De reden dat ik het wat moeilijker toegankelijk maak is vooral omdat ik er moeite mee heb als ik reacties krijg in de trant van; wat knap van je dat het je gelukt is, of...laat dat verleden toch eens achter je! Het gaat namelijk niet echt meer over mijn persoon, zoals ik nu ben, het is vooral de bedoeling anderen die er nog midden in zitten hoop te geven en daar waar kan te steunen. Al zou het maar door een stukje herkenning kunnen zijn.
Verslaafd en/of in de psychische war kan zo verdomde eenzaam voelen!!!
Ik ben niet echt een schrijver, wellicht had ik dan een schrijfstijl kunnen vinden waardoor ik deze reacties minder oproep bij lezers...
Vaste bezoekers menen het werkelijk goed, dat merk ik best wel, maar toch kies ik ervoor om het op deze manier een beetje gescheiden te houden.
Een andere reden is dat ik bij het webloggen ook vooral de nadruk wil leggen op creativiteit en "anders" in het leven staan. Spiritualiteit en levensbeschouwing benader ik liever op een luchtige manier.
Dan tot slot vind ik eigenlijk dat ik mensen, die in situaties zitten waardoor ikzelf ooit bijna ten onder ben gegaan, geen recht doe door dat soort stukjes tussen grollen, grillen en grappen te plaatsen.
Overigens hebben ook die altijd een diepere achtergrond. (Lekker rustig als mensen dat even niet door hebben, hihihi)
Aan webloggen moest ik natuurlijk ook eerst wennen om te leren wat het voor mij en anderen zou kunnen betekenen.
Wel is het zo dat ik lang niet altijd iets weet neer te zetten over deze onderwerpen, waarbij ikzelf een gevoel van voldoening en zingeving heb.
Daarom is deze "scheiding" misschien ook wel beter.
Het bevredigde mij niet meer om P en V als zijnde losse kruimels over mijn weblog te verspreiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten