HIJ...en wat is er met Lyn gebeurd!

Aangekomen op de plek des onheils vonden ze Androlyn, gevallen in een diepe kuil, onder het bloed!

Maar, wat merkten ze, Androlyn was in tranen....niet van het huilen maar vanwege een onbedaarlijke lachbui!
En al dat bloed dan?
'Maar Lyn, wat lach je nou toch, je zit onder het bloed!'
Nu moest Lyn nog harder lachen;
Jongens toch, dat was een fles tomatensap, ik struikelde over een tak die met luide knal in tweeën brak, viel in deze kuil en de tomatensap schoot uit mijn tas en spatte uit elkaar op de tak!

Even werden de mannen stil en visten Andro uit de kuil...en toen?
Toen werd er ontzettend gelachen en...de tomatensap werd later vervangen door de meegebrachtte blikjes malt.
Nu al einde verhaal dan?
Nee hoor, want pas nu ging hun echte avontur beginnen met een simpel begin;
Ze verdwaalden hopeloos...maar ze namen ruimschoots de tijd.
Het was immers een prachtige zomerdag. (die uiteindelijk totaal uit de hand liep)

Pas in de avond strandden ze bij een oude boerderij waar het licht al brandde...
Dat dit bos zo gigantisch groot was, nee dat wisten ze van tevoren niet.
Aan de deur verscheen een oude man.. behoorlijk oud zelfs!

Androlyn

( natuurlijk vraagt ook dit om een vervolg!)