En er was Licht!...

Wellicht krijgt dit schrijven een wending...

Nu ik eraan begin weet ik dat nog niet.

Of ik het als een strijd kan beschouwen?

Nee, dat zou ik aanmatigend vinden.

Een sterk bewust-zijn, is dat een gave of een kwelling?

Eerst maar eens wat foto's van het Licht.

Deze 'lamp' aansluiten lukte me maar steeds niet, want alleen op een trap staan en dan boven je werken zonder houvast?

Nee, dat zat/zit er nog steeds niet in.

En weer hielp die zelfde dame mij...

Maar het was handig dat we het samen deden.

Misschien verwacht ik ook gewoon teveel van mezelf...

Licht...

Het lijkt wel een expositie-ruimte!

Oké, dus er was Licht...

Maar gelijk de andere kant van het verhaal dan?

Alweer vandaag door duisternis in het licht terecht gekomen...

Een 'rondvliegende' depressie, die zo nu en dan weer onverwacht

op mij neerstrijkt.

Witte duif / Zwarte kraai...

Na het gezamenlijke eten ging ik toch maar even op bed liggen.

Tijdens het eten keek ik naar buiten en zei;

"Je kan merken dat het groen zich terugtrekt"

( Dichterlijk noemde ik het terugtrekkend groen)

Iemand vond het nodig mij erop te wijzen dat 'terugtrekkend groen' geen bestaande term is.

Een ander iemand was consequent bezig om liggen en leggen door elkaar te halen.

Alhoewel ik zeker geen taalpurist ben, sneed het verkeerde gebruik dwars door mijn overgevoelige hersens!

😆

Vandaar dat ik gemarteld en al, na het 'gezellig' samen-zijn mijn bed indook. 

De zwarte kraai streek op mij neer...

Dat was niet zo moeilijk want de witte duif was toch al grauw-grijs geworden.

Na een kort slaapje werd ik modeloos wakker.

De kraai had al mijn positiviteit opgevreten

Gelukkig is de witte duif een vol houdertje

Hij nam het takje weer in de bek en vloog met mij de kamer in.

En er was weer Licht!

Verlicht en al maakte ik deze foto's van...

Het LICHT😇

De witte wijn was gelukkig druiven/citroen sap en de kaas was

rookkaas.

En waar rook is daar is vuur.

Een mild vreugde vuur.