ons gebeurt via internet en waar we ons in mee laten slepen!

Het is mij al vaker opgevallen dat zelfs 'vrienden' tegen je mopperen als je kritiek hebt op het heilige facebook.

Welterusten?

Lezen, ( en schrijven.)

 Schrijven, van schrijven houden terwijl je leest.
Dat leidt mij zo enorm af!
Niet getreurd, het is allemaal inspirerend en leuk.
Tijdens het lezen van de Procedure van Harry Mulisch viel het mij al gelijk op..
Zijn verhaal bleek ondergeschikt aan mijn leesplezier!
Bij een 'goed' boek las ik vaak hongerig naar de afloop toe en moest mij beheersen om niet even toch vast de laatste drie bladzijden te lezen.
Zó ontzettend fout!
Ik deed het een enkele keer, maar op zich zegt dat ook iets over het boek..de schrijfstijl vond ik dan niet meeslepend genoeg.
De procedure vind ik een bijzonder boek, Mulisch laat mij lezen over onderwerpen die mij niet echt boeien, maar ik geniet gewoon van zijn schrijfstijl, en oké, soms was ik best benieuwd waar het heen zou gaan.
Recensies ga ik niet schrijven hoor..maar zeg nooit nooit.
Mulisch las ik graag, ik herkende mij in hem.

Natuurlijk weer een niet-opdringerige vraag aan mijn bezoekers;
Heb jij dat ook wel eens, dat de schrijftrant je meer boeit dan het verhaal?

Omdat het wel rustig is..

Gewoon een foto.

Met de deur in huis vallen.

Spreekwoorden en gezegdes...

Die niet echt van toepassing zijn?

En wat Gouda betreft, voorlopig staat mijn hele fotoblog er vol mee!
Vele kaarsen lang!
Stukkie kaas erbij, daarna koffie met een stroopwafel en je zit goed op mijn,

Fotoblog (klik)

Communiceren via je weblog.

Als je de juiste formule weet te vinden is het een zeer mooie en bijzondere toevoeging aan het bloggen.
De juiste formule?
Ja, en die bepaal je natuurlijk in eerste instantie zelf op je eigen blog.
En verder is het afhankelijk van de welwillendheid van je bezoekers.
Een beetje interactie kan de boel een stuk boeiender maken, soms ook door aanvullingen en reacties van de bezoekers in je bericht toe te voegen.
Op Werkwijze gaf dat een leuk en levendig resultaat.

Mijn formule is reageren op elkaar vanuit acceptatie dat iedereen verschillend is, vroeger toen het woord nog niet besmet was, noemde ze het RESPECT voor de ander...
Zo van; ik laat jou jij zijn als jij mij mij laat zijn.
Vandaag blogde ik dus zeer kort over....'bloggen'.

En met bovenstaande banner begon ik ooit dit blog...


Friendly smile...
Enne voor den Ollanders, een gemoedelijke glimlach.

De foto in het midden.

Honderd elf foto's van Gouda?

Ja, maar ik zoek er slechts de beste 110 van uit!

;-)

En dan gezellig vanaf een verwarmd terrasje naar de schaatsers kijken?

Zo te zien was dat op dit tijdstip nog niet aan de orde.

Recept voor balletjes.

Dit keer maar eens zelf echte balletjes gehakt gemaakt.

Goed te doen voor een amateurkok als ik.

De aardappeltjes het eerst in de roerbakker gegooid en na korte tijd de gehakt balletjes.

Zijn je balletjes bruin gooi er dan maar de kort voorgekookte spruiten bij.

Vraag me niet hoe lang die alles te samen nog moet roer bakken!

Doe maar net als ik, op zicht en gevoel.

Na deze kookkunst had ik dit keer even geen zin het eindresultaat op de foto te zetten.

Ik kon geen bal meer zien!

( Meestal doe ik er ketchup bij..)

De Stilte doorbroken.

