Een beetje....verkoeling.

Bijna had ik getypt:

Een beetje verliefd.

Hoe ik daar nou weer opkom?

;-)

Een heerlijk zomergevoel...
Gelukkig heb ik de zon pas rond half 2 in mijn tuin.
En dat is maar goed ook, anders kwam er echt niks van 'huishouden'.
Dus dan is er zomaar ineens een Jan in mijn leven..
Wat kunnen de dingen toch vreemd lopen, net als je dacht dat zoiets niet meer kon gebeuren..
De redder in mijn nood, hihi..want ik was alweer hard op weg om mij niet meer bewust te zijn van mijn blinde vlek.
Vandaag zijn we samen aan de slag in huis en tuin.
Gelukkig vindt Jan het leuk om te doen en...
op deze manier vind ik het ook prettig!

Zoals ik wel eens zeg;
Alleen is maar alleen en kan de moed mij in de schoenen zakken.
Met dit weer draag ik sandalen...dus de moed gaat niet soppen in dichte schoen maar krijgt de vrije loopt en komt terug waar hij het beste tot zijn recht komt.

Allemaal jouw schuld!

Oké...kusje erop?  ;-)

 

Maar wacht es effe, volgens mij ben jij begonnen!
Mag me toch wel verdedigen?

Gewoon zomers.

 

  Ik kan niet meer zonder je..

Jij bent mijn nieuwe.

Jij zorgt dat mijn kwaaltjes weer verdwijnen.

 Zonder je zal ik het moeilijk krijgen.

Jou niet meer te zien zal pijn doen.

Blijf maar zolang je kan.

Voor het slapen gaan over de mooie dingen...

Natuurlijk kun je nog even opblijven..

Er zit schoonheid in alles.

Een voorbeeld; ik had een zo goed als dode palm staan en dacht vaak, gooi hem toch eens weg!

En dan zag ik toch weer ergens een nieuwe scheut verschijnen...

Heb gisteren eindelijk de knoop doorgehakt, maar dat soort beslissingen blijven voor mij raar voelen, bijna alsof je een wezen pijn doet.

Ik denk maar zo, hij gaat nu weer op een andere manier een leven tegemoet.

The circle of life.

Liggend in mijn tuin op het allerlaagste niveau..ja ja, op een laag niveau leven ben ik soms best goed in ;-) , dan kijk je toch anders tegen de dingen aan...

Mijn tuinmeubilair leidt een eigen leven en er gebeurt van alles in.

Toen ik dit zag ( zie foto's ) dacht ik eerst, dit moet ik eens schoonmaken...totdat ik er schoonheid in zag.

Gelukkig heb ik dan mijn geliefde hobby, fotograferen.

Daarna met harde borstel toch maar schoon gemaakt, je weet maar nooit wie er nog eens met mij op de grond komt liggen zonnen..

In ieder geval kun je plat liggend niet meer vallen.

En dan...?

Nee, ik kan me er echt niks bij voorstellen dat wie dan ook niet door heeft, niet voelt dat het over mensen gaat, over gezinnen, over ouders en kinderen, broers en zussen, over leven in vrede..

Nee, ik kan er met mijn hart niet bij...medemensen vermoorden omdat je vindt dat...ja wat eigenlijk?

Wie zijn dat eigenlijk die dit doen, dit veroorzaken?
En ...hoe zeggen we er NEE tegen, nee tegen deze onmenselijke en harteloze gekte.
Bommen gooien, beschieten..
Ik zeg er NEE tegen, een groter NEE
Kan ik er iets mee?
Ja, dat kan ik. 

In het vorige bericht stelde ik nog; Er zit schoonheid in alles..
En ja, hier zit schoonheid in NEE zeggen tegen deze gekte.


Erg grappig, meneer Poetin...

Zou er dan nog oorlog zijn?

Weer alleen en dan moet alles even bezinken.

Jan weer naar huis, ik weer alleen in m'n hutje op de hei.. ;-)

Dan denk je na over zo'n speciale ontmoeting.

Je hart openstellen voor elkaar...en dan blijk je elkaar te vinden.

Je pijn, je vreugde delen, eigenlijk begrijp ik niet waarom dat veel te weinig gebeurt.

