De vreemde Hij.

Uit de 'dankbaarheidstas.

Inmiddels hebben we elkaar weer op een prettige manier ontmoet, gewoon weer bij mij thuis en in veel betere stemming. In ieder geval de mijne, zijn slechtste stemming bestaat hooguit uit stilletjes zijn.

Er zijn wel een paar skype gesprekjes nodig geweest voor mij om in te zien wat er bij mij speelde en soms nog speelt, betreffende Hem. Maar dat is te persoonlijk, het gaat uiteindelijk over Hem...toch?

Dit soort schrijfwerk valt mij zwaarder dan het meer journalistieke...daarin is het voor mij nou eenmaal veel makkelijker wat afstand te houden.

Beloofd is beloofd, ik zou vooral hem aan het woord laten dit keer.

Vergeef me als ik er zo nu en dan onhandig tussendoor pruttel.

Hij;

'Fijn je weer te zien, ik heb vaak aan je gedacht, soms vertaalde ik hetgeen ik meemaakte in gedachten naar jouw belevingswereld en schoot dan midden in een serieus gesprek even in de lach. Als jij hier bij was geweest, dacht ik dan'.

Gepruttel mijnerzijds, wat Hij hiermee precies bedoelde was mij niet helemaal duidelijk, maar over dat soort gesprekken 'verhaal' ik later wel weer eens.

Poespoes, ik mis je...

'Weet je wat zo grappig is...ik merkte dat PP je de eerste dagen zocht, soms riep ik voor de grap je naam en dan spitste hij eigenwijs zijn nieuwsgierige kattenoortjes en liep naar de tuindeur!'

( Pruttel; ik voelde me zeer gevleid.)

'Dat manuscript in je 'dankbaarheidstas en die vreemde beeldjes heb ik van hun gekregen. Deel het maar uit aan een goede vriend. En dat heb ik dus gedaan. Eerlijkheidshalve mag ik je zeggen dat je me intrigeert, je hebt iets ontwapenends'.

( Ik zwijg hier liever.)

"Er is veel wat ik wil weten H., hoe zat het nou met je reisvriend en wat was dat nou met die Stillen???"

Hij;

'Oké, met de reisvriend zit het prima, we bleken een erg verschillend tempo te hebben en besloten daardoor in alle vrede ons eigen weg te gaan. Volwassen gedrag noemen ze dat. Hahaha!

Uiteindelijk gebeurde het me in de Provence in Frankrijk...werd aangesproken door een zeer apart ogende man, nota bene in het Frans en dat hielden we een tijdje vol totdat we er lachend achterkwamen beide ooit in Amsterdam gewoond te hebben. Zo Nederlands als het maar kan dus!

( Pff, dacht ik, alsof mijn geboortedorp niet Nederlands genoeg is, ik zweeg..)

'We vonden van elkaar dat we zeer zuidelijke types waren en hij nodigde mij uit voor een goed glas wijn bij 'hen' thuis'.

'Geloof het of niet, ik dronk weer bewust mijn eerste glas wijn sinds..'

( Ik schrok er een beetje van en maakte me licht bezorgd, slobberend aan mijn eigen derde glas. Bezorgd om Hem natuurlijk, dat begrijp je!)

'Hun verblijf bleek te bestaan uit een ooit verlaten dorpje, zoiets zou in Nederland niet voor kunnen komen en ik keek m'n ogen uit. De enige auto daar was van hem en werd gedeeld door de groep die geen groep bleek te zijn. Het waren mensen die elkaar 'bij toeval' getroffen hadden om later weer ieder de eigen weg te vervolgen'.

Er kwamen allerlei praktische vragen op in mijn niet-spirituele brein, die ik dan ook druppelsgewijs stelde.

Daarover later meer, ik hang nu vermoeid achter de laptop en tracht mij elk detail letterlijk te herinneren van ons gesprek.

Maar ik laat nu de boel de boel en duik mijn bed in.

Nog even dit, ik had notities gemaakt tijdens ons gesprek, hetgeen Hij een 'komisch' gezicht vond, mesjeu Spiri! Hihihi.

Wordt vervolgd...Want ondertussen ben ik ook nog eens dat manuscript aan het lezen!

.