Somberheid, wat doe je er mee?
Zodra je het gaat uiten zet je in feite de mensen die om je geven voor het blok...
Je beste vriend, vriendin of een geliefd familielid vertelt je; "Ik ben de laatste tijd zo vreselijk somber, en wat ik ook doe, wat ik ook probeer, ik val steeds weer terug".
Het eerste dat in je opkomt is...raad geven, vragen of je iets voor hem of haar kan doen.
Gewoon alleen maar luisteren is een beetje eng, net zo eng als het voor de sombere is om erover te praten.

Ik kruip even in de huid van die sombere;
'Erover praten lijkt te snel op klagen en ik wil niet klagen dus houd ik liever mijn mond'.
'Zodra iemand mij raad gaat geven, verlam ik en durf niet te zeggen dat ik reeds van alles probeer om uit die somberheid te komen, het zou lijken alsof ik niet wil'.
'Maar inderdaad, wat wil ik eigenlijk, waarom zou ik mij uiten over mijn somberheid als ik toch al weet dat ik het zelf moet oplossen?'.

Dan kruip ik even in de huid van die beste vriend, de vader,de moeder, de zoon of dochter, de beste vriendin, gewoon in de huid van de luisteraar...
En in het meest gunstige geval vind ik de kracht om te zeggen; "Vertel me over je somberheid".
Alleen maar even luisteren, vaak hebben mensen daar meer dan genoeg aan.


Een stille overdenking op;
Stilte-dag.



.

Maar hoe lees je dan?

 Leesboek

De illustratie bij dit stukje bestaat dit keer uit letters.

Leesgedrag, bij een tijdschrift zal je anders te werk gaan dan bij een boek.
Tijdschrift, eerst wat bladeren om daarna je eerste artikel uit te zoeken en dan misschien halverwege weer opnieuw gaan zoeken naar iets dat je meer interesseert?
Al zoekende eerst maar eens de plaatjes/foto's bekijken? Welke foto prikkelt je en zorgt ervoor dat je het bijbehorende artikel wil gaan lezen?

Aan tijdschriften doe ik allang niet meer, dankzij het tijdschrift Happinez stierf mijn interesse in tijdschriften een langzame dood...
En dan nu weer 'echte' boeken gaan lezen?
Doordat ik graag schrijf merkte ik, dat door geen boeken meer te lezen, mijn taalgebruik achteruit ging.
Nou ben ik op zich een voorstander van heldere duidelijke taal, zonder allerlei ingewikkelde dure woorden.
Maar een zin moet wel lekker lopen en dat wat je graag wil zeggen moet wel een beetje overkomen.
Vind ik wel hoor...

Dus, ik lees weer.
Maar hoe lees ik?
Nee, niet met mijn oren, niet met mijn vingertoppen en ook niet via mijn neusgaten of geslachtsdeel, gewoon nog steeds met mijn ogen, bedekt met de broodnodige leesbril. Een mens mag dankbaar zijn als hij nog kan zien.

Mijn leesgedrag nu voltrekt zich als volgt;
TV, indien hij aanstaat, uit!
Radio zachtjes op de klassieke zender, zo zachtjes dat het klinkt als een dove Beethoven die luistert naar zijn eigen muziek en mij dat onhoorbaar in het oor fluistert.
Mijn vaste plekje op de bank, gelegen/gezeten naast de 2 zwarte vierkante salontafeltjes, die gevuld zijn met van alles en nog wat dat regelmatig weer moet worden verwijderd, behalve dan mijn 'router' voor internet en mijn telefoon.
Voorlopig nog steeds de kookwekker erbij, 30 minuten discipline!
Mijn rusteloze geest zoekt excuses om nog niet te beginnen met lezen...er moet een kaars aan voor de sfeer!
Zodra ik dan eindelijk weer zit, besluit ik een wijnglas erbij te nemen. Je leest het goed, wijnglas en niet glas wijn! Wijnglas gevuld met een op witte wijn lijkende vloeistof, genaamd; Tintelfris.
Helaas een ander soort tinteling dan die je van alcohol krijgt, maar ja, wat moet dat moet...
Eindelijk zit ik en begin te lezen...dan ontstaat er weer een soort probleem, want aangezien ik zelf graag schrijf begin ik tijdens het lezen mijn eigen verhalen in gedachten te schrijven!
Totdat...eindelijk de werkelijke schrijver mij binnen zijn wereld trekt...
Kookwekker tikt geduldig de 30 minuten vol.

