Mooi weer doet wonderen?

En toch een vraagteken erachter?
We moeten realistisch blijven, want tijdens een diepe depressie is er vaak iets heel anders nodig dan alleen maar 'mooi weer'.
Iemand die je échte aandacht kan geven, ja...dat kan een stap in de goede richting zijn!

Maar nu geniet ik enorm van het mooie weer, heerlijk die zon op je huid en als het nodig is, je gewoon goed insmeren!
Schrik niet, ik gebruik op dit moment...koud geperste olijfolie💛👌😎.
Maar tussendoor smeer ik de duvel en z'n ouwe moer erop, om mijn huid te voeden.
(De Duvel en z'n ouwe Moer is te verkrijgen bij de alternatieve drogist..)
Nog even en ik kan schaamteloos gearmd met mijn 'donkere' vriendin de straat op!😏💃

Iedereen een heel mooie dag gewenst.🙆

In de nacht voel ik me;

Misschien hebben meer mensen dat.
Soms voel je, je in de nacht vaak juist 'veilig'.
In principe word je dan niet gestoord, zelfs ik niet meer door de nachtbewaking.
Zo noem ik het liever dan 'nachtzuster'.
Voor mij voelt dit nog steeds als een 'kamp'.
Gister was het weer bar en boos, een kampleidster vermaande ons;
"Jullie mogen van tafel, maar wél zonder lawaai te maken of erg druk te zijn".
En dan het pinnige smoelwerk wat ze erbij trok...
Het liefst had ik haar bij....
Maar het was hier al door een andere verzorgster aan mij verteld;
Ik viel op door mijn beschaving en intelligentie...
Gelukkig kon ik me tegenover deze 'zuster'niet beheersen
en heb haar duidelijk verteld hoe ik over haar mentaliteit en over haar visie dacht!

Het is er toch van gekomen. ( Hij )

Orlando, HIJ dus, en ik zijn samen bij Androlyn gaan eten en ik dacht nog; zal ik bloemen voor hem kopen? Of misschien juist een pittige mannengeur?
HIJ vond bloemen een beter idee, dus namen we een mooie bos mee.
Groot en weelderig, zoiets past wel in haar ruimte! Ergens verstopt in de onzichtbare witte wandkasten zal ongetwijfeld een prachtige vaas staan.

Dit keer stelde ik me in op een stijlvolle ontmoeting, dus géén sjofele spijkeroutfit.
Hij ( Orlando) was gekleed in glimmend zwart en ik had....( Ik schiet nu vreselijk in de lach, nog effe en ik kan solliciteren bij een modeblad!)


Androlyn was blij met het mooie boeket en het contact begon gelijk al heel prettig.
Eerst begon HIJ uitgebreid te vertellen over zijn vakantie in Drenthe...zelfs ik kreeg er zin in!
Er was koffie met hunebed gebak, nooit eerder gezien, maar het smaakte goed.
Grappig om te zien dat Androlyn weer in het wit was, Orlando in het zwart en, geloof het of niet, ik bij toeval in het muisgrijs!

Het was een zwoele avond en de tuindeuren konden wagenwijd open.
Leuke inleiding toch?
Maar nu over ons gesprek, een gesprek dat steeds verder de diepte inging en we 'herkenden' elkaar.
Hoe wonderlijk kunnen de dingen toch lopen!
We hadden opvallend veel overeenkomsten wat betreft hoe we in het leven staan.
Bijna een stel boeddhisten die de wijsheid van Jezus omarmden...
En natuurlijk ging het ook over de 'seksen' verschillen, we bleken een stel androgyne rakkers te zijn!
Gelukkig accepteerde ze mijn macho neigingen volkomen, maar wel met een brede glimlach.

Stonden we dan echt aan de vooravond van grote spirituele veranderingen in de wereld?
Van de drie was ik natuurlijk weer degene die daar de meeste twijfels over had.
Dus boden ze mij een gekoeld glas witte wijn aan...
Of het hielp horen jullie misschien later nog wel eens.
In ieder geval was er besloten dat ik een rol in de groep zou krijgen....

( Het grapje van Androlyn om androgyne rakkers in 'rukkers' te veranderen overviel me een beetje.
In ieder geval moest zij er zelf smakelijk om lachen.)

Genoten!

(Vreemd, maar hoe ik hier ook mijn best doe, muziek insluiten lukt niet!)
Dit keer was het Guus Meeuwisse.
...van jouw vriendschap en van jou...

💓

Enne, wie was dat dan?

Wie kwam er op visite in dat bizarre oord?

Was het een HIJ of misschien en ZIJ!

💚

😎Durf het bijna niet te zeggen...

Het is gênant en schaamteloos...

Ik was het zelf!

🙇

Heb m'n hele kamer in de Feng Shui gegooid!

Als een hitsige stier alles opnieuw ingericht en schoon gemaakt

Gekookt, geschilderd...echt nieuw werk...en me suf gekocht,

nou ja, valt wel mee hoor...

Zo'n kunststof laden kastje erbij voor in mijn duurbetaalde badkamer!

Trouwens, dit gedwongen bezopen verblijf kost me bij elkaar 1000 euro p.m.

Inclusief de cipiers die hier de boel runnen...

😆👮 

Maar ik heb een fantastische dag gehad en...

Werkelijk genoten!!!

O,ja...en zelfs m'n neus niet laten zien aan het 'zorgzame'  personeel.🙊

Oeps, m'n neus!

Nacht en de idioten.

Idioten rijmt op de kop van morgenochtend...
'Een stel idioten zijn het', bedacht ik mij gister nog en dat geldt hier niet voor de bewoners, maar voor het 'gemiddelde' personeel-niveau. Er zijn uitzonderingen, maar van hen vraag ik mij wel af:
Hoe kunnen jullie het met je geweten overeen komen om hier te blijven werken!

Toch, al zal ik geen namen noemen, wil ik er een paar anoniem vermelden...
Zo is er een nachtzuster, werkelijk een prachtige vrouw, letterlijk en figuurlijk.Voor haar ga ik een postuum schilderij maken, van haar op zeer jeugdige leeftijd omgekomen dochter.
Ze had nu 35 jaar geworden en binnenkort had ze jarig geweest.
Dan hoop ik m'n werk af te hebben. Maar zulk werk maak ik met hart en ziel!
Mooie 'oosterse' mensen...en aan deze nachtzuster zal ik niet vragen; hoe kunt u voor dit morbide machtssysteem blijven werken??
Soms 'denk' ik, misschien moet het wel zo zijn...
En dan is er, in ieder geval één dame die aan de balie zit, een soort portier functie hebben ze...
Meestal zie ik ze als kampbewaarders, behalve deze.
Haar lukt het om gewoon mens te zijn.
Is het niet erg dat juist dat hier een uitzondering is!!!

In het 'vreemde woordenboek' heb ik de term idioten eens opgezocht, want dat woord heeft wel degelijk een bijzondere betekenis;
'Iemand die onbedreven is in een kunst of wetenschap. leek, sukkel, stompzinnige, in ernstige mate geestes-zwakke, stompzinnig persoon; domdwaas iemand, dwaas, stompzinig.'

Beter zou ik het niet kunnen benoemen...bedankt woordenboek!
En tevens mijn onvervalste excuses aan degenen die het zorgwerk met liefde en betrokkenheid doen!
Want in deze 'zieke' instelling komen ze helaas te weinig voor!

Maar ik bende strijd actief aan het aangaan hier, want alleen voor mezelf strijden? Nee, dat past niet bij me. Ik ben een 'mensen-mens'.
En hoe ik strijd...dat vertel ik later zéker een keer!

Genegenheid, machteloosheid en prachtige mensen.

Lijkt echt op hem!

