Een dag achter lopen is goed te doen...

Met een vrolijk beeld beginnen leek me wel leuk.

Voor als je het nog niet door had..

Ik worstel wat met somberheid.

Het blijft toch wel tussen ons hoop ik?

Je weet hoe het kan gaan, als het bekend wordt beginnen de goede adviezen welgemeend binnen te stromen en voordat je het weet barricadeer je de voordeur, trekt de telefoonstekker eruit en duik je met zonnebril en al onder de dekens van; ik ben er niet!

Maar goed, gister weer een prachtige dag, dus liep ik weer eens voorzichtig rond mijn huis om te aanschouwen welk tuinwerk er te verrichten was...

Waren er kaboutertjes langs geweest, had God zin gehad om even te tuinieren...was het die vriendelijke buurvrouw geweest of...was ik vergeten wat ik de laatste keer gedaan had?

Het zag er onnatuurlijk verzorgd uit en ik besloot met goede moed mijn entree tuintje een fikse beurt te geven!

In mijn binnentuin aangekomen vatte ik moed Hortensia de krullen af te knippen..

Tja, het valt niet mee om somber te zijn, dacht ik in de middag terwijl ik genoot van het zonnetje...

 

De krullen van Hortensia.

Ik schenk je wat geluk.

Zolang je er maar niet mee gaat gooien...

Morgen ga ik...

Vul het maar in; Morgen ga ik weer aan beweging doen..morgen begin ik met een gezond dieet, morgen ga ik m'n papieren weer eens flink sorteren.. morgen ga ik...

En dan is die 'morgen' ineens vandaag en dan denk je, vandaag nog maar even rustig aan.

Nog erger wordt het als je gaat denken dat je de enige bent die dit tegenkomt.

Maar ja, aan herkenning heb je ook niks, want dan ga je het weer goed praten voor jezelf en blijf je uitstellen..

Vrijheid is in feite zó betrekkelijk.

In vrijheid moet je eigenlijk af en toe heel streng zijn voor jezelf.

En dan voelt het helaas niet zo vrij meer...

De zelfgemaakte spaghetti was weer veel te lekker.

Vanwege het mooie weer van gisteren..

Hallo, wij zijn de vriendjes van Walter..

Kijk maar goed naar ons, morgen kunnen we ineens niet meer te herkennen zijn.

Die man gaat me toch af en toe tekeer met zijn kwast!

In ieder geval hebben wij samen nog even van het mooie weer kunnen genieten.

( Zie de blauwe lucht achter ons.)

En nu maar hopen dat we de maandag overleven zoals we nog hier te zien zijn.

Oké, we geven het toe...

Niet bepaald 2 filmsterren.

Maar ja, wat wil je met zo'n roekeloze verfsmeerder als baas!

"Achter m'n rug om over me kletsen op mijn eigen weblog!"

"Ik denk dat ik ze vandaag maar even met rust laat en nog wat verder ga genieten van het mooie weer".

Iedereen een mooie week toegewenst.

Vooral hen die af en toe wat humeurig zijn!

;-) 

Het mooie weer.

En voor je het weet zit je weer in je blote ....

heerlijk te genieten van de zon.

Het voelde wel een beetje vreemd, zelfs Poppie liep rond met een snuit van;

"Waar is nou toch die sneeuw waar ik zo tegen op zag!"

In een beschutte tuin wordt het dan al snel zomers warm.

Vergeten witlofschotel.

Nog steeds fotografeer ik zo af en toe mijn dubieuze gerechtverzinsels.

Alleen raak ik erg achterop met het verhaal ( kuch,kuch) en de foto's publiceren.

Heb al diverse klachten binnen gekregen daarover.

(Wat kan ik soms toch enorm jokken..maar dan zeg ik het er wel gelijk bij! Hihihi.)

Dit keer witlof ham kaas, geen gerol om natte witlofstruikjes heen, maar gewoon fijngesneden kort gekookt.

Ham reepjes en gekookte aardappelschijfjes erop, in ovenschotel geplaatst, kaas en wat paneermeel erover.

In de oven totdat de bovenlaag mooi goudbruin gekleurd is.

Zeer zonnige zondag.

Dit is geen schilderij.

Geldig tot 11:59 uur.

(Niets aan toe te voegen.)

Melding.

Het mysterie van zijn verdwijning is eindelijk opgelost.

Hij is opgelost.

De herinnering aan dat ik nog aanwezig was begint langzaam te vervagen...

Persoonlijke herinnering van een dichter.

Dichter bij de dichter die steeds verder weg raakte.

Niemand doet het.

Zo af en toe kijk ik of er iets op mijn blog Spijkerbed staat.

Bijna elke dag zet iemand er een bericht op.

Vandaag een foto van een gordijn met zon en een buitenthermometer...

Daaronder vreemdsoortige gedichten en bizar schilderwerk.

Ik vraag mij af of mijn blog gehackt is...

Tenzij Niemand het er op zet...

In de avond bekijken...

Mocht je echter overdag een dutje gaan doen....

Ook dan...

Een drukte van belang.

 Je staat er middenin

Je staat er midden in.

Stap voor stap

doe je ongemerkt

weer een stap naar achterin

Kijken of dat werkt...

Stap voor stap

doe je ongemerkt

weer een stap naar achterin

Kijken of dat werkt...

Dat werkt.

Belangrijke boodschappen.

Een bericht zonder boodschap.

De boodschap had ik namelijk al gedaan.

Geur en herinnering.

Donderdagavond, nog snel even naar de supermarkt...
Luxe artikel waar ik even zin in had en alleen maar dik van wordt gehaald.
Ach, soms is alleen ook maar alleen.
En toen rook ik het ineens! Die geur van herinnering, de zachte koude zwoelheid van een puber  verliefdheid. 17 jaar en op mijn brommertje naar mijn tante in Amsterdam-Oost.
Vroeg in de avond, vlak na het eten vanuit Amsterdam Buitenveldert..
Buurmeisje en vriendinnetje van mijn nichtjes aldaar.
Achteraf eigenlijk een rot meid. Ze noemde me 'apekop' en vond het heerlijk mij voor schut te zetten.
Tja, apekop had bakkebaarden tot onderaan de kaak.
Verliefd als je 17 bent...
Even die geur van toen en even die herinnering.
Ze heette Gerda.

In andere sferen.

En dan wil ik gaan schrijven

over die andere sferen..

Weet je,

ik ga het niet eens proberen!

De onzichtbaren.

 Het is toch vreemd..

De camera stond op de zelfontspanner!

Ik weet zeker dat we er alle drie op dit moment naar keken!

Hoe 'stil en klein' kun je?

 Stilte-dag.

Schilderen confronteert mij met wat er in mij leeft.

Mijn angsten en onzekerheden.

Maar gelukkig ook mijn kracht en mijn moed.

Hoe klein en stil kan ik zijn?

Durf ik dat te zijn zonder mezelf te verliezen.

Beter gezegd; 

Zonder dat angst en onzekerheid gaan overheersen.

Ja, hoe klein en stil durven we te zijn?

Het maakte indruk.

Een korte documentaire van de BOS.
(Boeddhistische omroepstichting)
Twee broers, zo ergens in de dertig/veertig.
De ene broer 'gehandicapt' geraakt door een auto ongeluk.
De ander in de kracht van zijn leven.
Hij moest en zou z'n broer helpen.
Of de broer wilde of niet.

Heel begrijpelijk, hij kon het lijden van zijn broer niet aanzien.
De broer zelf wilde helemaal niet geholpen worden op de ander zijn manier.
Een ander helpen omdat je haar of zijn pijn niet kan verdragen..

Ik heb er met grote ontroering naar zitten kijken en voelde met beiden mee.
In beide herkende ik stukjes van mijzelf.

Iemand helpen kan ook betekenen iemand 'loslaten'.
In ieder geval in zijn of haar eigen waarde laten. 
Vaak vul je de pijn van de ander in met je eigen angsten.

Anders leiden.

Laat me leiden door de depressiviteit

In plaats van het vechten van de strijd

laat ik mij leiden door mijn depressiviteit.

Schrijvend zonder geforceerde vrolijkheid

laat ik mij leiden door depressiviteit.

Weer een bericht?

Voor alle duidelijkheid; Dit ben ik niet hoor!

Weerbericht;

Bij mij scheen gisteren volop de zon.

Verder mag je vandaag gewoon zelf naar buiten kijken..

Durf niks te zeggen, straks krijg ik nog de schuld!

;-)

Open of dicht?

Een aardige tegenstelling met mijn werk in het eerste bericht...

Voorlopig even 'gevlucht' naar m'n andere blog.

Vrolijk, gezellig en vermakelijk.

Het komt vast wel weer terug!

