Al dagen ben ik ermee behept en toch zet ik door.
Doorzetten met 'normaal ' doen.
Er over schrijven of praten begin ik onzin te vinden...
Want die zwarte wolk in je hoofd kun je alleen zelf te lijf...
En dan liever niks eten of drinken?
Vandaag moest ik mee eten en heb een briefje aan mijn deur gehangen.
En gelukkig zijn ze niet aan mijn deur geweest....
En vandaag zag ik de witte wolkjes aan de stak blauwe hemel.
Ja, ik zag ze.. meer niet ...
Morgen weer een dag en verder weet ik het niet...
Sterkte Walter vanuit de verte
BeantwoordenVerwijderen