Een man met aanzien...Hij?

Het zal je maar gebeuren!

"Er waren tijden dat er tegen mij werd opgekeken, echtgenote, vrienden, werkgevers, klanten, noem maar op.

Ik was een man van 'aanzien', gelukkig trok ik daarbij inwendig de schouders op en streed mijn eigen strijd".

Op tafel lag een tijdschrift dat volgens mij niet gelezen wordt door mensen 'met aanzien'...Hij had mij meteen door en schampte via mijn linkeroor dat niets hem te min noch te hoog gegrepen was.

Werkelijk, het is dat ik hem bijzonder aardig vind, soms vooral 'bijzonder', maar af en toe word ik werkelijk nerveus van zijn opmerkzaamheid. Alsof ik constant in mijn blootje zit en angstvallig de plasser tracht te verbergen. Ken je dat soort nachtmerries?

"Man van aanzien..., wat een onzin willen we toch in elkaar zien!"

"Wat dacht je van die 'man met aanzien' toen ik ooit in een isoleercel gedumpt werd vanuit wanbegrip en angst van de ander....man met aanzien, laat me niet lachen!".

Ik begreep vrij snel waar hij het over had, een neef van mij...enz, enz.

"Op den duur mocht ik 'bezoek' ontvangen...de goden van de psychiatrie vergunde mij bezoek, en ik ontving ze naar beste kunnen, soms lachend, soms huilend, soms apatisch, maar altijd met Mijzelf als toeschouwer".

'Je klinkt een beetje verbitterd...of zie ik dat verkeerd?....( ik wist nu al dat ik de plank missloeg)

"Nee...alhoewel ik tijden gekend heb van machteloze gevoelens, boosheid waar ik zelfs binnen eigen 'ziel' geen plek voor wist."

"Die plek heb ik gelukkig gevonden, ik ervaar het zelfs als een soort schatkamer. Het is de schatkamer van begrip, vergeving en liefde voor al wat is".

Ja...als het om verwoorden gaat is Hij een kunstenaar. Alhoewel ik vond dat hij er wel wat glazig bij keek en het papiertje dat hij in handen had nu toch wel tot een erg perfect bolletje geworden was!

Ik voelde de behoefte om het gesprek een andere wending te geven...het werd me wat te zwaar.

De onbenullige opmerking over zijn kater die hij POESPOES noemde viel in goede aarde.

Vrolijkheid en broodnodige oppervlakkigheid deden hun intrede.

Hoe 'dronken' kan iemand worden door optimaal te leven? Hij kon het, ik nog niet en keurde de half lege fles met biologisch gedoe erin om mijn eigen verlangen tot optimaal genieten te bespoedigen.

O nee, half vol moet je dan zeggen toch?

We werden balorig als 2 doorgedraaide pubers en geloof het of niet, er werd ineens gegooid met kussentjes van de bank! Schaamteloos, twee mannen van aanzien!

Lol, gewoon lol...en nog behoorlijk platvloers ook.

Achteraf was het maar goed ook, die onderbreking...want de volgende morgen werd ik tegen de middag wakker met een zware hoofdpijn.

Natuurlijk lag het niet aan de fles bio-wijn die ik soldaat gemaakt had bij hem.

Het waren de zware gesprekken tot bijna aan de ochtendstond. Toch?

Tot volgende keer...even twee paracetamolletjes en ik ga beginnen aan mijn volgende stuk over; Hij.