Wat ik daar met de reactiemogelijkheid ga doen laat ik helemaal van mijn stemming van het moment afhangen.

Je kan het wel eens hebben...

Gister had ik m'n dag niet.

Vandaar dat er voor vandaag geen bericht was voorbereid.

Mocht ik vandaag wel m'n dag hebben...

Dan is er morgen weer bericht.

Desnoods het weerbericht!

Behind closed doors.

Dat wat ontzettend persoonlijk is, is eigenlijk iets van ons allemaal..
Nee, geen sbs6 onzin, geen Utopia flauwekul, geen Ruzie met de buren en ook geen dramatische klussers!
Ik zeg het je eerlijk, soms ben ik een 'zapper', lege luie nikserige tv momenten.
Domme ontspanning sta ik mijzelf ook wel eens toe.
Utopia...mijn hemel, wat zap ik aan dat idiote gedoe snel voorbij!
De titel leek veelbelovend, mensen die een perfecte samenleving trachten te creëren, en bij elke zap-ontmoeting van extreem korte duur kom ik steeds in ruzies en gemopper terecht.
Producer, verkoop die belachelijke rotzooi alsjeblieft snel voor een paar ton aan het buitenland en laat ons hier met rust!
Utopia....in mijn tuin heerst meer vrede!
.........
Maar behind de echte closed doors is genoeg aan de hand wat zich liever niet mediageil laat etaleren.
Soms vraag ik mij af, moeten mensen niet tegen zichzelf beschermd worden?
Na kort nadenken kom ik tot een genadeloze conclusie;
Neen!
Overigens volgende week ben ik te zien in de Rijdende rechter.
Ik ben die man met een boom van een ander in zijn tuin.

( M'n haar zat belabberd, sorry daarvoor...de koffieprut in mijn mondhoeken had ik ook pas achteraf door..) 

We gaan er een lekker weekend van maken, toch? ;-)

Gewoon proberen...

Twee kamers en een muur.

( Gratis en niet te huur...)

Klein behuisd en toch onmetelijk veel ruimte.

Ik woon in twee kamers en heb elders een muur.

En op die muur hang ik mijn foto's.

In geen van die kamers staat een bed..

Ik kom en ga...

Ontvang visite zonder stem, vaak ook zonder gezicht.

Toch zou je vermoeden, vanwege de naam,

 dat er in één kamer een bed zou staan.

Het is slechts een symbolisch bed...

In de andere kamer lijkt er altijd gewerkt te worden.

Dat is niet zo, er wordt alleen gesproken over Werk.

En er wordt wat getoond.

De Wijsheid daar schiet wel eens tekort.

Drie blogs hebben is best 'lol'.

En tot op heden

houd ik het

nog steeds vol.

Zware bevallingen geven bijzondere kinderen.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik de titel van dit stukje totaal uit de duim heb gezogen.

Ter informatie, uit de rechter.

Ik ben namelijk linkshandig en typen en zuigen moet je dan op de juiste manier verdelen.

Twee bevallingen heb ik mee mogen maken..bij de eerste zat ik zo mee te persen dat de verpleging zich meer zorgen maakte om mij dan om mijn vrouw.

 Bij de tweede bevalling was ik in een zeer depressieve periode.

Overigens floepte mijn tweede zoon 'er' zomaar onverwachts uit.

Kon letterlijk nog net worden opgevangen. 

Te vroeg geboren en of hij het zou halen was nu de nog de vraag.

Inmiddels een beer van een vent en minstens zo 'handsome' als zijn vader.

Eigenlijk stukken handsommer hoor! ;-)

Droevig voor mij, maar vooral ook voor mijn vrouw.

Een depressieve echtgenoot die steeds verder afzakte..

Het was niet meer te doen voor haar.

Een scheiding bleek uiteindelijk onvermijdelijk.

( Drie jaar later..)

Stop!

Dit was helemaal de bedoeling niet!

De kop van dit stukje was slechts bedoeld als beeldspraak!!!

Ik liet me weer meeslepen...

Het moest over bloggen gaan en hoe stukjes tot stand kunnen komen door er eerst enorm mee te worstelen. Ben natuurlijk niks verplicht, vind 't gewoon leuk.

(Laatste zinnetje doet me aan een reclame denken..)

Dus eigenlijk bedoelde ik met 'bijzondere kinderen', stukjes die uit geworstel ontstaan.

Schandalig zou het zijn als ik niet vermeldde dat ik inderdaad twee bijzondere kinderen heb.

