Er was hen een steen van het hart gevallen!
Dat gesprek dat Androlyn en Henry gepland hadden was een eindeloos lang gesprek geworden.
Het ene woord haalde het andere en dat gold voor beiden.
Nee,een conflict was het zeker niet geworden maar wel een soort confrontatie met de ultieme eerlijkheid!
Beiden vertelde elkaar over de wonderlijke gebeurtenissen in hun jeugd, gebeurtenissen van een totaal andere aard, maar toch die vreemde herkenning!
Zo vertelde Androlyn over zijn zeer gemengde achtergrond, de vele rassen waaruit zijn familie oorspronkelijk bestond, bijna bizar te noemen, want wat had zij/hij eigenlijk niet in het erfelijk materiaal opgeslagen?
En dan eindigend in een blond wezen met felgroene ogen en nog wel van beiden geslachten!
Androgene, hoe anders dan dit had zij kunnen worden door al die vreemde mixen door haar familie-geschiedenis heen!
Henry had ademloos naar haar geschiedenis en haar jeugd geluisterd en haar verteld dat hij er graag uitgebreid over wilde schrijven...
Maar daar was Lyn/Andro nog zeker niet aan toe.
Voorlopig wilde zij het laten voor wat het was.
Haar/hem was werkelijk een last van de schouders gevallen, mede door een stuk pijnlijk verleden dat zij ontdekt had in het Gebouw...Het verleden wilde ze werkelijk totaal achter zich laten.
Hun gesprek had haar enorm opgelucht.
Maar hoe zit het dan met jou, Henry?
Hij was nog beduusd van haar verhaal, maar na een tijdje vertelde hij dat hij geboren was uit extremen.
Zijn moeder was min of meer van stand. terwijl zijn vader de zoon van een verhuizer was. Een jordanese familie...
Wat dat voor gevolgen heeft gehad was duidelijk, Henry leefde tussen 2 werelden en was daardoor geworden die hij is.
Tot zover, later misschien de rest van hun verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten