Orlando kan gerust even wachten; Avondpraat.

Volgens mij vermaakt Orlando zich prima in dat klooster, maar geloof het of niet,
zelf blijf ik ook zeer nieuwschierig hoe het zich daar zal ontwikkelen!
Vandaag ben ik eindelijk eens flink tekeer gegaan endat is soms werkelijk nodig!
Het begon al met mijn gerechtvaardige vraag naar 100 euro.
Niks aalmoes, nee dat is gewoon mijn eigen geld dat ongevraagd beheerd moest worden van dit 
Leliezorggroep systeem, uitgevoerd door de maatschappelijk werkster van hier!
Natuurlijk ga ik over een tijdje die strijd aan, want als werkelijk niemand zich meer durft te uitten over onrecht en wettelijk misbruik, waar blijven we dan?
Mijn ideeën hierover zijn inmiddels meer dan bekend.

Even toch weer een speciale vermelding van de kracht van het boek;
Tijd voor de Sleutel, van Kagib.


Gelijk dacht ik aan, ooit mijn beste vriend Rob die jaren geleden een geweldadig eind aan zijn leven maakte.
In zijn laatste dagen was hij nog moeilijk aanspreekbaar en voelde hij zich door alles en iedereen miskent.
Bij elk gesprek dat wij hadden werd hij al vrij snel boos en zei;
Vertel mij niks, ik weet immers alles al!
En ik zekere zin was dat waar...
Helaas kan ik niet meer anders doen dan hem in vrede laten rusten, toch zal hij in mij voor altijd doorleven.

Een mooie afsluiting voor de avondpraat van vandaag.

Slaap lekker!

Als een roos!