Drie in Amsterdam.

 Een 'zomerstop' bericht.

Een dag Amsterdam samen met mijn zoons.
Onze geboorte stad, alleen mijn jongste woont daar nog.
En dan nog wel in het mooiste stuk van Amsterdam zuid.
Ben wat dat betreft superblij voor hem.
Rond onze verjaardagen regelen we altijd een speciaal uitstapje.
Dit keer was het hoofddoel de Hermitage, een tentoonstelling over het 'Impressionisme'.
Het ging er heftig aan toe tussen ons drie in dat museum!
Alle drie zitten we min of meer in dat vakgebied...
Mijn restauratie bloed begint dan toch weer te stromen alsof het pas gister was dat ik mijn vak uitoefende!
Drie mannen met passie voor beeldende kunst en alles daar om heen.
Het blijft bijzonder om zoveel in je zoons te herkennen, net zoals het me blijft verbazen hoe we dat weer totaal anders over bepaalde dingen denken.

Ooit Kunsthandel Gebr. Douwes.

De 'restanten van firma Waterman.

Is het verloedering of is het de nieuwe tijd?
We liepen over het Rokin alwaar ik bij twee van de beste kunsthandelaren als restaurateur gewerkt had.
Gebr. Douwes en de firma Waterman.
Het Rokin was in die tijd een zeer voornaam gebeuren als het om kunst ging.
Werkelijk, ik wist niet wat ik zag toen ik voor die twee bewuste panden van mijn werkgevers ooit stond 
Douwes bleek al eens vervangen te zijn door ene Jacobs...en zo was het nu.


De dag zelf was weer fantastisch en gelukkig zijn we alle drie stevige wandelaars. Nee, iele dunne beentjes hebben we geen van drie..echt van die doorstap poten, (@)
Voor mij is het een hele klus de hersens gericht te gebruiken...de chaos van Amsterdam trekt mijn 'denken' alle kanten op, het was ook niet verwonderlijk dat mijn jongste zoon af en toe vermeldde dat ik niet luisterde! Hellup, ik luisterde en keek, onderging en ervaarde alles, waar een gemiddeld mens een jaar voor nodig heeft! Gelukkig kunnen we er om lachen.
Want aan humor geen gebrek zo met z'n drieën.
Amsterdamse nog wel, nou berg je dan maar. Hahaha!
En als ik met mijn oudste de 'diepte' in ga....wow reken maar dat dàt diep gaat!

Mijn fotografie obsessie moest even op de laatste plaats gezet worden.

Zoons gingen voor, zeker vanwege het feit dat zij niet in de foto-mood waren!

Nee, geen hoogstandjes voor op mijn nieuwe fotoblog, alhoewel?

Toch er maar een paar trachten uitvissen.

Moet de lat ook weer niet te hoog leggen voor mijn fotoblog als amateur..

Alhoewel je anders zou vermoeden had ik de regels van het verbodsbordje achter mij niet over treden.

Mijn zoon heeft op dit terras een aantal, veel te dichtbije portret foto's van een man op leeftijd  gemaakt. En dan te bedenken dat ik tijdens die dag  totaal vergeten was dat ik de ochtend zeer zwaarmoedig begonnen was.

Thuis gekomen bekeek ik mijn portret serie en ben huilend mijn bed ingedoken.

Geen enkel fotofilter of welke bewerking dan ook kon de boel nog redden!

( Zie bovenstaande maar als Amsterdamse humor.)

 Thuis bij m'n jongste zoon hebben we de dag afgesloten.

Een heerlijk zooitje met van alles door elkaar als afsluiting; dat is ons wel toevertrouwd!

De hoofmaaltijd hou ik maar beter geheim, dit desert had tenminste nog ìets aan klasse. 

(@)

Het was rond 21:30 uur dat ik in Gouda weer huiswaarst liep.

Behoorlijk donker en vergezeld van motregenende flinke regen.

Het donker blijkt mijn fototoestel aardig gecompenseerd te hebben.

Mijn vermoeidheid niet.