In bepaalde gemoedstoestanden denk ik vaak aan mijn goede vriend Rob.
Hij was niet van deze wereld en verliet hem daarom ook vanuit...wanhoop?
September 2009 was het, Rob was 'vertrokken', deze wereld uit...een wereld waar hij niet in paste.
In onze vriendschap hadden we vooral dàt gemeen, het niet in deze wereld passen.
Maar er was wel een verschil.
Hem lukte het niet om met deze wereld te communiceren.
Ik had en heb zo m'n 'vertaalmachine' en dat scheelt want van daaruit hoef ik de eenzaamheid niet te voelen die Rob voelde.
Als Rob vertelde tegen 'de mensen van deze wereld' hoe hij die wereld zag, dan joeg hij ze tegen zich in het harnas en dat begreep ik wel.
Zijn houding werd verward met arrogantie...
Bijna had ik het hier willen hebben over mijn 'niet van deze wereld zijn'.
En toen dacht ik aan Rob en besloot het niet anders te verwoorden dan op deze manier.
Ik hou van deze wereld en voel er geen angst voor, noch werkelijke weerstand.
Bij Rob lag dat anders, hij 'moest' hier weg.
Wat mijzelf betreft blijf ik graag, het liefst totdat ik al levende tot stof verga.
Dag Rob, ik mis je.
Rob(klik)
