Voorbereiding voor de slaap...

Altijd goed om je van te voren vast te ontspannen.
Geen drukke dingen doen en misschien
een kleinigheid eten. Licht spul natuurlijk!
Laat a.h.w. je scherm maar vast een beetje zakken,
voorat je lekker je bed in kruipt.

En dan haal je een mooie en verlichtende fantasie
te voorschijn en laat je je lichaam...
los, los, losser...
En héél langzaam verdwijnt het licht
van de fantasie in de roes die aan
de slaap vooraf gaat...
Langzaam en los val je heerlijk in 

Slaap!

Goede en leerzame herinneringen.

Vele jaren geleden, toe ik nog een partner had,
hadden we een klein 'spiritueel' praatgroepje opgericht.
Een goede vriendin had een goede vriendin uitgenodigd om ook mee te doen!
Dit alles was nog vóór mijn blogtijd.
Ons groepje werkte naar aanleiding van Karel Doeve, noem het maar een spiritueel leraar met een 'gelovige' achtergrond.
Éen keer zijn we er geweest en tot onze verbazing waren prinses Juliana en haar dochter daar ook!

En zo zette we het bij ons thuis voort...
Je mag het gerust zeer prettig noemen, maar na een tijdje vond de vriendin van de vriendin het de hoogste tijd om eerlijk te zeggen dat dit voor haar veel te hoog gegrepen was..Ze hield gewoon niet van al deze 'spirituele' termen!

En gelijk had ze!
Want wat je ook doet, waarin je je ook interesseert...hou het 'gewoon'!
En daar ben ik het nu nog helemaal mee eens.
Down to earth is de beste manier om de 'Hemel' te bereiken.

😏

Zij noemen het 'bloemschikken', maar zelf...

Bloemschikken...dan denk ik vooral aan het maken van een mooie compositie 
of gewoon een mooi bloemstukje...

Bij ikebana heb ik zelf altijd het gevoel dat ik er iets speciaals mee wil doen, nét even anders dan volgens de officiële ikebana regels.
Alhoewel die tegenwoordig vaak zeer ruim genomen mogen worden!
Tussendoor ga ik vaak aan de slag met 'kunstbloemen', ook best leuk om te doen...

De foto's hierbij zijn eigenlijk een soort 'kunstbloemen-kunst' geworden
En wat die Stilte-dag betreft...soms pakt dat toch heel anders uit!

Gelukkig maar, want die stilte-dag moet nou ook weer geen 'kunstje' gaan worden...
Als klap op de vuurpijl heb ik ook nog eens een grote zak kruidnoten naar binnen gewerkt,
Maar dan wel zónder de zak!

Volgens mij ben ik zelfs vergeten te vermelden dat;
Er vanmiddag bloemschikken is én dat eindelijk het vlinderschilderij af is!

Laat ik dit maar een 'kunstfoto' noemen.

2009 Was het er al...

Die Stilte-dag!  

Tot hier heb ik ze terug gelezen en ik was...

Verbaasd!
Het jaar 2009....toen was er de eerste...
Vooral verbaasd omdat die Stilte-dag mij enorm goed doet!
Het heeft alles te maken met even stil staan bij wat er  in je leven gebeurt en hoe je daar anders, rustiger mee om kan gaan.

In de huidige situatie zie ik het als een goede voorbereiding om daar vooral mee door te gaan, of eigenlijk  het gewoon laat worden tot een levenshouding.
En die ene dag zet zich gelukkig voort in vele andere dagen!
Uiteindelijk is het goed je weer eens af en toe ouderwets kwaad en druk te maken. Daar leer je namelijk ook heel veel van.
Je moet maar zo denken, die anderen zijn allemaal slechts toevallige voorbijgangers.
Zelf krijg je hierdoor veel meer inzicht.

Zullen we het maar gewoon 
bewust zijn noemen?

Mooie dag gewenst!

Jesus is uit de kast.

Nachtbericht.

Het was 3 uur in de nacht

en ik werd zwetend wakker uit een droom.

Terwijl ik dacht dat ik dit aan het doen was!  De 'geest' komt dan langs, zoals ik dat regelmatig noemde.

Het gevoel hierbij was de claustofobie van de onvrijwillige opsluiting.

Zicht hebben op een kleine binnenplaats, zicht dat niet voelt als uitzicht hebbende op.

De foto's die ik bij dit stukje vond passen, die bleek ik gedroomd te hebben...

Dus haalde ik letterlijk Jesus uit de kast.

Nee, het was geen voorbedachte symboliek.

En ja, met de Jesusfiguur heb ik wel wat!

En er was Licht. (Stilte-dag)

Lekker stil op Spijkerbed!

💜

Slaapbericht...

Lang slaap bericht
langwerpig eigenlijk
Ruimte genoeg voor
een bedtime-story?
Daar komt ie; 
Er was eens een mooie
dame die maar niet de 
slaap kon vatten.
Ze koos een warme kleur
licht en hele mooie
zachte muziek die vanzelf
na een uurtje of twee zou
stoppen en dan veranderde
het licht automatisch in
een zachte kleur lila...
Daarna begon het geluid
van een kabbelend beekje
en zacht vogelgezang.
Zo mooi, bijna net zo mooi
als de dame zelf.
Haar lichaam ontspande
en in haar gedachten 
kwamen er prachtige beelden
voorbij...het licht en het vogelgezang
werden steeds zachter 
en zachter...en zachter...zachter..
Ze sliep als een prachtige zachtlila
roos, die haar bladeren
geruisloos samen vouwde.

Ja, ze was eindelijk in
een heerlijke slaap gevallen
en ze doomde van..

En, waar denk jij dat ze over gaat dromen?

Morgen is het weer mijn Stilte-dag.

Verbeeldt dit nou werkelijk de Stilte?

Stilte-dag...

Wat betekent dat eigenlijk voor mij?

Zoals het nu gaat betekent het, even bewust stil staan bij wat er gaande is,

maar dan wel te zorgen dat ik me niet onnodig druk maak.

Gelukkig lukt me dat ook tussendoor redelijk goed.

Redelijk, want wat er gaande is...

nee daar kan een mens niet zomaar rustig onder blijven!

Nog steeds krijg ik enkel vage toezeggingen over de Savelberghof 34.

O ja, ze zijn hard bezig en zelfs de woning daar gaan ze voor me opknappen!

Heb ik daarover al iets op schrift?

Nee, want zo werkt de Leliezorggroep blijkbaar niet...

Vage toezeggingen met een slag om de arm...

Ach, kom nou...zo hoort een zorgverlening niet in elkaar te zitten!

Mijn broer had al tenminste één toezegging van mijn e.v.v.er  per e-mail gekregen.

......en de tijd verstrijkt en er gebeurt weer helemaal niks!....

Zo zou ik een uitnodiging krijgen van de Savelberg om eens samen de regels voor daar door te nemen.

Niks van gehoord nog!

Nood breekt wetten en daardoor gaat mijn broer weer aan de slag voor me.

De reden dat hij het voor mij waarneemt is omdat hij er emotioneel wat meer afstand van kan nemen.

Logisch en op dit moment nog steeds noodzakelijk.

Dus morgen ben ik...

in Stilte

weer druk achter de schermen bezig!

Waar een Stilte-dag al niet goed voor kan zijn!

De napraatpapegaai.

Koffie met gember en kaneel.

Vandaag is weer zakgeldtijd.

Wat gaat de tijd toch snel.

Tomaat bekeek Spijkerbed!

Tomaat was wild enthousiast...

Een wilde tomaat dus!

Tomaat leek wel ogen op steeltjes te hebben!

Tomaat had er van genoten,

eindelijk eens midden in 

the spotlight staan!

Ooit werd zijn familie naar slechte toneelspeler gegooid...

...en de Geest kwam weer eens langs...

Het is niet de eerste keer dat ik hier over schrijf, want zo heel af en toe komt er rond 3 uur in de nacht een 'boodschap' bij me binnen. Van de goede vriendin kreeg ik te horen dat dit bij meerdere mensen kon gebeuren.
Tja, er is dus werkelijk meer tussen hemel en aarde!


Maar dat is al nooit nieuw voor me geweest, en dat terwijl ik bepaald geen zweverig type ben.
Dit keer was de boodschap behoorlijk heftig...
daarom heb ik dingen ondernomen zodat ik weer prima kan gaan slapen.
Dit logberichtje was er één van...

Een slaapbericht?

Weet je, ik ben er gewoon te moe voor!

Slapen dan maar?

Had zin om gek te doen...@

Even wat gesleuteld aan selfies!

Als je alles ineens anders doet, wat dan?

Schrijven op m'n blog...

Ik pakte ook dat vandaag ( nu) anders aan, eerst zomaar een foto uit m'n collectie zoeken en je daardoor laten inspireren om te gaan schrijven over; Alles ineens anders doen.

Oké, de foto op zich is inderdaad zomaar een foto. Eigenlijk is het een; Ik zit en ik kijk foto.
Deze morgen werd ik erg uitgerust wakker en nam ik me niks voor...
Het was niet zo vroeg als anders, het was rond 5:30.
Ooit had ik ontdekt dat je gewoon doet wat je doet en dan kijkt wat erop volgt!
Grappig om te merken dat de dingen zichzelf gaan volgen en dat je alleen maar hoeft 'mee te gaan.'
Wat ik op dit moment doe is er eigenlijk een tijdelijke afronding van...ik blog.😏
Vanmorgen was ik bezig om naar mijn yoga-meditatie moment toe te werken .
Toen ik daaraan toe kwam, pakte ik het anders aan, gewoon bij toeval!
Niks volgens bepaalde regels, ik zat gewoon op de grond die nu afgebeeld staat op de foto.
Het was nog heerlijk donker buiten en ik had hier en daar wat changing-color-light aan...
Meditatie cd op de achtergrond en...( nu wordt het erg intiem, hihi) ik begon me te masseren, met de aparte Aloë gel. Gibberig en plakkerig in het begin, maar toch voelt dat just wel rustgevend.
En op die manier ging ik van mijn tenen tot mijn hoofd mijn hele lichaam af!
De tijd liet ik voor wat het was.

Het is nu 12:00 uur en ik besluit even te stoppen met schrijven.

Samenvattend ging het prima, ik deed alles met geduld en aandacht...

De dingen mochten zelf bepalen wat het volgende ding zou worden.

Het doosje.

Hoeveel houvast geeft een partner?

Omdat het maandag is, is er een speciale koffie-pauze.

Geen partner?

Als je er geen meer hebt, of misschien wel nooit gehad...
Waar haal je dan je houvast uit?
Zoiets kan je volgens mij alleen maar bedenken
als je er geen hebt.
Op mijn prachtige rijpe leeftijd heb je meestal geen ouders meer,
want dat was voor mij altijd toch op de achtergrond,
dat onwankelbare houvast..
De bloedverwantschap lijkt vaak onontbeerlijk...
Toch zijn er mensen die ze wel hebben, maar er toch geen beroep op kunnen doen.
Waar ik mij nu bevind, kom ik ze massaal tegen.
Kinderen 'hebben' die niet meer naar je omkijken of gewoon geen zin meer in je hebben..
Broers of zussen die inmiddels al zijn overleden of...
ook geen zin meer in je hebben!

Als klap op de vuurpijl besef je dat de 'Verzorging' daar in wezen
ook niks mee kan, misschien wel niks werkelijk mee doet?

Dan kan je je, als individu nog meer tot één wenden;

De Onnoembare.

Grappig genoeg zorgt DEZE fantastisch goed voor je, beter dan wie dan ook zou kunnen.

Die Onnoembare die leeft in onszelf.

Toch werd er weer hard gewekt!

Het kan raar lopen, want het begon als een uitprobeersel.

Werken met de pigmenten die ik ooit nog van mijn vader had geërfd...

en toen ontstond er iets...

Ja, het blijkt dat ik er eindelijk weer zin in heb!

Heb jij ook al zin in de maandag?

Even geen slaapbericht.

Laten we eerlijk zijn...

Wie zit daar nou op te wachten?

Een spannende foto erbij vind ik geen goed idee..

Trouwens een spannende foto heb ik niet!

Evengoed hoop ik dat we allebei goed slapen...

Andro en Henry...ze zijn weer terug.

Het heeft even geduurd, ik kon het als schrijver er niet bij hebben!
Maar er is nu duidelijkheid, helaas van het soort waar ik niet graag over schrijf;

Henry had Androlyn in haar kamer opgesloten..ze was extreem in de war, 'snachts spookte ze door het huis en voerde ze hardop gesprekken met mensen die er helemaal niet waren!
Er was totaal niets over van de altijd zo krachtige Androlyn...hij had haar zelden als man noch vrouw gezien.
Het feit dat ze nooit wilde praten over wat ze in het gebouw beleefd had en dat ze het af wilde sluiten.... ja toen is ze langzaam achteruit gegaan...Soms was ze ineens heel erg Hij en vertoonde hij soms agressie die Henry niet van haar kende!

De huisarts is een keer langs geweest, hij vond dat ze maar beter een tijdje slaapmedicatie kon gebruiken, dan kwam het vast allemaal weer goed!
Wat wist hij eigenlijk van haar af? Alleen dat ze androgyn was, meer niet!
'Ach,dat komt vaker voor hoor'...
Nee, deze huisarts was niet geschikt voor Androlyn!

Door haar deur riep ze ineens; Henry, je moet Olando bellen!
En stil was ze.
Een tijdje later belde Henry met Orlando en voor het eerst maakte hij hem duidelijk hoe alles totaal uit de hand was gelopen.
'Waarom heb je dit niet eerder verteld, Henry? 
Is het nog even te doen bij jullie, ik wil hier graag iets afmaken.
Vrijdag ben ik er weer,oké?'

Een weekje is nog wel te doen hoop ik...de slaapmedicatie brengt misschien wat verlichting.

Na het gesprek ging Henry nog even bij Andro kijken, hij sliep als een blok.

wordt vervolgd

'Ik zie ik zie wat jij niet ziet'?

Zomaar uit de lossen pols ontstaan

vanwege het 'glacis-experiment'.

En vamorgen zag ik ineens

iets heel vreemds!

Namelijk dat wat het zou kunnen voorstellen!

Lees maar even mee onder 'meer lezen'..

Vandaag weer eens drie.

Vanwege het geringe aantal bezoekers op mijn foto blog.

Wat een rust eigenlijk!

Het begin is simpel

en simpel blijft het

Zo simpel dat ik niet eens meer weet of ze er al opstaan!

Mijn fan heet Fazanal!

Vandaag maar eens een ietwat zondig-ontbijt.

Het is toch zond(i)ag...?

Dit bericht is ter plekke bereid
Net zoals de foto van mijn ontbijt.

Google analytics is best handig, je leert er enorm van.

(Wat weet ik ook niet!)

Of het een vrouwtje of een mannetje is, dat weet ik niet...

Misschien is het wel een machine!

In ieder geval is deze Fazanal graag anoniem, want 'reageren' doet het niet.

Volgens mij zijn mijn blogjes daar veel te mysterieus voor!

Natuurlijk heb ik daar wat speculaasjes over..

(Vanwege the coming of the Sint!)

Zijn het misschien voor de Zorg werkende benieuwden?

Of komen mijn 'bijzondere' foto's ooit in Russische of Amerikaanse tijdschriften?

Maar wellicht zijn ze gewoon op zoek.

Op zoek naar;

De waarheid!

Tomaat is verliefd, dat zie je zo!

Verliefd, en nog wel op een appel!

Een prima bericht voor de zondag-ochtend

Maar ik ga nog even m'n bed in.
Als daar maar geen kleine appelmaatjes of
tomappeltjes van komen!
Nou, als ik er maar niet van ga dromen...

🙈

Als m'n schat gaat slapen...

Natuurlijk ga ik dan ook.

