Anticiperen blijkt noodzakelijk!

Zelf vooruit denken als we een operatie moeten ondergaan?
Dat blijkt helaas achteraf noodzakelijk te zijn geweest...
Er is in deze maar één ding wat we werkelijk kunnen vertrouwen en dat is ons lichaam zelf.

Een routine operatie zou het zijn; de liesbreuk.
Hoe onwetend ben ik geweest om op de betrouwbaarheid van de operatie arts te rekenen!
Trouwens wie zit er te wachten op een operatie?
Fluitjes van een cent bestaan gewoon niet op dat gebied.
Maar als patiënt zijn we al tijden afgericht op dat soort vertrouwen, die gedwongen afhankelijkheid!

Weet iedereen al op voorhand wat een liesbreuk inhoudt?
Een arts van Slingedael had mij wijsgemaakt dat het om buikvet ging dat naar buiten stulpte...
En dat is het absoluut niet!
Het gaat om een gescheurde of verslapte spier die de dunne darm niet meer op zijn plek kan houden.
Deze informatie heb ikzelf uit moeten zoeken...maar dan?
In theorie kan je daar oefeningen voor doen en die zijn lastig en hebben veel tijd nodig.
In kamp Slingedael was ik ermee begonnen, en het gaf in het begin resultaat.
Dermate moeizaam en steeds onmogelijker in een zorgcentrum dat absoluut overeenkomsten had met een concentratie kamp. Al mijn energie verdween in het positief blijven leven binnen dit zieke systeem!

Die vorm van overleven is mij gelukt en bijna iedereen die daar werkte had daar grote bewondering voor.  Aan bewondering had ik niks...wel aan aktie!
Totdat er een nieuwe arts kwam...zij zette haar bewondering om in daden en zorgde ervoor dat ik op de Savelberghof 31 kwam te wonen. Was het toeval dat ook zij daar ineens weg was?

Aan de liesbreuk kon ik geen aandacht meer besteden, want het leven ging door!
En weer maakte ik daar het beste van...
Alleen de liesbreuk werd erger...Om daarmee te oefenen had ik geen gelegenheid meer, overigens werd dit zelden door artsen serieus genomen... Ondertussen was ik redelijk uitgeput door al deze commotie...
Het enige dat ik leerde dat je binnen de zorg gewoon voor jezelf moet zorgen!
Maar een mooie woning op een goede plek draagt absoluut bij...

Helaas zijn deze schrijfstukken niet geschikt voor ondersteuning door humor.
Voor mij hoeft dat ook niet...het is een serieus schrijven waar ook een ander iets aan kan hebben.
Maar ook daar schrijf ik op dit moment niet meer voor.
Eigenlijk is dit een ondersteunend schrijven voor mijzelf.
Simpelweg om bij de les te blijven.

Over anticiperen, vooruitkijken gaat mijn volgende schrijfsel.
In feite was dit niet meer dan een geheugen steuntje.

Overigens komt het hierop volgend schrijfsel pas in jan. 2020.