Stel dat ze dat in de Oekraïne zouden doen, ik noem maar wat...ga je dan nog op elkaar schieten en elkaar van van alles en nog wat beschuldigen?

Vrijheid zit in het hart en mag niet afhankelijk zijn van politiek.

Het is een moeilijke materie en ik vraag me af, komen we daar ooit uit?

Nou ja, ik werd boos bij de Griek, zo zie je maar, het kan ons allemaal overkomen.

Weet je, we blijven gewoon oefenen in de liefde en ik weet zeker dat mijn blogbezoekers dat ook doen!

Dus natuurlijk is er hoop!!!

Een knuffel voor Jan!

Voor liefde hoeft een mens zich niet te schamen..

Gesprek met zoon.

Logisch dat ik dingen met hem deel, zoals hij dat met mij doet.
Het was mijn levensles dat ik zelf zo een vader niet had..
Maar aan het eind van zijn leven durfde hij eindelijk te bekennen:
Ik had je enorm lief, maar was niet met dat soort liefde opgevoed..
Hij wist er geen vorm aan te geven.
Mijn hart is gelukkig geheeld voordat hij deze wereld verliet.
Vergeving en begrip, diep van binnen uit.
Ik weet nog dat moment dat hij ineens zei..wie of wat je ook bent, als je maar gelukkig bent.
En dan mijn eigen zoons..wat een geschenk dat ik dat zelf allemaal heb kunnen overwinnen!
Weet je, ik had een ( zacht gezegd) moeilijke jeugd... maar er was liefde en dat maakt veel goed.

Oké, open gesprekken met mijn zoons..
En zomaar ineens zegt mijn zoon op een warme en vrolijke manier;
'Ben je verliefd op Jan?'





Tja, en dan ga ik weer grapjes maken ...










Nou ja, ik mag toch best verliefd zijn op een man.
Mijn liefde heeft zich immers al voort gepland.
Twee schitterende zoons.
Amen. 
Hihihi.. 

Mooie wandeling. Reeuwijkse plassen.

Het kan mee zitten, gister was een perfecte dag met Jan, werkelijk prachtige wandeling gemaakt.
Daarna heerlijk in de bloedhete zon gezeten, terras; Het Vaantje.
Snackgarnituur, 4 consumpties...ja het kan echt meezitten.
Weer 'thuis' gekomen heerlijk ik mijn tuin gezeten.
Daarna chinees gehaald, want zo noem je dat; Kom Jan, we gaan chinees halen!
In mijn tuin gegeten..en in de avond een beetje gehangen, wat tv, kletsen, internetten en...toch maar weer niet vroeg naar bed. De herkenning van dezelfde muzieksmaak en daarover verbaasd kunnen zijn in de trant van; Jij ook al!
Geloof het of niet, we vinden elkaar gezellige kerels.
Ach, ik voel me weer 30, maar heb minstens een week nodig om die vouwen uit m'n vermoeide 60+ hoofd te laten bijtrekken.
Jan had selfies van ons gemaakt, nee ik zag het ineens weer, 30 ben ik niet meer.
Mijn hart gelukkig wel.
Want samen de halve nacht doorhalen laat bij mij wel sporen na..
Ik heb het er meer dan voor over.
Roermond - Gouda...maar vrienden kan je gelukkig nog steeds maken.
Mijn hart is een beetje vol van Jan, een warm en oprecht mens.
Spontaan, hij laat gewoon zijn hart spreken.
Gaat dansen op muziek en trekt gekke bekken, waar vind je nog zo'n mens!
Toen hij erbij ging zingen sprongen m'n glazen..was vast slecht glaswerk want Jan zong haarzuiver.
Ken je het geluid van nagels over een schoolbord?
Haarzuiver dus, en ik lag weer krom van het lachen!
Als God een beetje meewerkt, dan worden we warme weekendvrienden.
Nou ja, zo om de 2-3 weken.. 
Volgens mij was ik toch kluizenaar? ;-)

En dan neem je afscheid...

Dus ik dacht het was gezellig, gaat hij ineens dit zingen:
Nou ik heb een stuk hout gepakt en hem richting Roermond gemept!

Nee werkelijk, wat hebben we ongelooflijk gelachen met elkaar!

Maar als ik eenmaal boos word!...

Nee, dit was niet de vreselijke Griek, gewoon Hoogvliet, 10x beter dan...

Liever niet over boosheid met dit mooie weer en een super gezellige dag.
Het begon goed, meer dan goed zelfs, want m'n vriendelijke gast besloot me te trakteren op een etentje vanwege mijn gastvrijheid, oké dan ga je weer eens gezellig naar de Griek toch?
De wandeling naar het centrum van Gouda, vanuit mijn huis, duurt zo'n 25 minuten.
Bloemendaalse weg, altijd prijs, schitterend.
En ja, al wandelende ga je elkaar een beetje verkennen, lief en leed en dat soort dingen.
Toch blijkbaar beiden zeer gevoelige mannen, want ineens liepen we beiden zowat te janken vanwege ooit opgedaan leed..Kijk, als zoiets ontstaat weet je dat je goed zit met elkaar.
Ineens sloeg het om naar gigantische lol!
Tranen van leed veranderden in tranen van heftige lachbuien, kan me nauwelijks herinneren dat ik met iemand zo extreem gelachen heb!!
En dat allemaal terwijl je richting stad gaat en daarbij even de wereld om je heen vergeet..

Ik ga echt even antireclame maken..
Grieks restaurant genaamd Delphi, Wijdstraat, Gouda..
Vreselijk, niet te eten, ben voor het eerst echt boos geworden...
Wordt vervolgd..
9:15 uur.
Vervolg; 
Eigenlijk hadden we al snel moeten vertrekken daar...pal voor ons begon de 'dame' van het restaurant in een soort opstandige toon tegen een jong stel te oreren over hun reservering die niet klopte. Gênant, ronduit gênant! 
Vervolgens komen 3 verschillende 'serveerders ons vragen of we iets drinken willen, als we niet alert waren geweest had de tafel ineens vol met drank gestaan.
Dus ik zeg er   toch maar iets over tegen de 'dame' die ons in eerste instantie bediende.
Niet te geloven wat ze zegt op een manier die iedereen kon horen.
'Ach, hij weet soms niet wat hij doet'. Ook al schaamteloos om zoiets te zeggen over een collega!
Een Griekse schotel voor 2 personen hadden we besteld, uiteindelijk ga je uit eten voor de gezelligheid en saamhorigheid.
Na een tijdje worden er een stuk of 8 bakjes op tafel gezet met een soort kattenkots.
En een minuscuul  mandje met..4 miezerige stukjes stokbrood.
Olijven die je normaal weggooit omdat ze er niet meer uit zien..
Jan uit Roermond kijkt mij aan en ik..kijk Jan aan.
Maar we besluiten er hoe dan ook een leuk etentje van te maken.
De roze kattenkots smeer ik als eerste op een stukje stokbrood...bremzout en smakeloos scherp.
Jan verkleurt, net als ik, maar Jan is een vriendelijke man, ik echt niet altijd als ik me beduveld voel.
Tweede smeer poging, een aubergine puree die naar ranzige olijfolie smaakt.
Ik bespaar je de rest van de details.
De bediendame vraag ik het spul te verwijderen en zeg er eerlijk bij dat het gewoon niet goed smaakt. Dat blijken ze duidelijk niet gewend en ze begint de 'gerechten' uit te leggen en te verdedigen.
Jan vertelt mij later dat mijn ogen van bruin naar zwart schoten.
'Haalt u het maar weg'...
Na een tijdje komt de volgende (af) gang. Het ziet eruit als mislukte Mora snacks..
Ik hap iets van een stokje af, een soort rubberen zool ofzo.
'Assertief' zijn was erg in de mode ooit (jaren70).
Roep de dame weer en zeg: Hier gaan wij niet voor betalen!

Oké, ik ga het stukje inkorten...
Eind van het liedje ( en vraag niet op welke manier) gaat ze met iemand achter de schermen overleggen om onze klacht te behandelen, natuurlijk kwam de kok niet naar onze tafel om...enz. enz.
Dan komt ze naar een tijdje terug en gaat ons op schreeuwerige toon uitleggen dat we i.p.v. 60 euro, maar (!) 38 hoeven te betalen. En vertelt daar demonstratief bij dat ze nu het eten weg moeten gooien. Hadden ze dat maar gelijk gedaan.
Tegenwoordig kun je zelfs in een marktkraam pinnen.
Het restaurant bestaat al meer dan 30 jaar, pin hebben ze niet, daar werd nog aan gewerkt..
Nu het goede nieuws, Jan was het gelukkig helemaal met mij eens en natuurlijk heb ik hem het geld teruggegeven.
Dit wil je een gast niet aan doen.
We hebben tot diep in de nacht muziek geluisterd, hoe zoiets mogelijk is..we bleken van exact  dezelfde muziek te houden en weer hebben we puberaal om van alles moeten schaterlachen.
64 en 48, boys will be boys, blijkbaar forever.

Zal ik de blogvraag stellen?
Zou jij het aandurven om iets van het eten en de bediening te zeggen?
Dit is de allereerste keer dat ik zoiets gedaan heb en later hoorde ik ( gelukkig) van een Goudse vriend dat we bij het meest slechte restaurant van Gouda terecht waren gekomen.

Hartverwarmend.

Apart cadeau....ben er verlegen mee..

Het schijnt een originele 'Cichicomola Diva' te zijn...

Alleen is maar alleen en doe eens gek want voordat je het weet..de rest ben ik vergeten.
Contact maken is veranderd..
Vraag me niet naar hoe wat of waarom, maar ik kwam een man tegen, ook vrijgezezel.
Niet in de ouderwetse kroeg maar via via op internet..
Een vrolijke Limburger uit Roermond.
Tja, en tegenwoordig stikt het van de 'alleen is ook maar alleen' types.
Gegeven moment... gegeven, waarschijnlijk door God, of iets wat daar op lijkt, besloten we te gaan skypen.
Eerlijk gezegd ben ik er niet dol op om met mn snuit voor die cam te gaan..
Ik haal even een herinnering op aan Chantal en An, uit België, soort gelijke ontmoeting, maar dan anders, ook via het net! We hadden een bijzonder leuk weekend!
Wat is het toch mooi dat een 'zomaar' ontmoeting, op de gok enzo, want je weet maar nooit, zo gezellig kan zijn!
Een ontzettend vrolijke gezellige vent en gek genoeg vond hij dat van mij ook!
Hele nacht gekletst en spannende films gekeken..( de horror vonden we toch iets te ver gaan, halverwege uit!) Gisteren Gouda in geweest, en om de haverklap kreeg ik van hem te horen; Je bent wel een aparte man ...
Ja, mijn grappen zijn soms wat extreem.
Staat hij voor het prachtige Goudse 'stadhuis' voor een toeristische foto, flap ik er ineens uit; Doe je broek een uit! Hahaha, Limburgers blijken daar tegen te kunnen..
Zitten we op een terras stoot ik via mijn halsportemonnee* mn pilsje om!
Regelrecht mn kruis in...
Dus liep ik de hele weg terug als: 'Kijk mama, die meneer heeft in z'n broek geplast!
Maar we hadden absoluut veel plezier.
Bijzonder leuke vent, nam nog mooie cadeau's mee ook!
Na al die narigheid in de wereld merk je dan toch, mensen zijn zo slecht nog niet.
Helaas laten sommigen zich door negativiteit meeslepen...
Deze olijke Limburger duidelijk niet!

* Halsportemonnee? Ja, zo'n buideltje om je nek waar je geen erg in hebt en waar je glaasjes bier mee omgooit bij het opstaan.

Floppie knabbelt op een kaneelstaafje..

Weet niet 
Ben wat
Het warme weer of
Soms denk ik echt, ja werkelijk, het gaat goed komen, we zijn immers verbonden met elkaar via internet!
Ja, het gaat echt goed komen..
En mijn kaneelstaafje begint zacht te worden..
Dit is niet echt een bericht hoor...
Was het oorspronkelijk wel.
Heb de tekst weggehaald. 
Een zeer mooi weekend gewenst..
Als het KNMI gelijk krijgt....helaas.
Maar we blijven gewoon mooi weer spelen! 

Klapstoel.

Zomerdag...

Even maar.

Heel even keek ik in de zon

en dacht dat ik je zag,

je mooie ogen, je lieve lach.

Heel even keek ik in de zon.

En op die mooie zomerdag...

Ineens vroeg ik mij af; Wie is Hij eigenlijk?

Zelf ben ik Hem, geloof ik, nog nooit persoonlijk tegen gekomen.

Of misschien wel en vertelde Hij niet wie hij was.

Wie is Hij die geweld verstopt in het 'Zij' of Wij zijn?

Ja, we zijn eenlingen die ons blijkbaar soms gek laten maken door een hypnotiserend Wij gevoel.

Als eenling geniet ik van deze zomer en naar mijn weten heb ik nog niemand vermoord.

Ook niet via een groep waar ik toebehoor, want ik behoor alleen aan God en mijzelf.

En wat God betreft, die doet niks, hij redt niet en hij straft niet.

Gelijk heeft hij.

Daar zijn wij voor.

Tja, in die zin zou ik dus God kunnen zijn.

Ik red niet en ik straf niet...

Alhoewel ik dat eerste zeker zou doen als het op mijn pad komt en binnen mijn mogelijkheden zou liggen.

En nog even over Hem, Hij die wij blijkbaar geen van allen kennen.

Mocht je Hem tegen komen, vertel hem dan dat hij z'n kinderen, zijn ouders, zijn broers en zusters leed aan doet en dat niemand iemand anders is.

Ruige ratatouille en lege stoelen.

Ken je die mop van die twee die naar Parijs gingen?

Ze gingen niet.

Maar ken je de mop al van die vriendinnen die zouden komen?

Ze belden op het laatste moment af!

Heb twee uur in een depressie, plat op de grond gelegen!
(Gelukkig had ik een t-shirt aan..)

Alle stokheid op een gekje, ben toch maar gewoon de geplande ratatouille gaan maken en heb mijn teleurstelling geuit in grove stukken!

Tja, je mot toch wat?

Het zitje was best gezellig, ben op alle 3 de stoelen gaan zitten...

En een lol dat we hadden!!!

Maar even onder ons...

Wat doe ik met die bak chocolade ijs en die spuitbus slagroom?

Neeeee, verpest nou niet die 6 kilo die er af is!

Verder was het weer niet eens slecht.

;-)

Wil niet, kan niet...Een nieuwe zomerweek begint.

Ga je zomaar voorbij aan wat er in de wereld gebeurt omdat je een gezellig weblogje hebt?
Nee, ik kan het niet en ik wil het niet!
Dus schreef ik een stukje, een stukje over geweldloosheid en dat het enige dat je kunt doen is zelf geweldloos zijn. Want geweld met geweld te lijf gaan versterkt het alleen maar.
En wie treft schuld, wie is de dader?
De gek die schoot? 
Geweldloos zijn wil niet zeggen dat ik niet kwaad kan zijn.
Ontzettend kwaad zelfs!
Dan bezin ik, want juist die kwaadheid voeden is het begin van geweld.
Dus blijf ik zelf voor geweldloosheid gaan, voor begrip en genegenheid.
Voor het durven kijken in elkaars hart en steeds weer vergeven...
Wat anders kan je doen als eenling?
Als elke eenling dat zou doen en zou beseffen dat we allen eenlingen zijn en verantwoordelijk voor ons eigen handelen...dan had dat een vliegtuig vol mooie mensen hen het leven niet hoeven kosten...
Ik ga genieten van een nieuwe zomerweek, vandaag 2 mooie vriendinnen op bezoek en aan het eind van de week een 'onbekende' gast die een paar dagen blijft...
Ja, ik ga gewoon door met leven en van het leven houden..
Mijn god, denk ik dan..wat moet ik anders?
Sterven in de Gazastrook?
Ongelooflijk, werkelijk ongelooflijk!
Iedereen een mooie week gewenst.
Geweldloos en liefdevol.

Even op zwart.

Een vliegtuig 'ongeluk'.
Zoveel leed.
En dan de manier waarop.
De gekte van geweld.


















.

Deel de zomer.

 Nachtbeelden van een zomernacht.

Ja, het lijkt mij bijzonder mijn zomernacht te delen met bezoekers...

Even gaan slapen om 19:30 uur en wakker worden om 1:30 uur, en wat dan?

Heet, warm, heerlijk gewoon de tuin in en een zomernacht beleven.

Ik wil het niet groter maken dan het was, maar naakt met God een zomernacht beleven, is dat niet heerlijk dan?

Alleen genieten van het Zijn, muziek op de oren en niet denken.

Alleen een zomernacht kan dat doen.

Gewoon om mij heen kijken en genieten van de nachtelijke rust, inclusief the deep house music, want stilte en genieten komen van binnenuit...

En ik genoot van de koele warmte op mijn naakte huid.

Ik genoot van het Een zijn...

Er was even geen Mooji, geen Eckhart Tolle, geen denken, gewoon ervaren en Zijn. 

Nacht, 3:o6 uur.
Verslag, hete zomerdag.
Drinken, rauwkost, zonnen,
Zalig heet zomergevoel.
Zweten, nauwelijks eten.
Een dag om nooit te vergeten?
Nee, niet herinneren.
Gewoon beleven in dat Nu.
En nu duurt voort,
want het is altijd nu.
De nacht is zomers zwart.
Licht in huis
Veilig thuis
Het hor dat klikt
Geen enkel beest is
nog binnen geweest.
Behalve Pop
Die volgt gehoorzaam
de dicht en open op.
Hete nacht, inmiddels;
3:14 uur3:14 uur.

Hittebestendig.

Werkelijk te warm voor een blogbericht.

Dus dan maar wat koele foto's van mijn diva.

 

Kus de kikker!

Erwt...

Wat is dat een lekker ding zeg!

Verandert gelukkig niet in een prins maar wel in een vorstelijke maaltijd!

Meestal heb ik van allerlei gedroogde bonensoorten in huis, zo ook de kikkererwt.

Ik had er weer zin in, maar dat moet je wel voorbereiden!

Voor snelle trek moet je toch echt naar de snackbar.

Hele nacht weken en daarna nog eens anderhalf uur koken.

En dan kan je er werkelijk van alles mee!

Alhoewel om mee te knikkeren zijn ze net niet rond genoeg.

Vaak gebruik ik roerbakgroente...dus dit keer niet!

Hihi, natuurlijk wèl!

Blikje tomatenpuree erdoor, basilicum, zout en peper.

Had al bijna de helft van de gekookte kikkers op, voordat ze een gerecht werden.

Zo lekker!

En sinds een tijdje heb ik die strooikaas ontdekt..49ct een zakkie!

Daar kan je zelf toch geen kaas voor maken?

En dan nog even dit;

Hare majesteit heb ik een koninklijke plek gegeven.

Ga je nest in!

Een slaapbericht dus?

Nou, zo grof durf ik niet te zijn hoor...

In dit nest is niet meer te gaan.

Bij het wegwerken van mijn woekerende klimop kreeg ik dit als cadeautje op mijn hoofd!

Het blijkt nu dat ik dit jaar twee nesten in mijn tuin had!

In het andere, vlak bij mijn tuindeur, zaten nog 2 eitjes, deze was gelukkig leeg.

Er zat nog een restant van een dopje in.. ( Dopje?)

Zelf ga ik zo wel m'n nest opzoeken, ook leeg.

Welterusten, late bezoeker..

Mediteren met Mooji.

Heerlijk in de tuin terwijl de bloemen geuren en de vogels fluiten.

Lekker buiten, dit keer met Mooji.

Eckhart kon helaas niet langer blijven.

Dus vandaag gezellig met Mooji in de tuin.

Een koptelefoon is aan te raden en een lekker drankje ook!

Niet in mijn tuin.

Met Tolle in de tuin.

Zoals je ziet

een vrolijke bende

daar in mijn 'serre'.

De foto heb ik een extra

kleurenbad gegeven.

Vanwege het grijze weer.

En nu maar eens kijken

hoe weerbestendig

deze vrolijke boel is!

Mijn afdakje is een (tijdelijk?) feit.

