Jammer van mijn tijd?

Nee, dat zal je mij nooit meer horen zeggen!

Vandaag ging ik op visite bij een vriendin en koos ervoor om te gaan lopen.
Lopen met dit weer vind ik prettiger èn veiliger dan fietsen en aangezien ze niet op Schiermonnikoog woont, was het goed te doen.
Ze bleek niet thuis ondanks de duidelijk afspraak en ik ben heerlijk terug gaan wandelen.
Drie jaar geleden werd er besloten door (?) dat het mijn tijd nog niet was en Het liet mij bijna letterlijk opnieuw leven! Sindsdien beschouw ik niks meer als "zonde" van mijn tijd. En ik laat mij ook niet meer opjutten om allerlei zinnige dingen in de maatschappij te doen...Door te zijn die ik ben blijk ik vaak al zinnig genoeg te zijn.
En wat ik allemaal aan extra menslievende dingen doe dat gaat alleen m'n poes Poppie aan! (-_-)
Thuisgekomen heb ik wel even her en der alarm geslagen en met vriendelijke stem de nodige instanties opgebeld.
Dat doe ik heus niet bij iedereen hoor, hihihi..daar moet ik wel een reden voor hebben. En die had ik.
Gelukkig is alles te verklaren door het barre winterweer.
Nee, jammer van mijn tijd was het niet, integendeel. Door dit hele gebeuren ben ik tot inzicht gekomen dat bepaalde zaken beter geregeld kunnen worden...Voor het geval er echt iets mis blijkt te zijn.

Wat een geluk dat ik mijn Olympusje bij me had!

De vriendelijk vrouw die de eendjes had gevoerd, het mooie uitzicht en de aandoenlijke eendenkluit!

Leuk toch, dat ik dat nu allemaal met jullie kan delen. Misschien interesseert het je geen bal, maar ik heb m'n plezier ervan gehad hoor, en nog. ( ;-) )

Beer wachtte op mij, hij genoot ook van het tijdloze en van de winterse kou...

Hij had me weer veel te vertellen, maar dat lees je dan wel een andere keer!

Slaap lekker en vooral berig!
(Oeps, reacties stonden uit en dat was niet de bedoeling!)