Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









vrijdag 2 november 2018

Alsof ik m'n schoentje heb gezet!


Ben toch eigenlijk nog geen spat veranderd!😎

Ken je dat gevoel van vroeger nog?
Je schoentje mogen zetten, naast de haard.
(Wij hadden toen nog een kolenkachel die in een schouw stond...)

Ja, morgen begin ik weer met bloggen...viel het erg op dat ik er niet was?
😄

Dus zet ik nu mijn schoentje en ben reuze benieuwd wat er morgen in zit!

en voor straks;
Slaap lekker en tot morgen!


4 opmerkingen:

  1. Och Walter wat ontzettend mooi deze PRACHTIGE foto's van toen,
    wel een klein spatje anders hoor, hihi maar zeker heel herkenbaar.

    En ja je brengt mij nu in gedachten ook even terug naar toen,
    bij ons stonden de schoentjes ook naast de ronde gietijzeren kachel
    die regelmatig loeide van de hitte. En ik moet meteen denken aan mijn
    moeder die regelmatig een soort opvoedkundige grapjes uithaalde en
    zoiets gebeurde ook met het schoentje zetten. Op een dag voor dat ik
    [als klein meisje] naar mijn bedje ging legde ik zorgvuldig een
    winterpeen in mijn schoentje voor het paard van Sinterklaas en hoopte
    natuurlijk dat er de volgende ochtend iets lekkers zou liggen.
    Toen ik s'morgens wakker werd rende ik de woonkamer in om te kijken
    wat er in mijn schoentje lag, wat denk je, een grote verschrompelde
    aardappel met van die blauwe uitlopers, ohhh wat was ik teleurgesteld.
    Toen ik mijn moeder vroeg hoe dat nu kon gebeuren vertelde ze dat het paard
    van Sinterklaas ergens anders die lelijke aardappel in een schoentje had gevonden en de wortel in mijn schoentje had omgeruild. En wat was dan de
    moraal van het verhaal, dat je niet altijd lekkers kan krijgen en maar moest leren om te gaan met teleurstellingen, hahaha hilarisch hé?

    En NEE het viel niet op hoor dat je er niet was.

    Slaap lekker Walter......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi verhaaltje hoor! Bijzondere herinneringen.
      Zo heb ik ooit...Misschien schrijf ik daar nog eens over!@@@

      Verwijderen
  2. Ik herinner me het schoentjes zetten ook heel goed. Bij de kolenkachel.Er zaten meestal chocolade muizen en kikkers in. Ik bewaarde ze heel lang. Tot de chocolade wit was uitgeslagen. Mooie foto´s, het brengt bij mij ook herinneringen naar boven.

    BeantwoordenVerwijderen