Al met al, een stukje dat nergens over gaat en toch ook weer over veel te veel.

Mijn dagelijkse chatbericht.

Het is een gewoonte,

een soort houvast.

Bijna een verslaving.

Het is mijn werkgever,

mijn begin van de dag.

De ene doet dit als houvast,

de andere dat.

En dat wat nou eenmaal moet

is niet altijd wat je graag doet.

Bloggen doe ik graag.

Vandaag even niet.

De reden is vreugde noch verdriet.
En toch is er nog
een bericht hieronder,
eigenlijk dus best bijzonder. 

Vandaag laat ik slechts ruimte aan 10 positieve reacties:

 

De wereld op zijn kop.

Helaas kan ik niet te persoonlijk worden..

Te kwetsbaar en eigenlijk veel te privé.

Na twee relaties die voor eeuwig zouden duren

maak ik rare dingen mee.

Na een poging tot contact,zei desbetreffende;

Je lijkt wel een dominee.

Zal wel komen omdat ik het duiveltje in mij beheers.

Dan maar dominee.

Toegegeven, beetje dominant ben ik wel.

Hihihi.

Lieve desbetreffenden, ik heb mijn persoonlijke normen en waarden!

Gelukkig kan ik er om lachen, omdat..

ik geen hekel heb aan die ik ben.

Je zou het niet zeggen..

maar ik ben een hartstochtelijke man.

En welke idioot komt daar nou voor uit op een weblog!

Dat is duidelijk een..

Hartstochtelijke idioot!

;-)

Andere Stilte-dag.

Sfeerbeeld atelier.

Het had een Stil beeld kunnen zijn, ware het niet dat...uit mijn speakers knalde!

We zijn die we zijn.

Neem nou maar eens gewoon het voorbeeld van hoe we bloggen.
Zat weer klaar om een stukje te schrijven over die unieke mens die we zijn, zonder al dat gedoe erbij wat we allemaal zouden kunnen als we ons er maar voor inzetten.
Stukjes die ik al menig keer geschreven heb en juist daardoor kom je het tegen;
We zijn die we zijn en aan succesverhalen van anderen hebben we eigenlijk niet veel.
Al die geweldige voorbeelden wat een mens bereiken kan als hij maar een doel voor ogen heeft en zich volledig inzet!
Als ik weer eens zoiets op de tv zie, terwijl ik dan juist met een nikserig gevoel en weer veel te veel gegeten, op de bank hang, dat stijgt het schaamrood mij naar de kaken.
Zie je wel, ik ben een waardeloze vent, een slapjanus die zo nodig z'n gevoel moet volgen.
Getverdemme...nee dan die strebers die aan de top komen en stinkend rijk, succesvol en wereld beroemd worden.
Tot overmaat van ramp stoot ik ook nog, al kijkend naar de 'succesvollen' een kop koffie om, gelukkig raakt alleen een boek van mezelf bevlekt. Het bibboek kon nog net een stapje opzij doen. Boek heet: Meer bewegen, gezonder leven..
Stom boek. ;-)

Tv uit, gewoon de dingen doen die ik wel ben!
Soms is het zo verdomde heerlijk om gewoon te zijn die je bent.
Eigenlijk zijn we allemaal een beetje mensen met een 'verstandelijke beperking'.
Die succesvolle knakkers hebben vast giga veel beperkingen naast het rijk en beroemd zijn.
Toch?

Kortom, we zijn inderdaad allemaal uniek en dragen allemaal bij aan het geheel.
En werkelijk aan onszelf ontstijgen kunnen we nou eenmaal niet.
Je bent niet voor niets die je bent, dus waarom eraan ontstijgen?
Alhoewel een goede huishoudtrap wonderen doet...

Gisterochtend..vroeg.

Ik was al om 5 uur in mijn atelier aan het rommelen..

Hoe laat dit was weet ik niet meer

en van nog even terug in bed gaan

is niks gekomen.

Ze zitten er klaar voor.

De lente zit in de lucht!

Seizoensgebonden mens?

Blijkbaar wil Het dat ik dat steeds weer vergeet...

De lente zit in de lucht en ik bloei weer helemaal op.

Weer overal zin in en, nog mooier..

Ik doe die dingen ook gewoon.

Het gaat verder dan mijn hoofd/denken.

Ben jij ook een seizoensmens?

De herenslip.