Elke week, op vrijdagmiddag ontmoet ik haar beneden in de grote ruimte.
Een prachtige 'donkere' vrouw, alhoewel ik door al die zon, al bijna dezelfde kleur armen heb! Ze doet hier prachtig vrijwilligerswerk!
Vaak neemt ze een leuk cadeau voor me mee en...voor haar maak ik nu een groot schilderij.

Zeg maar, een schilderij van de natuur! Ik doe het met liefde en doe er mijn meest natuurlijke best op...Ik heb ontzettend veel steun aan haar.
👍🙌🙏

Pal naast mijn afdeling 'woont' een schitterende man, en pas gister hoorde ik van hem dat hij binnenkort 80 wordt!
Beide vinden het prima als ik een keer een foto-portret van ze maak. Lijkt me heerlijk om te doen.
Natuurlijk zet ik deze mensen niet op mijn blog, een privacy kwestie.
Schokkend is dat deze man hier al 17 jaar belazerd wordt, blij gemaakt met nog minder dan een dooie mus. Ze zouden voor een kleine aangepaste woning zorgen waar hij in vrede zijn laatste jaren zou kunnen doorbrengen....
En dan vertelt hij; 'Ze beloven hier van alles, maar doen niks!'
Al 17 jaar lang!

Zelfs tijdens het typen draait m'n maag weer om, wat een walgelijke 'zorginstelling' is dit!

Gelukkig heb ik 2 van mijn werken gevonden, waar ze beide best wel op lijken;
De vrouw, maar de echte oogt een stuk moderner...

Moeder als filmster,

Natuurlijk voor iedereen van goede wil;

Alvast mooie pinksterdagen gewenst!

Het wordt mooi weer,

dus wat wil je nog... (oei, wat rijmde er ook alweer op?)

🙆

Ondanks mijn groeiende woede!

Die woede op zich beschrijf ik later in dit stuk, maar nu gaat het eerst over;
Hoe ga je met woede om?
Het worden overigens geen tips, maar gewoon een verslag hoe ik nu zorg dat het me niet onderuit gaat halen. En dát gaat het zeker niet doen, integendeel zelfs.
Wat het in ieder geval niet meer met me doet is me onderuit laten halen door achterbakse hulpverleners die hun hele (duidelijk aangeleerde) trukendoos te voorschijn halen, want die geven me alleen maar braakneigingen.

( Tijdens het schrijven van dit stuk moet ik af en toe een fikse pauze nemen, min of meer eerst wat rust in mijn hoofd brengen.)

Voor de vaste bezoekers zal het wellicht duidelijk zijn waar die woede betrekking op heeft, voor de toevallige bezoeker zeg ik; Het gaat over wezenlijk aangedaan onrecht. Over schandalig behandeld worden op een manier die tegen alle mensenrechten ingaat!
Voor mij nóg steeds ongelooflijk dat dit heeft kunnen gebeuren in....Nederland!

Nachtelijk vuur.

Ja, het vuur is eindelijk in me gaan branden.
Veel zogenaamde kleine dingen die hier gebeuren zijn tot één grote brandstapel geworden en van nu af aan blijven ze met hun arrogante poten van me af!
De maat is werkelijk vol, de druppel was wel een verzorgster die me meende te kunnen vertellen dat ik dikke benen had en m'n steunkousen moest gaan dragen! Dikke benen,wat een dwaas...alsof ze voor mij mocht bepalen wat 'dikke' benen waren. Al had ik olifantspoten, ze blijven verdomme van me af! Het had niet veel gescheeld of ze zou d'r onbekwame vingertjes in m'n vlees gaan drukken!
Ow, als ze me echt kwaad maken verandert mijn tong in een vlijmscherp mes en groeien mijn hoektanden uit tot genadeloze zwaarden! om nog maar te zwijgen van mijn ogen, want de liefdevolle blik verandert in zwarte verzengende poelen, waar in de diepte reeds het verterende vuur te zien is.
Nee, mijn maat is nu echt vol, ze mogen hun goede bedoelingen vanaf nu botvieren op eigen vrienden en bekenden.

Een dommer volk bestaat er niet, denkt ze nou werkelijk dat ik in korte broek met open sandalen zou gaan lopen als ik olifantspoten had!
Vanaf nu krijgt ieder die het ernaar maakt de wind van voren.
Ik ben werkelijk te lang vriendelijk en begripvol gebleven!

En op de verjaardag van mijn moeder...

Nog geen foto.😭😕

Weet je, al is ze er al 10 jaar niet meer...ik heb toch m'n mooiste kleren voor haar aangedaan!
Natuurlijk wil je weten hoe dat eruit zag; (natuurlijk wil je dat! 😤👌)
Helaas kan ik nog niet met foto's werken, maar dat gaat zeker een keer gebeuren...

Alles in het bordeaux rood, ondershirt had er zelfs geborduurde bloemen op en het overhemd was poepie chique van snit. Getailleerd ook nog. 
De broek was van een speciale stof, er zat een heel fijn zwart streepje door geweven, beetje silk- 
achtig. Daaronder blote voeten in zwarte sandalen...

Op straat kwam ik wat  'mede-gevangenen'  tegen, die vroegen gelijk ( grappend) of ik bij de baghwan was......
En wat ik voor mijn moeder heb gekocht?
Een echt mooie kleine boeddha die een waxlichthoudertje vast heeft.
Als klap op de vuurpijl, een prachtige foto van  2 3D papegaaien...wat ze allemaal toch kunnen, tegenwoordig.

Het 3 laden kastje was voor mezelf, voor in mijn TIJDELIJKE badkamer
De Toblerone heb ik zelf op moeten eten...

😋

Er zitten 2 kanten aan...

Je kan natuurlijk zeggen dat je er beter mee omgaat. 
Moest eerst alles gelijk af, tegenwoordig doe je het rustig aan en spreid je het een beetje.
Soms zelfs over een paar dagen!

Maar vaak zit er toch een addertje onder het gras
en dat addertje heet; Faalangst!
Niet bepaald een giga grote wurgslang, maar toch...

Je zag er gewoon tegen op, omdat je eigenlijk 'bang' was dat het tegen zou vallen of zelfs misschien niet zou lukken!
Gelukkig, zo heel af en toe durf je die adder toch recht ik de ogen te kijken en ga je gewoon aan de slag.

Heel af en toe....🙈

Nacht en...

Nacht en de glasscherpe helderheid van geest.

Daarnet (2:45 uur) zette ik mijn laptop aan en zag dat er internet verbinding was van slechts 2 streepjes en die gaan aan en uit, aan en uit...enz.
Toch wil mijn scherpe geest een medeling doen en doet dateven op Wordpad.
Daar ben ik tenminste niet afhankelijk van deze, bizar ingestelde internet verbinding.
Stel ik zou ze er ver aanspreken...ach nee, daar wijd ik dit schrijven niet eens aan!
Wel aan de 'ontmoeting' met één van de zorgkundigen in de ochtend, kort na het ontbijt.
Zonder inleiding of uitleg een kort verslag hiervan;
Het komt erop neer dat ze bevestigt dat ik hier absoluut een uitzondering ben.
In dit Rotterdam-zuid instituut wonen vooral mensen uit de lagere sociale klasse, volgens haar ben ik zelfs de enige hier die.....
Walgelijk, dat er op die manier mensen over een kam geschoren worden, vandaar dat vanuit mijn kijk op ' mensen' het juist de mensen van dit systeem zijn die een enorme achterstand hebben.
Het arrogante soort dat meent het recht te hebben om over anderen te oordelen!
Mijn woede over dit soort onrecht schiet weer naar een kookpunt.
Maar ze krijgt gelijk, ik blijk inderdaad een uitzondering te zijn.
Ik kan me namelijk beheersen en het lukt me om haar werkelijk aan te spreken.
ze kan er nu niet meer onderuit en....begrijpt mijn kwaadheid over dit corrupte en machts misbruikende systeem.
Hier houd ik het bij en ga gewoon weer.....
Slapen.

Vandaag...was ze jarig...

Ze is toch nog 83 geworden, maar dat is alweer 10 jaar geleden!

De foto is alweer 61 jaar oud!

Bloemen...voor haar.

💖

Nacht en geld.

Wakker lag ik er niet van, maar toch.
Na zelf flink aan de slag te zijn gegaan heb ik gister mijn achtergehouden geld gekregen.
En nee, natuurlijk zat er geen excuus briefje bij die 77 euro!
Moest blij zijn dat het geregeld is...

Ja, zo werken ze hier in deze Instelling ( inrichting zal je bedoelen!)
Geld maakt niet gelukkig...trouwens jezelf gelukkig maken, kán je alleen maar zelf!

Toch ga ik er komende ochtend iets van aanschaffen, iets bescheidens en geen onzin.
Want onzin is on-zinloos.
Nu gewoon weer even slapen....

De afrekening met het systeem!

Pak gerust even zelf een kop ( of tas, hihi)

Laat ik eerst maar eens 'goedemorgen' zeggen! ( heb gezegd)😉

Als je nu op een keihard en confronterend blog had gehoopt, kan ik je gerust stellen.
Het gaat slechts over mijn bezwaar dat ik geopperd had over het niet correcte uitbetalen van mijn zakgeld.

En dat gaat hier niet over één nacht ijs! Noem het maar een betonnen vloer.
Na er heftig zelf achterheen gezeten te hebben, is het eindelijk rond.
Althans daar ga ik vanuit!
Vanmiddag krijg ik het achtergehouden bedrag van 77 euro uitbetaald...
Hoe dat verlopen is, dat vertel ik natuurlijk later pas.

Verder ga ik vanmiddag weer naar de Werkplaats, alwaar ik mijn kunstwerken produceer voor 40 ct per middag.
Dit gaat werkelijk één van de laatste keren worden, want de honden wil ik afmaken...

Schrik niet, het gaat om een schilderij van die honden!

😂

Bloot op het Spijkerbed.

Het ontbijt.

Die naaktheid is figuurlijk...Ofschoon, wie weet ga ik een keer verder dan dat!😉😋 
Je mag het gerust zien als 'Dagboek', want dat is dit in feite.
Want wat leverde mij deze 'Stilte' op?

En het was iets anders dan een halsstarrig zwijgen, integendeel zelfs.
Want zwijgen levert alleen maar frustratie op, bij anderen, maar vooral bij jezelf!

In de ochtend ontbeet ik gewoon mee en zat samen met mijn tijdelijk zeer ongeliefde groepsgenote aan tafel. Ze was al tijden voor iedereen een mopperende doorn in het oog, vandaar dat ik dit keer besloot de stilte toe te passen. Meestal probeerde ik haar positief te benaderen, met het idee dat het haar stemming zou kunnen verbeteren.

Dus dit keer kwam er van mijn kant niets...totdat ze ineens vroeg waarom ik mijn bloemstuk niet gewoon voor mijzelf hield en waarom ik het in de groep zette?
Mijn stilte had vruchten afgeworpen...

De volgende Stilte betrof mijn e.v.v. ster, die mij vroeg of ik nog wat op het programma had staan vandaag. In een gezonde situatie was dit een belangstellende vraag geweest, in haar geval NOOIT!
Mijn antwoord was; Niets, maar ik werk hier elke dag keihard....
Volgende vraag was of ik mijn steunkousen droeg.
Mijn antwoord was; alleen als ik dat nodig vind.

Het bemoeizuchtige doorvragen begint zij af te leren.

Want hoe belangrijk is het als Stilte niet bedoeld wordt als provocatie of aandachttrekkerij.
De Stilte van het Hart is een hele andere.
Het is een genezende stilte.
Een stilte die vaak wonderen doet.

Laat die Stilte maar gewoon zijn werk doen.🙆🙏

Blogloze maandag.

Vandaag doen we verstoppertje!

Het was geen zinloze zondag, wel een redelijk zonloze.

Vandaag laat ik komen wat er komt...

Dus zwaai ik gewoon maar even;  

ZWAAI!

De nacht in het spookhuis.

In de groep waarin ik me bevind wordt het steeds gekker.

Sinds ik me hier gedraag, gewoon zoals ik ben, lijkt het hek van de dam!
Iedereen lijkt steeds wispelturiger te worden en steeds meer eisen te stellen!

Je zou nog kunnen denken dat ik een verkeerd voorbeeld geef....
Niks hoor, want ik ben de aangepaste vrolijkheid zelve geworden'.
( bijna) Altijd in een goed humeur en vriendelijk tegen alles wat er maar los en vast zit.
Een bijverschijnsel is, dat het personeel mij ineens volkomen serieus neemt.

Zou, gewoon jezelf zijn, dan zulke grote gevolgen kunnen hebben?
Het begint daar echt op te lijken....

Gewoon jezelf zijn...het lijkt zo 'gewoon'!
Totdat je gedwongen in een instituut terecht komt waarin ze daadwerkelijk bezig zijn de mensen naar hún pijpen te laten dansen.

In ieder geval heb ik in de nacht rust en wacht het 'spookhuis'gewoon op de volgende dag 7 uur.

💀

( het blog als;) Dagboek.

Censuur hoef ik niet toe te passen, gewoon zijn die je bent heeft in feite geen censuur nodig.
Na 2 jaar afwezigheid vanwege o.a. een stevige depressie, vond ik mijn Spijkerbed weer terug!
Wat een geluk dat zoiets gewoon blijft bestaan...
Confronterend was het wel, want het blijkt niets anders te zijn dan.....Een dagboek!
Ooit gewoon begonnen vanuit een creatieve behoefte, blijkbaar zonder overdreven opsmuk of zelfingenomenheid. ( Daar heb ik nooit eens bij stilgestaan..)
Naakter dan ooit vond ik mij terug via mijn Spijkerbed. Het prikte behoorlijk, maar deed mij geen pijn, integendeel, het maakte mij opnieuw wakker.
Maar nu is nu, (13-5-2018, 09:50 uur)
Over hoe mijn leven er momenteel uitziet heb ik al heel veel geschreven en vandaag gebeurde me dit;
Zoals meestal begint mijn dag reeds rond 03:00 uur. Soms heb ik het geluk dat het internet zich blootgeeft via een bescheiden aantal verbinding-streepjes. Hoe dat zit interesseert me al niet meer.
Vreemd is het wel.
Maar vandaar dat ik er weer een nachtbericht op kon zetten...Altijd 'prettig' om te doen.
Rond 7 uur is er weer dienstdoend personeel aanwezig, vandaag o.a. een van mijn meest favoriete dames Haar lukt het prima om iedereen te benaderen en te behandelen als individu en dat is hier werkelijk zeldzaam. (een ingesteld alarm op mijn ijfoon bleef irritant ratelen, toch maar effe opgestaan om het uit te zetten)
Maar er was ook een andere dame, waarvan ik dacht dat ze een nachtzuster was..
Ook al ben ik niet meer van een seksuele gerichtheid , ook zij is een aangename verschijning met een uitdagende blik in de ogen.
Na een vage gedachten wisseling zei ze tegen me; 'Maar u mag uitslapen hoor, het is zondag!"
Van mijn kant niet met bijbedoelingen gezegd, maar recht uit m'n hart; "U denkt toch niet dat ik door een ander laat bepalen wanneer ik wel of niet mag uitslapen! Dat bepaal ik helemaal zelf."
Mijn glimlach daarbij was welgemeend.

Tot zover een wat lang uitgevallen dagboek verslag.
😁

Kreatief bezig zijn, binnen én buiten!

 

De zomer hangt al ruimschoots in de lucht en weer of geen weer;
Een mens kan altijd creatief  bezig zijn.Maar in de zomer, bij mooi weer het liefst buiten!
Mijn 'buiten' wordt nog steeds beperkt, maar juist door mijn creatieve aanleg maak ik er het beste van.
Zonnen op het kasplaatsje is in ieder geval lekker rustig.
En elke dag een uur naar buiten mogen is een luxe!
( Kan er tegenwoordig relativerend om glimlachen.😏)

Voor mij reuze amusant is het maken van ansichtkaarten en sieraden.
En dat onder leiding van een afgekeurde kleuterleidster.😅😂 Een cynisch grapje moet kunnen!
Natuurlijk gaan mijn pogingen/werkstukken een keer op de foto komen.

Nog steeds heeft dat veel voorbereiding nodig.

Veel plezier met het invullen van je zondag!

De Levende Confrontatie. 2.

Waarom heet dit 'De Levende...?
Simpelweg omdat het gebaseerd is op werkelijke gebeurtenissen, er komt geen boekenwijsheid aan te pas!
Nog beter zou het zijn, als het me lukt om het zo te beschrijven dat een ieder er het hare of zijne uit kan halen...

Uiteindelijk gaat het erom wat 'men' met confrontaties zou kúnnen doen.
Want een kind krijgt soms harde lessen van het Leven en die lessen gaan door, en door, en door en....
Maar waar het om gaat, wat kan die mens ermee?

Laten we kijken naar dat kind dat voor de hoeren een boodschap deed!
Ging hij zich vies en schuldig voelen  of leerde hij juist een les toen het brood uit de zak op straat viel? Hij deed het er voorzichtig weer in en durfde het haar niet te vertellen..
Een schuldgevoel? Ja, maar bepaald geen trauma Hij leerde in vervolg beter maar eerlijk te zijn en het niet te verzwijgen. Geloof me, dat ging niet van de ene dag op de andere!

Met recht, één van de vele Levende Confrontaties die het leven voor 'ons' nog in petto zou hebben.

En dan, het opkomen voor je  gehandicapte oudere broer die vernederd werd door zijn leeftijds- genootjes.
Was hij me dankbaar?
Natuurlijk niet,ik  kreeg een ferme klap voor mijn kop!
Veel en veel later zou ik dat pas begrijpen...

Er volgt hieronder een ..Meer lezen>>

De nachtgedachte.

De nacht doet mij helder denken. Er is 'schonere' ruimte.
Geen of nauwelijks storing door negatieve energie...
Eventuele eigen negatieve energie kan je elimineren door de stilte toe te laten.
Want in ieder mens is er Stilte en in die stilte....
Maar dat kan een ieder voor zichzelf invullen hoe hij of zij dat ervaart.
Als er toch een eigen negativiteit een rol gaat spelen, zoals b.v. angsten die naar boven komen, kan je die verzachten door bepaalde handelingen.
De meest makkelijke zijn om, daar waar een duisternis bedreigend voelt, licht te ontsteken.
Of het ritueel branden van een kaars. Zachte aangename muziek op te zetten. ( Vergeet niet dat het nacht is en dat stilte de ruimte moet krijgen.)
En zo kun je meer handelingen bedenken die jou een veilig gevoel geven.

Laat in die stilte jouw denken en voelen maar eens langs een begrip als 'holisme' gaan...
De  zelf genezende kracht van lichaam en geest.

Het gaat stormen!

Maar maak je geen zorgen, want het gaat slechts tijdelijk stormen.

Waarschijnlijk is het na 20 mei zo goed als voorbij.

En die storm gaat alleen maar woeden op...Werkwijze.

Mijn buurman van hiernaast, misschien ken je hem wel.😉😇

Een zeer ontspannen weekend gewenst.

Met mooi weer. 

En zonder storm!

Hij...is terug uit Drenthe.

In een korte tijd is er raar veel veranderd.
Wat was er nou eigenlijk gebeurd?
Had Androlyn toch meer contact met Hem gehad dan ik wist?
Want waarom was Hij ineens zo oppervlakkig vrolijk, zo kende ik Hem niet.
Wou bijna zeggen; dat heb je er nou van als er een vrouw int spel is....Een banale verspreking want ik had mezelf en Androlyn wijsgemaakt dat man of vrouw voor mij niet belangrijk was.

