50/50.

Een "heel" mens worden.

De innerlijke onrust die we vaak van onszelf niet kunnen begrijpen heeft m.i. te maken met die innerlijke drang.

Het werkelijke doel van leven is heel "sterven".

Als je geboren zou worden met het bewustzijn van dat werkelijke doel...zou het lichaam dan de noodzaak ervaren levensvatbaar te zijn? Gelukkig heb ik daar geen weet van, misschien er hoog uit een persoonlijke visie op betreffende mijn eigen leven.

De strijd die de mens innerlijk ervaart, willen we bevatten en vertalen we dan maar uit "onwetendheid" spiritueel en/of materialistisch.

Blijkbaar is heelheid moeilijker te bevatten dan gespletenheid...Het schijnt allemaal bij het leven naar heelheid te horen.

Gevoelsmens, rationeel mens? Labels, stempels, ook dat doen we voor het gemak. "Jij bent zus, ik ben meer zo". Als je diep in jezelf kunt en durft te graven zul je tegenkomen dat het uiteindelijk op 50/50 uitkomt!

In ieder geval kom ik zelf steeds meer tot die conclusie. Denken en "voelen" scheiden lijkt overzichtelijker, meer hanteerbaar dan heel zijn.

Denk je te zwaar, dan ga je je rot "voelen", voel je je rot dan poog je jezelf eruit te "denken".

Totdat uiteindelijk die overgave komt, die overgave aan het heel zijn.

Hoe ver ik daar zelf in ben?

Ik heb een vaag vermoeden, maar pin me er niet op vast.