De schrijver achter de schermen?
Als schrijver van deze serie kijk ik het eerst even aan;
Hebben Henry en Androlyn in deze serie nu iets zinnigs bij te dragen?
Ach, weet je...ik laat ze even zelf aan het woord.
Henry begon de gesprekken met Orlando behoorlijk te missen, want Androlyn leek toch behoorlijk veranderd na haar verblijf in het Gebouw.
Vragen naar wat er daar gebeurd was, had hij opgegeven, ze was er duidelijk in geweest.
Ze had het op haar eigen manier verwerkt en achter zich gelaten...
Toch leek ze veranderd, alsof het om een stilte voor de storm ging!
Henry; 'Ja ik mis de spanning, de uitdaging, maar natuurlijk voelt deze veilige rust ook wel even prettig. Geen last meer van gevaarlijke verleidingen.
Het verlangen naar stevige gesprekken met Orlando stak steeds meer de kop op.
Zal ik hem eens mobiel bellen of laat ik hem met rust?
Geduld is een mooi oefenpunt voor me...ik wacht het dus gewoon af, wat komt dat komt.
Androlyn had hij nog zelden zo enorm androgeen bezig gezien en dat bevestigde inderdaad wie zij werkelijk was. Een totaal persoon, wonderlijk om dat te ervaren want Henry zou dat ook graag willen zijn.
Een totaal en heel persoon!
Maar de vrede en de rust in huis deden hem goed.
Wel was hij weer druk aan het schrijven geslagen met in zijn achterhoofd de hoop dat Orlando toch bij terugkomst weer verder zou gaan met de groep..
'Ik ben er werkelijk aan toe om er iets aan bij te dragen', dacht Henry.
Maar zou Androlyn daar nu ook weer aan toe zijn?
Haar schijnbare stilte voor de storm, dus wie weet?
Henry schreef verder over de ideeën die hij graag weer eens met Orlando zou delen.
In Henry was er meer storm dan stilte alhoewel de aanwezigheid van Lyn hem toch goed deed...
Nee, toch nog maar geen contact zoeken met Orlando.
Geduld beoefenen!
Er staat een nummer op van de zangeres Maan; 'Lief zoals je bent'.... en het spreekt me erg aan...
Wordt natuurlijk vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten