Mannenspeelgoed?

 

Het bleek een doe-het-zelf drone...

Hoe we ook trachten te emanciperen, het lijkt erop dat er nog altijd specifieke mannen en vrouwen dingen zijn, want als ik zou moeten kiezen tussen een paar sexy naaldhakken of een drone zou ik het wel weten!

Natuurlijk zeg ik niet waar ik voor kies....

:-))))

 

De opvlieger.

Een 'drone', alleen nog maar in filmpjes op tv gezien.

Nu letterlijk met m'n neus er boven op, maar dan iets hoger, ooghoogte.

Wat een wonderlijk gezicht.

Ik zal nooit ongevraagd iets fotograferen als er mensen bij betrokken zijn, dus vroeg ik de man beleefd of dat mocht.

Ja, dat mocht en het leuke is dat er dan een hele conversatie ontstaat.

Zo zie je maar, je hoeft niet altijd een hond te hebben!

Nu moet ik wel zeggen dat de Nikon om mijn nek nog meer gespreksstof gaf.

Fascinerend om zo'n ding te zien en ik reageerde dan ook bijna als een jongetje van 10!

:-)

Dieet en zon.

Nee, ik noem het liever geen dieet, gewoon weer terug naar wat bewuster leven!

En gelukkig zit alles nog opgeslagen ( ook de vetlaag waar ik nu aan ga werken)

Opgeslagen in mijn geheugen, de dingen én de voeding die goed voor mij werken.

Het 'licht' was weer eens een tijdje op de schemerstand bij me, niks aan de hand.

Dat is die ik ben.

Het voordeel daarvan is wel dat alles daarna weer helemaal nieuw en spannend wordt.

Wat een schitterende omgeving, zo vlak rond mijn huis!

Vooral als ik weer 'zie'.

De rest van mijn mini safari op mijn fotoblog.

Gestopt met uitstellen?

 

Ja, gisteren begonnen...
Ik zeg er natuurlijk niks over, want woensdag is mijn

Stilte-dag.


Althans op mijn blog.
Als je goed luistert kun je in deze Stilte mijn maag horen, knorren, rammelen en nog veel meer!

;-)

Daarna.

Na dat vreemde bericht van gisteren...besluit ik geen bericht te plaatsen.

Maar dat vind ik dan eigenlijk weer een vorm van ontrouw aan mezelf, dus dan maar een bericht dat over geen bericht plaatsen gaat.

Kan je me nog volgen?

Einde 'geen bericht'.

Vreemd bericht op maandag.

Turbulent weekend achter de rug...
Ontwapenende kennismakingen en bijzondere telefoongesprekken.
Bij mij is het altijd alles of niets, ik kan slecht doseren..
En na zo'n weekend, zeg maar gerust week, ben ik weer geestelijk uitgeput en besef ook dat je niet kan veranderen wie je wezenlijk bent.
Dus wil ik weer onderduiken, me verstoppen en er een tijdje niet zijn.
Vanmorgen een goede vriend aan de telefoon, tegen hem uit ik dit soort gevoelens en dan..lacht hij me vierkant uit en zegt; O god, is het weer zover!

Tja, die voornemens van terugtrekken, ze werken zelden.
In bed blijven met dekbed over mijn hoofd, nee daar ben ik dan veel te onrustig voor.
Maar ik houd het wel rustig vandaag, na alle drukte van het weekend is de keuken weer eens een puinhoop!
Oké, dat loopt niet weg en op mijn interieurverzorgster wachten, werkt niet.
Ik heb er geen!

Toch maar beter niet een foto van mijn keuken maken..
Hoog Sammy, kijk omhoog..
Weet niet waarom ik daar aan denk.
Ja, ik heb mijn 'onbewuste' dag.
Dag, lieve volgers..
Jullie zijn best aardig. (smile)

Alle aardige mensen een mooie week gewenst! 

Ontblogd.

Op de schakelaar drukken heeft geen zin, lampje kapot!

 Slaap kindje slaap...daarvoor moet u rechtsaf...

We gaan blogberichten schrijven!

