De lege accu.

Niets dan vrolijkheid van iemand die zich in een soort 'dip' bevindt.
Kan dat?
Ja, dat blijkt mijn nieuwe verworvenheid, redelijk vrolijk een dip doorstaan.
Lichamelijk een paar kilootjes gegroeid, blijk ik toch ook geestelijk wat te zijn gegroeid en dat is natuurlijk best meegenomen.
Geestelijke groei lijkt toch soms meer een 'begenadigd' zijn dan iets dat je in de hand hebt.
Neemt niet weg dat je er wel van alles aan kunt doen om het toe te laten en te stimuleren.

Een dagje uit...

Prachtig weer en we gingen een schitterende wandeling maken, want het was boven verwachting mooi, daar in de duinen bij Overveen!
( Een plaatsje tussen Haarlem en Zandvoort.)
De grap begon al op de heenreis in de trein!
Ik 'zag' van alles en mijn Nikon was mij zeer gewillig, ach tegenwoordig maakt het niet meer uit hoeveel plaatjes je schiet.
Er kunnen toch minstens een paar honderd op de chip!
Fotograferen en nog eens fotograferen, en toen ik de poes van Angela zag, was ik helemaal verkocht!

Op naar de duinen dus!

Mijn chip had veel aangekund, helaas was ik dit keer vergeten mijn accu te checken...
Eigenlijk maar goed ook, nu was ik 'verplicht' zelf goed te kijken en te genieten.
Gelukkig lieten de Wisenten zich vandaag niet zien, want dat had mijn Nikon toch niet willen missen!
Ik vertelde Angela dat ik in een 'dip' zit...en we hadden een fantastisch dagje samen!

Veel gelachen.

Tja, the Dip, new style!

(@)

De foto's staan op 'Fotoblog'.