Leven zonder doel....zomaar 'leven'?

Gisteren was het weer zover:

Jeetje, ik leef zonder doel!

Tegelijk dacht ik: maar het Leven op zich is toch al een doel?

Kijk, dit is nou echt een voorbeeld van Lege spiritualiteit...

Kon ik niks beters verzinnen dan?

Toch wel, ik voel me geroepen om te creeëren!

Altijd en elke dag...zelfs als ik moe en leeg ben...

Juist op deze momenten besef ik dat ons godsbegrip veranderd is...

We blijken zelf GOD te zijn,althans...dat wat in ons leeft.

Natuurlijk niet die GOD die verzonnen is uit onwetendheid..

Die God plaatsten we altijd buiten onszelf...

In feite is dat een vorm van je eigen verantwoordelijkheid uit de weg gaan.

O, ja..er zijn vaak mensen die vinden dat het slecht met de wereld gesteld is

Wellicht ben je dan te veel gericht op je eigen binnenwereld!

Tja, mijn spiritualiteit is vaak wel erg aards...

Gelukkig zijn er genoeg anderen die er beter over kunnen schrijven...

Dan  gaat het vaak over engelen, buitenaardse inbreng, er is hoop enzo...

We wachten  duidelijk weer op een 'redding', geen reading!

Heb ik eigenlijk nog verwachtingen?

Tuurlijk!   Altijd in dit nu Leven...

Altijd liefdevol bezig zijn.

Met hart en ziel.

Dan denk ik: dat zijn de mensen waar ik op vertrouw, tenzij ik vind dat ik het altijd zelf moet doen..

Dus gewoon Liefdevol bezig zijn, met hart en ziel.

💚