De stoel moest even opzij, toen ben ik in dit hoekje gaan zitten.
Halve yoga zit, de hele red ik op het moment niet meer.
Maakte me leeg, rug tegen de muur...in een hoekje.
Na een tijdje waren er geen 'ismes' meer, geen wijsheden, geen filosofieën of gedachtes over het hoe en waarom. Geen goed, geen fout...
Het hoekje en Ik, totdat ook dat 'ik' er niet meer was.
Er was even totaal Niets, God noch gebod...
Geen Jezus, geen boeddha, geen hemel geen hel.
Geen verleden geen toekomst.
In dit hoekje raakte mijn Ik even bevrijd van alles.
En mijn bewuste zijn was volledig Stil.
En mijn bewuste zijn was volledig Stil.
