Onder de nullijn leven?

 Afgelopen nacht kwam deze gedachte bij me binnen...

Het gekke is dat ik hem overdag vaak niet kan uitleggen.

Ontstaan door de corona-waanzin en vandaar uit weer door

mijn interesse in het heelal en het zoeken naar God..

Het heelal werd/wordt vaak gezien als een beperkte ruimte

want de oneindigheid kunnen we nou eenmaal niet bevatten.

En hoe stellen ons vaak nog een God voor?

Of was hij er altijd al en is het helemaal geen Hij of Zij?

Maar evengoed zijn we nu weer erg bezig om onszelf een nieuwe vorm te geven.

Vandaar ons vreemde geworstel met het begrip Ego!

Waarom moeten we ineens Ego-loos zijn?

Hoe moeilijk is dat toch om het eens anders te gaan verwoorden!

Laten we maar eens beginnen met het Godsbegrip te ontdoen

van die Ego-gedacht...

Dan duik ik maar even onder die Nul-lijn.

Daar ga ik geen discussies aan, daar is alles nul.

En natuurlijk willen we alles kunnen begrijpen

en dan gaan uitleggen aan de ander?