Mijn contact met Hem leek eerst wat stroef, maar ik kan niet ontkennen dat het werkelijk aan mij lag!
"Ik hoorde van Androlyn dat je wel iets met de  groep wil gaan doen, dat vind ik leuk!".
Had ik dat dan al voor vast afgesproken? ( Ja, ik loog een beetje..)
"Nou, het is vrijblijvend hoor, maatje..haha.".

"Weet je,Androlyn heeft ons beide uitgenodigd deze week eens te komen eten en om misschien gelijk wat afspraken te maken?"
Bij wijze van uitstel begon ik te vragen hoe het in Drenthe was geweest, want ineens samen naar haar/hem toe te gaan, dat moest bij mij nog even zakken.

De nacht en de waanzin van regels.

Er overlijden mensen, juist vanwege die regels!
De walgelijke waanzin van een 'christelijke' instelling, regels die z.g. bedoeld zijn om de mensen te beschermen?
Regelmatig zijn er mensen die ongelukkig vallen, één persoon is zelfs doodgebloed in zijn douche...ongelukkig wordt iedereen hier, vanwege de bureaucratische regels, toegepast zonder hart. Neem eens het recht om naar buiten te mogen of eens een weekend naar je familie te kunnen.
Het wordt je op slinkse wijze zeer moeilijk of zelfs onmogelijk gemaakt.
Neem nou dat 'vallen'. Zelf had ik ooit om een wandelstok gevraagd, zodat ik 's nachts zonder risico naar m'n toilet kon lopen.
Niet te geloven, je moest er maanden mee trainen, alvorens je die stok zou kunnen krijgen.
Alsof ik verstandelijk extreem beperkt was moest ik met een verzorgster stukjes lopen op straat om te leren met een wandelstok om te gaan!
Ben zelfs nog zo gek geweest om dat enkele malen te doen, dat kon één keer per week.
De nachtberichten houd ik kort, want wonderlijk genoeg verdwijnt de verbinding als je het gebruikt.
Toeval? Ja, natuurlijk meneer Kas, wat denkt u wel!
Denken? Dat wordt hier als zeer bedreigend ervaren.

Weer terug op aarde! ( Mooi weer!)

Hou het maar een beetje speels, dit weekend!😀

En zelfs voor mij staat het weekend voor de deur!
Kan natuurlijk alleen op speciaal verzoek geopend worden, daar kon ( nog) geen Hemelsvaart aan helpen!
Dus vandaag weer wat schilderen, wat shoppen en zonnen op het kasplaatsje'
Ik mag dan wel een 'Kas' zijn, maar een kasplantje ben ik zeker niet!

Vast een lekker weekend gewenst, gij allen.😉

Nacht en vrijheid.

Nacht en vrijheid.
Het begrip 'vrijheid' krijgt een geheel nieuwe betekenis als er geen vanzelfsprekendheid meer in aanwezig is.
Wat dat inhoud laat ik maar beter even voor wat het is.
Mijn ontwaken is altijd anders, behalve dan de pijn van het ouder zijn.
De fysieke pijn zoals stijfheid en een wankel evenwicht.
Daar aan werken heeft tijd nodig en aangezien ik niet in vaste rituelen geloof, doe ik het zoals het komt.
Dat alles in mijn hoofd een beetje een rommeltje is, dat accepteer ik volledig!
Mijn nieuwe ervaring is dat het toch wel komt zoals het bij je past en heeft niets te maken met 'stuurloosheid'.
Grappig was het vreemde abstracte denken, tijdens mijn ontwaken.
Nauwelijks meer na te vertellen, maar ik leek met plankjes mijn denken over het aan de slag gaan, in elkaar te moeten zetten.
Na een tijdje ben ik met onvaste tred naar het toilet gewankeld...Dit was mijn nachtbericht voor het Nu.