Geen sjieke overkapping met allerlei technische snufjes, heerlijk!

Het geeft een gevoel van simpele vrijheid.

Eckhart Tolle heeft een serie video 'boodschappen' gemaakt.

Laptop op tuintafel. koptelefoon op.

Buiten hetgeen hij te zeggen heeft zijn de filmpjes bijzonder rustgevend.

Inzichten die ik ooit mocht ervaren worden weer even bij me aangescherpt.

Ik werd er bijna letterlijk ingezogen, als je dan toch het Nu wilt ervaren dan was het hier.

Met een flinke dosis ontspannen energie ben ik daarna met andere dingen aan de gang gegaan.

Compilatie van zomerberichten van rechterkolom.

12-7-14

Altijd toch weer een heel gedoe...gedisciplineerd zijn, het hele jaar door! Wat zou dat schelen.
Nou, maar dan is op den duur toch eigenlijk weinig meer leuk en niet veel meer een uitdaging.
En net toen ik begon met typen ging net de telefoon....dus mi
sschien ga ik later nog wat bij typen...

Korte zomerberichten.8.

11-7-14 Het weer heb je niet in de hand en die andere boeddha is vervangen door deze Marskramer creatie. Mijn twijfel over de weersbestendigheid werd erg groot toen ik zijn natte koppie als een beetje zachter ervoer.

Mijn jongste zoon belde alreeds vroeg, en terwijl ik ondertussen naar de weersverwachting van het KNMI keek, natuurlijk via internet en zag dat het morgen zaterdag was, terwijl ik even in de veronderstelling verkeerde dat het vandaag maandag is...enz, enz.
Koud is het niet en eigenlijk vind ik het niet eens zo vreselijk dat het grijs weer is...Zomerberichten hoeven nergens over te gaan, toch?

Korte zomerberichten.7.

10-7-14

Het moet aan de voetbalgekte gelegen hebben, want ik wilde een keer gek doen! Een beetje uit de hand gelopen grap van deze einzelgänger...oeps en vanavond krijg ik keurige visite!
De zon schijnt en de temperatuur is reeds heerlijk, dat maakt veel goed.
Een bad hair day kan ik dit helaas niet noemen, bij een 'day' zal het niet blijven. Zoiets moet slijten. Hahaha, niet getreurd, ik maak er gewoon weer een heerlijke zomerse genietdag van.
Ondanks mijn 'badbeard day'.Gelukkig hoef ik niet meer te lijden onder de voetbal gekte.
Stel je voor wat ik zou gaan doen als ze wereldkampioen waren geworden!
Een tatoe van Robben op mijn voorhoofd?

De vroege morgen.

De laatste tijd ben ik het meest creatief op de valreep.
Meestal bereidde ik mijn berichten voor op de dag die...oeps, nu wil ik er een te ingewikkelde zin van maken!
Vind je het gek, het is nu gistermiddag 17:00 uur, daar raakt en mens vandaag toch van in de war!
Tolle en Lama, die laatste is niet van de spugende soort maar van de 'liefde' voor al wat leeft.
Dalai dus.
Een zeer aparte en humoristische man.

'Boeddhisme voor alledag' valt me op zich wat zwaar, maar dat ligt niet aan het boek maar meer aan hoe ik bezig ben!
Zomers en luchtig en zo oppervlakkig mogelijk...
'Gezond egoïsme', daar ging een stukje over...Tja, ik ben daar nooit zo goed in en neig me al snel in de eerste plaats naar anderen te richten. Ik kan er goed mee leven.
En dan de essentie van de leer van de Boeddha ;
'In dien mogelijk moet je anderen helpen.
Indien dat niet mogelijk is mag je ze in ieder geval geen kwaad doen'.
Dat laatste kan ik nog wel opbrengen met zomers weer!
Van Tolle ga ik in ieder geval meer lezen, al menigmaal is hij in mijn leven voorbij geschoven.
Ik laat hem niet meer schuiven, maar pak hem gewoon in de bib!