Ga gewoon rechtdoor, u ontvangt geen...

Maar wat stelt links voor dan?

Om te beginnen; het is een muur, een muur met lichtschakelaar.

Achterin hangt de polder die geen polder meer is,

Voorin hangt een muziek stuk, maar dan geschilderd en zonder geluid.

Beertje gaat een duik nemen...

Mijn weekend berichten worden....Zen.

Voor hen die het herkennen; gefeliciteerd!

Voor hen die denken dat het onZèn is...

U hoeft niet te reageren!

Vandaag doe ik de prettigweekend wens weer eens.

U raadt het al;

Prettig weekend!

Raar maar waar...

Er zijn momenten dat ik niet echt weet hoe ik me voel..
Ben ik daar uniek in?
Hihi, het heeft te maken met geen feedback hebben, denk ik zo.
Als er geen confrontaties zijn is bewustzijn van wat je voelt soms moeilijk.
Je kunt natuurlijk zeggen; Nou en? Wees blij!

Ach, het kan vervelend zijn als je voor jezelf blijft hangen in onduidelijkheid..
En wachten totdat je ineens vervelend tegen je poes gaat doen..nee 't arme beest mag er niet onder lijden.
Daar heb je partners voor ( ... ) en die heb ik ( even?) niet!

Vandaar dit leitje in mijn keuken, en als mijn blik er toevallig op valt dan geef ik antwoord.
Vaak is het antwoord; Het is goed te doen vandaag.
Soms; Ik voel me klote, stom leitje! ( Grrrrr)
En zo nu en dan is het antwoord;
Ik voel me geweldig! (Toch?)

Nu weet iedereen mijn geheim.
Dankzij het leitje ben ik mij bewust van..
Het gekke is, ik heb nooit ruzie met dat leitje!
;-)

Tekst en uitleg geven.

 Daar zit je vast niet op te wachten, tekst en uitleg bij deze foto?

Je mag je fantasie gebruiken, ik zeg er niets over,

misschien alleen dat ik...

Nee, ik zeg het lekker niet!

( Tekstkleur aangepast aan plakkie ham.)

En als je op de foto klikt om te vergroten, dan ben je een sadist!

Verpakkingen.

Het juiste masker vinden of een goede verpakking..

Gisteren maakte ik het mij nog gemakkelijk met het berichten van..

Niets.

Vandaag zou ik van alles te vertellen kunnen hebben..gehad.

En dan lukt het me niet een masker op te zetten of om het in de juiste verpakking aan te bieden!

Ik denk ineens aan een sketch van Toon Hermans over hoe je iets brengt als het slecht nieuws is...

Jammer genoeg kan ik die sketch niet vinden. Daarin leidde hij slecht nieuws in door te beginnen met;

Ík was met mijn jojootje op het balkon aan het spelen... enz. enz. om uiteindelijk te vertellen dat de kat dood was! 
( Met Poppie is alles goed hoor!)

Dus doe ik de 'duif is dood' maar.

Heb er zelf even naar gekeken en vroeg me af of dit soort humor nog werkt in deze tijd..

Zelf heb ik deze sketch al te vaak gezien...dus dan werkt het gegeven moment ook niet meer zo sterk.

Alsnog een 'verpakking' voor dit bericht gevonden.

Bedankt Toon.

Vandaag ben jij mijn masker!

;-)

En toen was er...

Niets.

Echte mannen doen dat niet.

 Ineens keek ik geheel anders naar dit op zich vriendelijke gebeuren.

Wat een verwijfd tafereeltje!

Heb het hele zootje in de container geflikkerd en er een berg ouwe kranten neergedonderd, koffie kringen op mijn tafel gemaakt, lege blikkies bier en volle asbakken!

Dat laatste was nog een klus als je niet rookt en geen bier drinkt.

Schrik niet, dit is natuurlijk humor.

Neem gerust een pepermuntje, een koekje of een salmiakbal.

Ik ben een gastvrije vrijgezel en een 'echte' man!

Hooguit een tikkie apart..;-)

Er kwam een meneer op bezoek, een meneer net zo oud als ik.

We zaten aan tafel vanwege een min of meer zakelijk bezoek.

Hij was op de hoogte van mijn staat van zijn.

De alleenstaande staat.

Kijkt hij naar mijn tulpen en zegt;

'Alleenstaande mannen kopen nooit bloemen voor zichzelf'.

Blijkbaar ging hij er ook als vanzelfsprekend van uit dat mannen geen bloemen krijgen.

Geschrokken kijk ik naar mijn vrolijke bosje tulpen ( aanbieding 1.99 Hoogvliet) overvallen door een vreselijk schuldgevoel, alsof ik betrapt werd vanwege een 'fout' in mijn karakter!

Ik kreeg de neiging mij te gaan verontschuldigen vanwege mijn licht androgyne inslag, ik bedoel maar zo, al meer dan 15 jaar alleen! 

Blijkbaar wordt er van een echte vent verwacht dat hij op de grond spuugt en in een gore ongezellige bende leeft?

Bloemen voor jezelf kopen schijnt voor een vent  not done te zijn!

Ik herinner mij dat vlak na mijn eerste scheiding, een loodgieter op leeftijd mijn geiser kwam schoonmaken, zelf was ik nog een broekie van 32, hij keek mijn keuken rond en concludeerde dat ik alleenstaande was.

Echt een mannenhuishouden was zijn conclusie..

Mag ik nu een huis hebben dat mij verwelkomt als ik binnenkom?

Natuurlijk mag dat!

Dit was weer zo'n moment dat ik mij realiseerde dat ik blijkbaar toch nèt even iets anders in elkaar steek dan de gemiddelde man. En dat anno 2014!

Ik merk het in veel dingen, mannenemancipatie is er niet echt...

Schaamteloos beeld ik mijn bosje tulpen af.

Mijn reputatie is toch al naar de klote.

Dat laatste zinnetje is tenminste echte mannentaal! 

Een bevestigende foto.

De foto tussen twee berichten in..

Mijn androgyne bossie.

En als ik dan weer het leven in duik...

Eigen haard is goud(a) waard.

Even geen kluizenaar meer, even meedoen met wat er verwacht wordt...

En dan word ik na een tijdje weer zo ongelooflijk moe...

Soms valt het niet mee om te zijn die je bent.

Moet ik dan echt met een ipad op zak lopen en om de tien minuten kijken of er berichten zijn?

Zelfs als ik ergens op visite ben?

'Sorry, effe m'n mail checken'....

Dus als ik er moe van ben,

dan trek ik mij weer terug op mijn geliefde 'eiland'.

Dank voor u begrip.

;-)

Sinds ik weer fanatiek schilder...

Oké, het zal je een worst wezen, desnoods een stukkie Goudse kaas met mosterd, maar de dingen zijn veranderd!

Werkelijk jaren snakte ik er naar...en het gebeurde zomaar!

Nee, niet zomaar, maar dat is erg privé, zelfs voor mij als open wond...ehh man.

En dan bloggen op Spijkerbed, ach waarom niet?

Misschien nog losser, minder zereneus, nog prietprateriger, nog meer flauwekul.

Het voelde bevrijdend, zo'n voor mijn doen groot doek..

Erop afstormen met de kwast en even onzinnig tekeer gaan!

Natuurlijk wel oppassen dat je er niet dwars doorheen gaat en eindigt met het verven van een muur.

Oké, het begin is er, ben weer erg benieuwd wat het gaat worden.

En zeg dit keer alsjeblieft niet;

"Niks meer aan doen!"

Iedereen een creatieve week gewenst, ongeacht de manier waarop je dat toepast.

In het midden was Licht.

De foto tussen twee berichten in..

Pas in de avond gaat dit licht aan...

Jehova's getuigen?

Dus trek je effe wat aan...

Gisteren had ik mij een hangdag voorgenomen, dus ik was als zodanig gekleed. (-_-)

Gaat om een uur of wat ineens de deurbel, dus vanwege mijn speciale kledij kijk ik eerst even uit mijn keukenraam. Helaas/gelukkig werd ik gezien door de aanbellers.

In een flits dacht ik dat de dame en heer Jehova's getuigen waren!

Veertien jaar, nee vijftien jaar alweer geleden 'een' vriend ;-) en ooit een beste vriendin stonden voor mijn deur!

Tijd lijkt soms niet te bestaan, toen ik eenmaal gekleed de deur open deed, was het alsof er geen dag (ik overdrijf graag) tussen had gezeten dat ik ze gezien had.

Veertien jaar ouder zijn is niet niks en toch was gelijk die warmte en genegenheid er weer..

Tja, zo ben ik nou eenmaal.

Hahahaha!

Tijd...

Bij afscheid vroeg ik ze wel hoe ze gekust wilde worden..

Hij op de mond en zij op elke wang één.

Ook daar ben ik de beroerdste niet in.

Het is zondag en geen schilderij.

Nee, het is geen schilderij, het is een gedeelte van een probeersel.

Maar het is wel weer zondag...dus dit is een weekendbericht.

Gisteren had ik iedereen een fijn weekend kunnen wensen...

Ik blijk het vergeten te hebben!

Het grappige van bloggen is dat ik het alsnog zou kunnen doen!

Hahaha, maar das bedrog toch?

Dus houd ik het maar simpel;

Fijne zondag! 

 

Het bericht voor morgen.

Een omelet maken, ik had het een tijd niet gedaan.

Lekker veel erdoor en je hebt een uitstekende maaltijd.

Een paar sneetjes speltbrood erbij en je dag  kan niet meer stuk!

 

Nee, ik zet het er niet vandaag op...

Kom, dacht ik..laat ik mijzelf eens in het ootje nemen en maakte toch alsnog een bericht voor vandaag, in tegenstelling tot wat er morgen zal staan

Gewoon iedereen een goed weekend wensen, dat doe je toch als trouwe blogfanaat?

Het fanatieke lijkt er een beetje af bij mij, toch is de kans er dat het weer langzaam opleeft!

Er is zelfs...

Reflections of...

Nee, ik doe er niet die hit van The Supremes bij!

Ja, toch!

Als derde bericht, dat staat deze gelijk in het midden.

De foto in het midden...

 Foto tussen twee berichtjes!

Oppassen geblazen, straks zit ik weer helemaal in mijn oude, oergezellige blogpatroon!

Hahaha, nou ja, zo gezellig was/is het nou altijd ook weer niet.

Tenzij je m'n blog laat in de avond leest met een goed glas wijn erbij?

Wie weet!

Geen terugblik s.v.p.

Te veel terug denken is niet altijd goed.

De dingen zijn zoals ze nu zijn..

Hoezo...slaapbericht?

Tja, je moet eens wat anders doen toch?

Want hoe ziet een slaapbericht eruit??

Vanavond ziet het er zo uit.

Slaap lekker dus, en vergeet niet..

Het is voor ons gedaan!

Toch?

Zomerbloggen.

 Was je weg dan?

Ja, had een korte vakantie in het noorden des lands.

Schitterend weer getroffen en....

Niet aan fotograferen toegekomen!

Schande!!

Had alleen m'n Olympusje bij me en dat schatje inspireert me niet meer zo om uitgebreid mee te fotografen...

'Even weg' was tevens de reden dat de reacties met vertraging geplaatst zijn.

 Station Gouda met 'gelukkig', mislukte selfie!

Kaas en stroopwafel, oftewel de nieuwe bioscoop en het nieuwe stadhuis.

Nu nog een gebouw in de vorm van een kaars erbij en de specialiteiten van Gouda vallen meteen in het oog bij aankomst in Gouda.

Dus toch maar even aankondigen?

Vooral vanwege trouwe volgers vind ik het wel zo netjes dat het dit keer, tijdens de 'zomermaanden', mooi weer periodes eigenlijk, kan gebeuren dat je reactie met wat vertraging geplaatst zal worden...

Je zal er vast niet overspannen door raken, toch vermeld ik het maar even.

(Stukje overbodige tekst verwijderd.)

Tot blogs lieve selfie's van me!

;-)

Er wordt aan gewerkt..

Waaraan weet ik zelf ook nog niet..


 

Voor vandaag kan ik er niet omheen!

Genieten van het mooie weer deel ik alleen op Spijkerbed!

 

 

Druiven en..sap!

Ruimte voor twee.

Meer zit er nog steeds niet in....

Zelfs in de bekers zit nog niks.

Én het is een uurtje later geworden!

Sssss...slapende blogpoes.

Blog slaapt een tijdje,

net als poes.

Wel op Spijkerbed

maar gelukkig op zacht kussen.

Aan het uitzicht lag het niet...

Verhuisbericht.

Dwars door een niet gelapt raam heen!

Kan je nagaan als...

Ach, dat is zo gebeurd, vanmiddag even een emmertje vullen.

Maar waar het werkelijk over gaat is dat ik voorlopig verhuis naar Werkwijze en Fotoblog.
(Rechts bovenin aan te klikken)

Het uitzicht neem ik gewoon mee, want daar ligt het niet aan!

;-) 

De oude berichten op Spijkerbed blijven natuurlijk gezellig staan..
En mocht je alsnog op oude berichten willen reageren, doe dat gerust.
Aangezien ik modereer ( reacties eerst bekijk) komen ze mij altijd onder ogen en zal ik op jouw reactie reageren, natuurlijk alleen als dat relevant is.

Ook zal ik dit blog blijven gebruiken om andere bloggers gezellig met een bezoekje te vereren, dan wel te bestraffen...via mijn bloglijst aan de rechterkant.
En mocht ik deze manier van bloggen zelf erg gaan missen, dan zal ik zeker niet schromen het weer op te pikken!

 

Flesvoeding.

 Je zal maar honger hebben

Voorlopig geen 'Spijkerbed-achtige berichten.

Fijne week gewenst en groeten is toegestaan.

;-)

Afstemmen in afwezigheid.

Zo nu en dan stem ik mijn drie blogs op elkaar af.

In eerste instantie neig ik zelf te denken dat het nergens op slaat, dat ik het zo maar zonder enkele reden doe.

Dit keer blijkt er behoefte aan 'er even niet te zijn', onder te zitten.

Ik verf mijn drie blogs gewoon even dicht totdat ik 'er weer ben'.

En bij behoefte aan afwezigheid hoort nou eenmaal geen reactie mogelijkheid...

Tegenvallende tegenwind.

Eergisteren...

Weer eens tijd voor een gezonde fietstocht door de polder alhier.

Mooi weer, tikje winderig...maar dat mocht niet deren!

Zo midden in de polder vang je veel wind, daar hoef je geen hoge boom voor te zijn.

De zijwind voelde als tegenwind, dus al met al leek het mee te vallen.

Huiswaarts kreeg ik pas door hoe straf die wind was!

Het was een gezonde straf voor mijn aanvankelijke optimisme, de dij en kuitspieren kregen weer eens de oefening waar ze reeds lang aan toe waren.

Zelfs een joggende man haalde mij in tijdens het tegenwindse fietsen...

We maakten, al bewegende even een sportief praatje.

Polderlandschap, zeer rustgevend!

Kat in vreemd pakhuis.

 Voor het eerst naar de nieuwe bibliotheek in Gouda.
Dertien boeken moest ik kwijt en gelijk al ging het mis..
Ik kan mij niet herinneren een plafond te hebben gezien in de entree zaal!
Chocolade fabriek, noemen ze het gebouw. Zal daar misschien ooit gestaan hebben, ik raakte gelijk al bij binnenkomst gedesoriënteerd...Het had inderdaad het uiterlijk van een fabriek, op eerste gezicht sfeerloos en vooral overweldigend. Nergens een herkenbare balie te vinden, tja een balie zullen ze wel hopeloos ouderwets vinden.
Aan de linkerkant van deze, buiten proporties grote zaal, bevond zich iets wat daar op leek.
Mijn evenwichtsorgaan stond mij niet toe die kant op te schuifelen en net op tijd ontwaarde ik ergens in het midden van deze zaal een dame die mij min of meer gastvrij en behulpzaam trachtte toe te lachen.
Bijna voelde het als uitlachen en het had me niet eens verbaasd als ze me gesommeerd had het pand onmiddellijk te verlaten!
Op mijn vraag waar ik de boeken kon inleveren sleurde ze me bij kop en kont naar de vermeende balie.
'Hier moet je zijn, sukkel!'.
O nee, natuurlijk zei ze dat niet, maar ik voelde me gewoon even een sukkel.
Bij een van de vele beeldschermen kon ik op inleveren drukken en met de boeken de plaat poetsen, oftewel over een waarschijnlijk radio-actieve ondergrond schuiven.
En ja hoor! De titel van het doorgeschoven boek verscheen in beeld, met alles d'r op en d'r aan.
Aangezien ik nog twaalf boeken te verschuiven had drukte ik licht paniekerig op een verkeerde opdracht.
Ik bleek het boek opnieuw geleend te hebben? Althans zo kwam het mij voor.
'Bent u klaar', hoorde ik een dame achter mij zeggen..Met het zweet op mijn voorhoofd stotterde ik dat het mis ging. De dame ging me helpen.
Ze pakte mijn wijsvinger en zette die behoedzaam op de juiste plekken en vermelde dat als het goed ging ze straks wat lekkers voor me had.
Haha, dat was even een fantasietje tussendoor!
Ik bedankte haar en het ging een tijdje goed.
Totdat..er iets op het scherm verscheen dat me verwarde...Ik had er toch 16 boeken doorheen gehaald?
Snakkend naar adem sleurde ik de bibliothecaresse erbij.
'Meneer, u hebt het helemaal goed gedaan hoor', wilt u een bon dan kunt u op 'bon' drukken'.
Ik drukte op 'bon' en kreeg een bon. Gratis, zonder extra kosten!

Hyperventilerend van pleinvrees verlies ik het vreselijke gebouw...
Over hoe de aanwezige boeken gepresenteerd werden aan de klant en over die vreemde uitvergrote trap naar boven die waarschijnlijk ook als tribune dienst kon doen, vertel ik volgende keer misschien.

Stilte dag?

Een soort stilleven dan maar?

Stilte in mijn atelier zit er vandaag niet in.

Gelukkig maar, het is er lang genoeg veel te stil geweest!

The Geisha accident.

Misschien ga ik deze nog gezellig invullen?

Laat in de avond, een vers opgespannen wit vlak...

Het voelt nog niet als bedtijd...en dan toch nog even wat simpele kleuren verf op mijn palet gedaan en een penseel gepakt. Een platte dure! Leuk spul, want je kan er dunne lijnen mee trekken, maar ook dikke en vullende..

Binnen een paar tellen verscheen er iets, beetje achteruit lopen en kijken.

Of ze het waard was, ach, gebeurd is gebeurd.

In de achteruitloopstand stootte ik tegen het afgebeelde slachtoffer.

Bam! Plat op zijn glazen snufferd!

Christus  was gelukkig niet van zijn kruis geraakt, maar de wissellijst kan ik wel vergeten!

Ik hou het maar op een bedrijfsongeval.

Voor even bijgelovig: Scherven brengen geluk!

Alsof er niets gebeurd was ben ik nog even gaan ´pielen´.

´Ze´ heeft iets lente achtigs over zich, en met een beetje verbeelding zie ik haar kaak in verband zitten.

Waarschijnlijk schrok ze zich de kaak uit de kom door de klap!

Niet alleen ik heb het soms moeilijk met mijn werk, mijn werk heeft het minstens zo moeilijk met mij!

Je zal toch afhankelijk zijn van die penseel van me!

Gelukkig was er muziek bij

en gelukkig grenzen er geen buren aan mijn atelier! 

Voor mijn zoons hoop ik dat ik 120 word.

Een hele lap tekst om uit te leggen wat ik bedoel?

Nee, daar waag ik mij niet aan.

Dat je er gewoon nog bent, het zou voor mij meer dan genoeg zijn.

Mamma, pappa, ja want zo heette dat.

Was je er nog maar, als ik alleen en verdrietig ben.

Was je er nog maar om te delen wat ik alleen met jou kon delen.

Voor mijn zoons hoop ik dat ik 120 word.

Prettig slapen.

Ik meen wat ik zeg..ik vind het prettig dat je hier komt kijken.

Oké, ik heb er voor gekozen om alleen te zijn.

Alleen, na een leven met veel te veel drukte.

Een soort sociale kluizenaar die van mensen houdt, maar er niet meer veel mee kan.

Ligt aan mij hoor! ;-)

Toch elke keer als ik een ontmoeting heb verwarmt het mijn hart.

Er is één verschil met vroeger, ik zoek het niet meer op.

Maar nogmaals..

Ik vind het prettig dat je hier komt kijken.

Slaap prettig!

Vreemd is het wel.

Ik ben in een totaal andere wereld geraakt

en kan maar moeizaam bij die andere.

Het voelt goed maar tegelijk ook eenzaam.

Gillende dames die Bach zingen

bezetten even mijn atelier.

Mijn kwast is weer aftastende.

Een aftastende kwast op het witte vlak.

De kleine wereld van mijn atelier

voelt groter dan het universum.

Buiten schijnt de zon, een stille zon.

Heerlijk om te mogen

te kunnen kiezen.

Ik blijf in mijn atelier

In mijn huis

Leef in m'n werk.

Brutaal werk, dat niet meer braaf wil zijn.

Maar daardoor ook geen zoete broodjes krijgt.

De week begint en het lijkt alsof dat iets verandert.

Maar er verandert niets, tenzij je het zelf verandert.

Iedereen een goeie week gewenst.

Ik zeg 't maar even, je mocht eens denken dat ik je een rot week wens!

Lente en dat soort dingen...

Kant en klaar? Me hoela!

Kant en klare maaltijden koop ik bijna nooit.

Bijna of nooit?

Nou ja, soms een bizarre aanbieding, vooral als het om pizza's gaat.

Koken is een creatieve bezigheid geworden, in ieder geval voor mij.

'Als vader thuis kwam moest het eten op tafel staan'.

In mijn eigen volwassen leven heb ik dat al niet meer meegemaakt, maar in mijn jeugd des te meer.

Moeder moest sloven voor de piepers en 't stukkie vlees.

Lekkere vette jus bij stukgekookte groenten.

Enne, we mochten prakken!

Nu, als vrij-gezellige-man op respectabele leeftijd mag ik mijzelf verzorgen!

Het gaat me goed af, in ieder geval wat eten betreft.

De rest schiet er nog wel eens een beetje bij in, dan moet ik weer naar mijn SM meester/es.

Zweep erover, schoonmaken, luie donder.!

Hopla, m'n leren tuigje aan en soppen dat het een lieve lust is!!!

Oeps, ik dwaal een tikkie af, dus geef ik maar snel even het keurige recept van het afgebeelde gerecht;

Paar vastkokende aardappelen schillen en in vierkante blokjes snijden.
(Ronde blokjes lukken zelden.)

Spitskool in dunne reepjes zagen met oude boomzaag...

Rookworst dwingen zichzelf in plakjes om te zetten.

Tomaat, blokkig behandelen.

Peper, zout en basilicum om het sensuele genot te verhogen.

Aardappelblokjes zéér kort koken. Zééér!  (Auw!)

Voor straf de koekenpan in en tot goudbruin molesteren.

Roerbak pan opjutten zodat die flink heet is.

Erotische reepjes spitskool erin ( ja, ik drijf het op de spits in dit recept!), de reeds geplakte rookworst erbij en gaan met die banaan!

Tomaten erbij en het hele sensuele zooitje bestuiven met kruiden...

Zoals je gemerkt hebt, was het een 18+ recept.
Maar daar is wat aan gedaan!

:-))))

Slaapverwekkend spannend.

En dan gebeuren er weer vreemde dingen op mijn 'doek'.

 Morgen is 'hij' weer verdwenen, maar nu nog goed voor een slaapbericht;

Werk in (ver)wording.

Ik wens je een aangename nachtrust toe.