Zo lees ik (nu).

Ik durf het bijna niet meer te vragen, na dit veel te lange schrijfstuk voor Spijkerbed begrippen,
maar hoe lees jij?
Heb jij een ritueel?

Een lunch voor 3.25?

En je hebt gelijk ook nog zicht op de (oude) Goudse stadhuis.

Makkie.

Geen foto van mijn giroafschrift.

 Dat iban nummer onthouden blijkt achteraf een makkie..

Of heb ik toevallig het geluk dat mijn banknummer door 3 nullen vooraf gegaan wordt?

Om de eerste toevoegingen te onthouden is weinig geheugenwerk nodig.

Je land, een nummer en de afkorting van je bank.

Wat een ongelooflijk droogkloterig Spijkerbed bericht!

Moet ook kunnen in mijn nieuwe programmering.

;-)

En hoe was je dag?..

Waarom deze afbeelding?

 Wees maar niet te persoonlijk, want dat breekt vaak op.

Morgen denk je misschien; 'Wat heb ik nou weer gezegd?'.

Vooral als je weer eens een wijntje op hebt.

Tja, dat waren leuke tijden..onzin uitkramen en dat natuurlijk welgemeend!

Want dronken mensen en kinderen schijnen de waarheid te spreken.

Er zit wat in, dus in feite lieg ik nu alweer een flink aantal jaren!

Oké, hoe was jouw dag?

Ik heb mijn hoofd weer eens getondeusd, gelezen, boodschappen gedaan en allerlei andere dingen die ik vergeten ben, maar ja, ik ben er nog.

Slaap lekker.

Het slaapbericht is weer terug!

 

Horizontale programmering, maar dan verticaal.

 Voorbeeld van horizontaal en dat lukt op mijn blog niet, dan zou ik op de < en > toer moeten.

Over het stoppen of doorgaan met bloggen hoop ik het een tijdje niet meer te hebben, immers zodra ik aankondig dat ik waarschijnlijk ga stoppen, bruis ik daarna ineens weer van de ideeën!
Misschien een leuke tip voor mezelf; Heb je geen ideeën meer? Kondig dan aan dat je stopt!

Het zal nog niet opvallen, maar ik ben langzaam begonnen met een blog-week programma.
Vaste items op vaste dagen. Om het bloggen voor mijzelf boeiend te houden was ik aan een nieuwe uitdaging toe.
Verder vertel ik er nog even weinig over want ook voor mijzelf mag het een verrassing blijven!
Genoodzaakt door hoe een blog werkt is mijn programmering niet horizontaal maar verticaal.
Hopla, recht naar beneden dus! 

ps
De laatste tijd merk ik wel dat wat moeizamer blog, menig bericht verdwijnt weer als concept en ziet daarna waarschijnlijk nooit het daglicht.

 

Schaatsen in Gouda.

12-1-14 Het was een gezellige drukte op de Markt.

Los je met begrip iets op?

Persoonlijk gezien, ja.
Maatschappelijk gezien., ja dat is mogelijk.
 Ongenuanceerd en reagerend vanuit onbegrip en negativiteit?
Ja, ik waag mij op glad ijs en het gaat natuurlijk niet om de een of  de ander, dat zou te makkelijk zijn, het gaat over ons allemaal.
Inclusief christenen, moslims, boeddhisten en noem nog maar een aantal invalshoeken op.
We kunnen er niet omheen mensen, we gaan versmelten, is het niet nu dan is het wel morgen of overmorgen en het is aan ons of je elkaar dood slaat of liefhebt op de weg daarnaar toe.
Sterker nog, het is niet eens aan ons, dat zou alweer de makkelijke weg zijn, wachten op 'ons'.
Een simpele bijdrage zou kunnen zijn, persoonlijk niet meedoen aan negativiteit, hetgeen niet betekent dat je je ogen er voor zou moeten sluiten.
Fundamentalisme, in welke vorm dan ook werkt verlammend.
Ik heb het van zeer dicht mee gemaakt, aangesloten bij een zeer strak geloof en daarin vele 'vrienden' hebben, totdat bleek dat 'hij 'anders was.Tja, dan lig je er uit.
Bij sommige godsdiensten ben je zelfs je leven niet zeker meer!
Begrip voor de ander kan erg moeilijk zijn als je een ingekaderd leven leidt. Het kan voor die mensen een zware strijd zijn zich vrij te maken.
Het verdient waardering, maar vooral ook begrip!
Ook voor hen begrip die nou eenmaal zo zijn opgevoed.
Want met het veroordelen van hen die veroordelen schiet je al helemaal niet op!