Voor de zomermaanden ga ik vooral dit blog gebruiken, dus de hele rataplan gaat hier voorbij komen, van geweldige foto's van uitmuntende kwaliteit tot spirituele schrijfsels waar je in stante pede gelijk het licht door gaat zien.
En tussendoor de wat bescheidener berichten, hihihi...
Oké, de vroege morgen was dit niet, die beleeft pas het daglicht vandaag.
Soms begrijp ik mijn eigen schrijven niet meer.
Misschien als ik zelf morgen dit bericht lees.  

 

Hetzelfde is toch altijd anders.

                    Maandagsvlinder?

Stel je toch eens voor dat we geen wisselende stemmingen hadden?
Dan zou de vlinder altijd gewoon de vlinder zijn en de halter gewoon een ding waar je oefeningen mee doet.
Een wisselende stemming hoeft niet gelijk een drama te zijn hoor, na een beetje somberheid waarin dit vlindertje ineens een saai bruin ding kan zijn en de halter een vermoeiend 'dood' gewicht, kun je dan later ineens weer gefascineerd raken door de ton sûr ton van 'bruintje', en je kracht vrolijk opvijzelen met het blauwe ding! Liefst 2, dat verdeelt beter. ;-)
Stemming kan namelijk best veel invloed hebben op hoe je naar de dingen kijkt, ook figuurlijk gesproken.
Mijn eigen stemming had vandaag opstart problemen, maar ik zie alweer een zonnetje!
Letterlijk maar ook figuurlijk en heb meer dan genoeg te doen aan huisklussen.
Na een lui weekend is er  hier wat extra werk te doen, dan lijk ik zo'n stereotiepe vrijgezel die de boel de boel liet en dat niet alleen, maar er ook nog een boel zooi bij maakte!
De foute stemmetjes in mijn hoofd snoer ik vandaag de mond.
Gewoon aan de slag!

Voor mensen die 'werken' kan de maandag ook weer effe doorbijten worden toch?
De week is in ieder geval begonnen en ook al leef ik niet meer verplicht in een vast weekschema, toch geef ik mijn dagen, weken nog steeds een speciale betekenis en het weekend blijft voor mij een weekend dat ik nòg vrijer inricht.
Ruik je de lucht van gebakken peren?
Tja, zo werkt.
Lui weekend, maandag de peren opruimen.

Stemmen in je hoofd.

Inmiddels weet ik al lang niet meer van wie ze zijn.
Meestal ontstaan die stemmen door je opvoeders en belangrijke mensen in je leven, frustraties van pesterijen of van addergebroed waar je tegen op keek.
Naarmate je ouder wordt kunnen ze hun identiteit langzaam verliezen en gaan ze op je eigen 'geweten' lijken...
Wat 'moet' je eigenlijk en vooral van wie?
Van jezelf?
Of is dat werkelijke zelf eigenlijk van een maagdelijke schoonheid die elke dag opnieuw alles ontdekt en blij is met alles wat op zijn of haar pad komt?
Gut, het lijkt bijna een citaat uit een inzichtgevend boek..is 't niet hoor, schoot me spontaan te binnen toen ik gister eindelijk toch weer lui in het onverwachte zonnetje lag.
Lui genietend, totdat die stemmen weer kwamen.
En ik heb het nu even niet over een psychische aandoening maar gewoon over de gedachte
gang van een gerijpt mens.

Wat die gedachtes waren?
Het waren de stemmen van wat eigenlijk hoort en van wat eigenlijk goed voor je is...
'Je moet erop uit, je moet dingen doen, je moet niet zomaar wat in die kleine wereld van je hangen met je luie reet!'
Die kleine wereld?
Ineens gingen mijn ogen weer open, ogen die keken zonder die stemmen in mijn hoofd.
En ik genoot van het volgende:

En dat terwijl die stem in mijn hoofd verder brabbelde over dat ik eigenlijk een wereldreis zou moeten maken en..o ja, vooral eens iets nuttigs moest gaan doen!

Werkelijk, geloof het of niet, geen idee van wie die stem nou eigenlijk is?
Kan me niet voorstellen dat God 't is...
Een andere stem, de stem van het andere moeten, moeten omdat, tja die heb ik gisteren slechts 10 minuten z'n zin gegeven.
Ik had mezelf immers een dag rust gegund.
Volgens mij was ik moe...

De stem van gisteren?