Dag foto.

Stel je open voor het licht

en het komt binnen.

2020;We gaan systemen afbouwen!

Een belangrijk onderwerp dat elke keer weer verder uitgediept zal worden...

Wat is nou werkelijk dat ego van ons?
Vanuit ons Zijn is er een werkelijke kern aanwezig en die kern is a.h.w.
de kapstok waaraan we al onze opgedane vaardigheden en kennis kunnen ophangen.
Meer is dat ego niet!
Daar waar het misgaat is het in feite al geen werkelijk ego meer, dan wordt het ego-isme,
ego-centrisch oftewel de verharding van dat ego...
Het ego wordt tot een ondoordringbaar fort...zonder groei,zonder beweging!
Laten we dat ego maar beter liefhebben en positief gebruiken...
Het ego transparant houden en bewegelijk, als groei basis om lief te hebben
en om liefde te verspreiden!

Maar hoe zit het dan met het 'afbouwen'?
Dan gaan we kijken naar hoe systemen werkelijk in elkaar zitten en wat ze met ons doen.
Meestal merken we dat we slaven zijn geworden van die systemen!
Een systeem suggereert dat het ons houvast geeft, de medicijnen die 's ochtends naast ons bord liggen, slikken we als zoete koek.
Daardoor schakelen we onze eigen verantwoordelijkheid uit en ontnemen we onszelf de kracht
van eigen lichaam en geest.
Op die manier komen we niet eens aan onze wezenlijke kennis toe!
Want wat gebeurt er met de persoon die niet meedoet aan dat systeem?
......( daar gaan we later nog uitgebreid op in)

Zo kunnen we ons stap voor stap vrij maken van 'verziekende'systemen.
En dat heeft tijd nodig...

Neem maar iets simpels als het 'tv kijken'. Dat is niet meer weg te denken!
Dringt het wel tot ons door wat we zien, waar we naar kijken?
Denken we werkelijk dat mensen die zich uit geldingsdrang voor schut zetten
iets wezenlijks bijdragen?
De commerciële omroepen verdienen aan ze en wij als kijkers staan daardoor zelf ook voor schut! 
Het lijkt erop dat we ons verlekkeren aan het leed van de ander en we maken onszelf wijs dat
we ervan leren...

Volgende keer over de zinnige zaken waar we wél wat mee kunnen.
Het boek van Kagib, Tijd voor de Sleutel biedt hier een mooi houvast in!

Tijd voor de Sleutel is ook te vinden op face-book...


Nog even over 'spiritualiteit;
Het begrip 'Spiritualiteit' is helaas voor velen nog geen geaccepteerd begrip.
Er zijn nog veel misverstanden over.
Nog steeds wordt het door velen gezien als een vaag en zweverig gebeuren, hetgeen ik mij
dan ook goed kan voorstellen!
Helaas zijn er nog steeds opvattingen bij de spiritualiteit die aan de harde realiteit van het hier en nu voorbijgaan.
Het liefst leggen veel van deze opvattingen van de spiritualiteit vooral de nadruk op hoe mooi en goed alles zal kunnen zijn.
Soms wordt er zelfs uitgegaan van 'engelen' en buitenaardse beschavingen die ons bijstaan...
Waar te vaak aan voorbij gegaan wordt is aan het feit dat we er hard voor zullen moeten werken!
Want laten we vooral ook nuchter zijn en inzien dat we aan het 'evolueren' zijn.
Als persoon vanaf onze geboorte, maar zeker ook als gehele mensheid!En dat er daardoor steeds meer kansen ontstaan waardoor we de mogelijkheid om een volwaardig en zelfstandig mens kunnen worden..
Dat zal zeker niet altijd voor elke culturele beschaving gelijk opgaan.
Maar wakker worden is 'besmettelijk', op den duur gaat dat een positieve kettingreactie worden...

Achter gesloten deuren?

Even gluren bij je buren?

Heel vaak hebben mensen zo hun eigenaardigheden die ze liever niet met anderen delen.
Naar aanleiding van het make-up blogje dacht ik daar vanmorgen ineens aan.
Het zijn niet eens hele grote dingen, maar toch houd je dat liever voor jezelf.

Vooral bij mensen die een bepaald aanzien hebben, kan je wel eens denken;
Wat vreet jij privé uit?
Voorbeelden ga ik niet geven, das erg onsportief en mijn bedenkingen uit ik ook niet...

Maar voor sommige 'gesloten deuren' kan het best interne conflicten geven in de trant van 'Als ze dit eens van me wisten!'
Toch blijken het meestal heel onschuldige en persoonlijke dingen te zijn die vooral taboe worden omdat we ze nooit delen.
Daardoor zou je nog gaan denken dat je met een vreselijk geheim moet leven
en als dat dat toch een keer uitkomt zul je vaak merken;

O, is dat nou alles?

😎

Schaamte is niet nodig...

Grappig, want pas net heb ik gelezen bij
Spiritual rose of silence...
Het lijkt een beetje over hetzelfde te gaan.
Toeval, want ik schrijf totaal anders!
😏

Was niet meer te stoppen!

Gelukkig maar, want als ik me creatief uitleef

weet ik van geen depressie meer af!

Make-up kan je totaal onherkenbaar maken...

Dat was voor trendy meisjes in de jaren 80 erg in!

Heb m'n 'vrouw' ontmoet in de disco...

En bracht haar een keer naar huis

alwaar zij haar make-up verwijderde...

Ik wist werkelijk niet wat ik zag...

Wat een geluk dat voor mannen nooit make-up in de mode is geraakt!

Wij moesten het gewoon doen met onze eigen 'rotkop'!

😄😤

Spullen om me af te maken heb ik niet...

En dat wordt dan toch een probleem!
Want hoe krijg je er alles af wat je er met aandacht heb opgesmeerd?
Ooit in de 80 er jaren deed ik het nog wel eens...
Mezelf dramatisch opmaken, maar dan wel als man!
En dat kan als je 30 bent...
Voor de lol natuurlijk.
Dan maakte ik mijn ogen heftig zwart met kahjal of zoiets.
En kleurde ik mijn baard wel eens in bizarre kleuren.

Dat soort zwart heb ik niet meer in huis en...
het gaat niet zo makkelijk van je gezicht!

Ach, ja...gewoon weer eens gek doen...ik ben er nog jong genoeg voor!

😁😜

Voor straks...

Welterusten!

...Toen ging ik er even uit...

O, woon ik daar?

Ja, dat is de voorkant!

Een waterige koffie-pauze.

Pas net m'n bed uit en ik zie dat het redelijk weer is...

Als ik het red dan straks maar eens met mijn camera gaan wandelen.

De niet-fotografie trekt me even niet zo meer.

Zwaarmoedigheid in kleur...

Een betere omschrijving dan depressie.

Een speciale manier van leven.

Niet-leven.