Het is een natuurlijke zaak, uiteindelijk willen we allemaal vrij zijn en leven vanuit liefde.
Oordeel dus niet te snel over hen die oordelen, veroordelen.

Geheim slaapbericht.

Het lijken gewone foto's, maar het geheim erachter...

Thuisgekomen zag ik dat het er 111 waren!

Wow, das mooi een klusje voor morgen.

Eerst maar eens deze simpele twee voor het slapen gaan, en daaronder het geheim.

Gouda.

 Met zo'n stralende blauwe lucht als achtergrond kon ik het weer niet weerstaan!

De Markt te Gouda.

Mijn pet stond vandaag niet echt naar drukte, maar het had toch wel wat.

Heb gewoon m'n pet even afgezet...

 

Zondagsrust.

En zo ben ik langzaam aan het beginnen mijn blog 'structuur' te gaan geven.

De toevallig ontstane structuur van het begin, 3 berichten waarvan één gewoon een foto, die werkt voor mij allang niet meer.

Bloggen is door de jaren heen één van mijn rode draden voor de dag geworden.

Zonder structuur blijk ik in de goot te eindigen..Humor? Daar laat ik mij maar beter niet over uit.

Zondagsrust...Hier dicht in de buurt bevindt zich mijn geliefde supermarkt, de Hoogvliet.

Geliefd, ook vanwege het feit dat boodschappen doen nou eenmaal noodzaak is en ik een beetje chaotisch word van steeds naar andere supermarkten gaan. Besparen op die manier? 

Ach, het is tegenwoordig toch lood om oud ijzer. ( Zie spreekwoorden en gezegdes.)

Sinds een paar weken is mijn buurtsuper dus ook op zondag open...

Stukje rust naar de klo... dus.

Niet getreurd, we hebben een vrije wil! ( O ja?)

Dus...meestal ga ik nu ook op zondag even een boodschap doen.

( Uit vrije wil?)

En zo is er een nieuw item/label ontstaan, de zondagsrust.

Lezen via de kookwekker.

Mijn zelfdiscipline wisselt heel erg, soms komt structuur min of meer vanzelf, soms is hij in geen velden of wegen te bekennen.
Opnieuw het lezen oppikken, na werkelijk een behoorlijk aantal jaren van eigenlijk totaal niks!
Hoe kreeg ik het voor elkaar, maar zoals Krishnamurti al ooit schreef : Laat het verleden los.
Trouwens tijdens dat leesverleden hield ik mij vooral bezig met levensbeschouwing, spiritualiteit en psychologie.
Nederlandse literatuur, daar had ik het geduld niet echt voor.
Dat ligt nu anders, Mulisch zoog me al gelijk mee in zijn verhaal, juist vanwege de manier waarop hij beschreef hoe hij en ik nu de enige waren die zich bezig hielden met zijn boek, zijn schrijven in ons gezamenlijke nu..

Kookwekker als, tja als wat? Mijzelf een opdracht stellen?
Deze keer nog wel, ik moest de 30 minuten lezend door brengen, haha..maar het werkte.


Voorlopig ( tenzij het al snel niet meer nodig is,..) als stok achter de deur.
Ik merk nu al dat lezen mij 'gelukkig' maakt en dat het inspireert.
Mahler kwam voor in zijn boek, meteen op gezet..na het lezen.