In een doosje willen stoppen,

dat heb ik gedaan.

Welterusten, avond/nachtbezoeker.

De avond verliep anders...

Geen idee nog, eerst maar weer eens wat kleding opbergen.

En verzinnen wat ik nu ga schrijven...ja inderdaad NU! 20:45 uur.

Laten komen wat komt en ik heb maar weer eens meegegeten.

Gelukkig lukt het me af en toe om gewoon van mijn eten te genieten,

waarschijnlijk doe ik het morgen anders.

Even helemaal niet in de groep...ik word er niet echt vrolijk van.

Ga ik dan eindelijk het vlinderschilderij afmaken?

Gewoon beginnen en dan zie ik wel.

O ja, de vriend belde me weer eens om te vragen hoe het met me ging,

maar die belt vanavond terug want plotseling moest hij iets gaan doen!

Zo kan dat gaan...

Morgen hier meer over, want....

Geen thee in de middag?

Nee, want het is geen thee.

Heet water met een halve citroen

en een schep appelstroop.

Stukje verse gember erin

Op  is op...

Daarna wat boodschappen gedaan.

Struik bleekselderij

bosje lente-uien.

Pot pindakaas.

Pot hazelnootpasta.

Zak sultana rozijnen en...

2 rollen volkorenkoekjes.

Knäckbröd

3tomaten.

Wist zeker dat jullie dit wilde weten!

😜

Over vrijheid...

De artistieke selfie...

Dagverslag.

Eigenlijk weet je pas wat vrijheid betekent

als je onvrijheid hebt meegemaakt, toch?

Dit weekend laat ik gewoon gebeuren

wat er gebeurt.

De avondmaaltijd van gisteren.

Een zelfgemaakte sardine salade!

Die 'flesjes' waren ooit voor bronwater, nu zit er gewoon water in en gebruik ik ze als haltertjes!

Vanmorgen had ik weer eens zin in selfies, altijd grappig om te doen...
Nou, het grappige zie ik er niet aan af, lachen lukt me nou eenmaal nooit op een selfie!


Voorlopig houd ik het hierbij.

Doei!
🙋

Eerst maar blad en lucht.

Met een ander gevoel werd ik wakker.

Vandaar dat ik beter even wacht op

een nieuw ander gevoel.

Daarna tracht ik het weekend gevoel te verwoorden.

Slapen onder een herfstblad.

Dan moet je wel doen alsof je heel klein bent

en alsof het trottoir een warm en zacht bed is.

Welterusten!

De vrije geest als gevangene?

Als individu beschouw ik mijzelf als zijnde;
Een vrije geest.
In feite zijn we dat allemaal, toch zijn er mensen genoeg die dat niet zo ervaren.
want jezelf zien als  'vrije geest'  heeft alles te maken hoe je naar het leven kijkt
en vooral ook hoe je ermee omgaat!



De vrije geest is in ieder geval een creative en van huis uit een levensgenieter.
En daar deed de Godsdienst inbreuk op!
De vrije geest liet zich beknotten, beperken door
een verzonnen God...
En daar ga ik het hier nu even niet over hebben...
Laten we het eens over de onvrijheid hebben die de ene mens de ander oplegt.

Dan wordt er voor ons 'gezorgd', zoals men dat noemt.
Bijna net zoals 'God' verondersteld wordt voor ons te zorgen.

De herfstwandeling mét!

Vandaag ben ik wat druk bezig...

Maar mijn 'vriendin' vindt dat ik er erg goed uitzie.

Ons gesprek vloog weer alle kanten uit, het ging er zelfs over

dat ze vond dat ik weer makkelijk verliefd zou kunnen worden!

Daar moet ik echt niet aan denken, want verder dan iemand

'wel aardig' vinden, kan ik echt niet gaan...

Maar de herstfoto's daar zitten er dit keer wel wat mooie bij.

Zo af en toe een foto hier

en regelmatig wat foto's op mijn foto-blog.

Vanavond kook ik voor mezelf op mijn kamer...

Behoefte aan privacy!