Hij....Abrupt op vakantie!

De tafel rechts, nog net in beeld, daar zaten wij..tot 2x aan toe.

Na lang zoeken heb ik hem toch gevonden.

Nee, ik bedoel niet 'hem', alhoewel het er soms op lijkt alsof ook Hij degene is die ik mijn leven lang al min of meer gezocht heb.

'Gevonden' heeft betrekking op de afgebeelde foto. Ik wist mij te herinneren dat ik hem destijds, vlak voor onze dampende saté ontmoeting gemaakt had. Het was halverwege onze fietstocht...het terras was nog niet eens geopend toen wij daar in de vroege ochtend fris en monter, reeds druk kletsend, voorbij reden.

Die bewuste dag sloten we daar redelijk vermoeid van het fietsen af, met eten en inzicht, een drankje en een ongekend 'uitzicht'.

Een uitzicht op een vriendschap zoals we die nu hebben.

Vandaag waren we er teruggekeerd, wederom een prachtige dag.

Dit keer waren we komen wandelen.

Wat extra tijd voor elkaar genomen om ons afscheid wat uit te stellen, ons tijdelijk afscheid dan wel te verstaan.

"Raad eens wat, ik heb een fantastisch aanbod gehad van een goede vriend. Hij vroeg me mee op een wandelvakantie, alleen is maar alleen, zo stelde hij. We kennen elkaar al meer dan 12 jaar en gaan zeer onregelmatig met elkaar om...ondanks dat, een zeer hechte vriendschap."

Hechten, gehechtheid, ik werd er op dat moment keihard mee geconfronteerd.

Ik was gehecht geraakt aan Hem, bijna alsof Hij van mij geworden was. Die bewuste vakantievriend leek ik nu al niet te mogen, gelukkig bleek dat later heel anders uit te pakken.

'Goh, wat leuk voor je! ( Getverderrie, ik betrapte mijzelf op een spontane leugen!)

Waarschijnlijk begrijp je het al, hij had mij meteen door en grinnikte dat hij over 2 weken alweer terug zou zijn om aan mijn behoeftes te voldoen.

Blozen heb ik nooit afgeleerd en terwijl ik mij min of meer in verdedigende toon tegenover hem wijsmaakte dat ik die twee weken hard nodig had om aan hem te ontwennen....

'Waar gaat de reis naartoe en heb je al iemand om op POESPOES te passen?'

Die iemand bleek ik te worden.

Redelijk uitgeput van de uit de hand gelopen wandeling ( een wandelkaart was achteraf handig geweest) lieten we ons verwennen op de plek die al bijna als van ons voelde.

De leuke serveerster herkende ons gelijk.

Jeugd en schoonheid, wat een luxe combinatie is dat toch!

Toen keek ik hem aan..

Een doorleefde kop met vriendelijk lachende ogen.

Schoonheid is noch aan leeftijd, noch aan geslacht gebonden.

Het blijkt werkelijk om de inhoud te gaan. Weer een cliché ontzenuwd!

 Pas over 3 weken zouden wij elkaar weer ontmoeten.

Tot dan.