Het leven van alledag.
Ben weer erg aan verdieping toe, spiritualiteit met een vleugje zweverigheid.
Wierook, dat speciaal gebrande kaarsje en in alle rust mediteren.
Maar een mens kan beter niks forceren, vaak is het zo dat het zich dan tegen je gaat keren.
Naast die oosterse afbeelding lagen mijn kleren, het is mijn z.g. scheertafel in mijn slaapkamer.
Hij wordt voor alles gebruikt behalve voor het scheren.
Ik ben soms een wat slordige 'uitkleder' en leg (gooi) dan mijn kleren op deze schitterende marmeren 'toilettafel'. Dat laatste is een groot woord, er staat een klein  lullig houten kantelspiegeltje dat ik ooit nog van mijn oma heb geërfd. Scheren doe ik mij in de badkamer, heel modern tegenwoordig, dus met een mesje.
'Nou, jij bent zeker snel klaar met zo'n baard, je hoeft nauwelijks wat te scheren'! 
Niks hoor, toen ik geen baard had (ooit wel eens in de zomer) was ik veel sneller klaar.
Een andere meneer zei laatst nog tegen me dat zo'n verzorgde baard toch eigenlijk best netjes staat.
Eigenlijk best netjes...wat hij daarmee precies wilde zeggen is me een raadsel.
Dus vergeef me de herenslip naast deze spirituele afbeelding.
Alhoewel spiritualiteit niet los mag staan van het leven van alle dag
De slip was schoon, vandaar dat ik vond; De combi mag!

Spiegelend.

Door ruiten gezien van spiegelend glas zou je denken dat het al lente was.

Zondags stil gedicht.

Het begon

met de cocon

die hij zelf spon

Of,nee..

Er was eerst de schulp

ingekropen

zelfgemaakt

geheel zonder hulp.

Beeld van een kluizenaar.

En nu maar hopen dat de kluizenaar binnenkort als mooie vlinder uit zijn cocon komt.

;-)

Een tijd niet gedaan..

Dus eindelijk deed ik het weer eens.

Een ovenschotel maken.

Er is bijna te zien wat er allemaal in zat.

Geraspte kaas erover en de oven in.

Eindelijk heb ik het weer eens gedaan.

We hebben er twee dagen van mogen genieten.

Mijzelf en ik.

Tja, dit is weer typisch zo'n blogbericht van;
'Ik kon niks verzinnen voor vandaag dus gooi ik mijn eten er maar weer op'.

Dus dan maar gewoon een vreselijk ongelooflijk, onwaarschijnlijk schitterend weekend toegewenst!

Aardappelschijfjes, voorgekookt...broccoliroosjes, plakjes tomaat en schijfjes mozarella.

Wat plakken ham. Het geheel overgoten met een gekruid mengsel van melk en eieren.

Verschijningen...

Kom even wat minder aan bloggen toe, heb last van verschijningen..

In mijn atelier, dat scheelt.

Ben niet aan de drugs, zelfs (nog) niet aan de drank, maar als ik mijn kwast het werk laat doen, komen er verschijningen op mijn 'werkvlak'. 

Deze rakker vertrouw ik niet zo...een beetje een gluiperd.

Morgen ga ik maar weer eens kijken wat mijn kwast met het hem doet.

Welterusten..( voor als je er aan toe bent)

En laat je vannacht niet gek maken door...

Verschijningen.

Check je kleren kast en kijk even onder je bed.

'Laat de zaag het werk doen'.

Nieuwe Zijds Voorburgwal 49. Amsterdam 23-12-49... en dan daarna ergens in 1971...
Mijn geboortehuis en tevens het huis waar ik mijn eerste huwelijksjaren doorbracht.
Een prachtige tijd..
Wij woonden op de tweede verdieping en onderin was een timmermansbedrijf, een soort 'downstairs' van het pand.
Ik maak het verhaal kort, ooit zei de timmerman tegen me; "Je moet de zaag het werk laten doen".
Sinds kort ben ik weer aan het 'schilderen' en die zin komt vaak in mijn hoofd.
Dan laat ik het werk waar ik mee bezig ben bepalen wat ik doe.
Ik volg datgene wat er tevoorschijn komt.
Twee bizarre voorbeelden, en nee, ik heb het niet bedacht.
Het ontstond.

Het zijn trouwens werken waar ik niet meer mee dacht verder te kunnen.
Sufkop, het werk bepaalt dat zelf wel!
Ik was het weer even vergeten...