Het zit in je aard...
Je deelt toch weer iets dat heel kwetsbaar is, het lijkt alsof je niet anders kan.
Eerst lijk je er goed aan te doen; 'Maak van je hart geen moordkuil', dat is
letterlijk gezien niet goed voor je hart!
Maar dan wordt er gereageerd...en het leek alsof je er goed aan deed.
Voor jezelf blijkt het dan ook later goed te zijn geweest.
Anders goed, want soms gaat de ander er dan mee vandoor.
Ze lijken je dapper te vinden;
'Wat knap van je dat je daar eerlijk in durft te zijn!'.
Gek genoeg deed je het daar niet voor.
Je wilde het gewoon doen, uit eerlijkheid.
Nodigt het die ander dan ook uit om eerlijk te zijn over
wat hij of zij voelt?
Tja, het zou goed zijn om hiermee bij te dragen aan een
'eerlijke' wereld.
En dat is op den duur ook zo!
Zelfs als je merkt dat sommigen er voor op de vlucht slaan.
Want door je gevoeligheid te tonen stel je je erg kwetsbaar op.
Maar hoe kwetsbaar blijk je achteraf te zijn?
In ieder geval op dit moment kwetsbaar genoeg
om de reactie mogelijkheid even gesloten te houden.
En het stukje dat reeds klaar stond, is terug naar het concept systeem.
Het lag te gevoelig.
😕
